Είναι ένα γεγονός πως μεταλλάδες μικροί και μεγάλοι έψαχναν κατά της διάρκεια των 90's να βρουν τη δικιά τους Γη της Επαγγελίας (Land of the Free) όσον αφορά την αγαπημένη τους μουσική. Για την πλειοψηφία στα 90's έπεσε μεγάλη λειψυδρία στο metal. Όμως το "Land of the Free" των Gamma Ray που αυτό το μήνα έχει επέτειο 25 χρόνων ήταν από τους δίσκους-οάσεις. Αποδείχθηκε μεν ένας γίγαντας του power metal αλλά όπως κάθε δίσκος των Gamma Ray υποκλίνεται βαθειά στα θεμέλια που έχτισαν το heavy metal.
Για να φθάσει η μπάντα σε αυτό το λαμπρό αποτέλεσμα έπρεπε να προχωρήσει σε κάποιες ριζικές αλλαγές. Έπρεπε να παρθούν κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Κάποιες είχαν να κάνουν καταρχήν με τη φάτσα που βλέπει πρώτη-πρώτη ο κόσμος και αυτός είναι ο τραγουδιστής φυσικά. O Ralf Scheepers ήταν ο βασικός φρόντμαν από τα σπάργανα των Gamma Ray. Ο ίδιος έμενε στην Στουτγάρδη και η υπόλοιπη μπάντα είχε σαν βάση το Αμβούργο, εγώ Αθήνα και εσύ Θεσσαλονίκη η φάση που λέει και ο Αργυρός. Αυτό το εμπόδιο ήρθε να διαδεχθεί και ένα άλλο... πιο ευτυχές.
Πριν τις ηχογραφήσεις για το "Land of the Free" o Scheepers είχε περάσει audition για την θέση του τραγουδιστή στους Judas Priest που είχε αφήσει ορφανή ο Rob Halford. Μάλιστα ήταν στους φιναλίστ και είχε πολλές πιθανότητες να αντικαταστήσει τον Metal God. Αυτές οι ζυμώσεις στους Gamma Ray έφεραν τον Kai Hansen εμπρός των πυλών πολλών σημαντικών αποφάσεων. Ο βραχύσωμος Γερμανός όχι απλά στάθηκε στο ύψος αλλά πήρε αποφάσεις που εξασφάλισαν ένα λαμπρό μέλλον στο συγκρότημα.
Πρώτα απ' όλα μαζί με τα χρέη της lead κιθάρας, αποφάσισε να αναλάβει και τα lead φωνητικά. Από την εποχή του "Walls of Jericho" είχε να παίξει κιθάρα και συνάμα να τραγουδήσει σαν «πρώτος» ο Hansen. Τα μοναδικά lead φωνητικά όλα αυτά τα χρόνια τα είχε κάνει στο "Heal Me" του "Insanity & Genius" και μπορώ να πω όχι με τρομερή επιτυχία.
Οι αλλαγές δε σταμάτησαν εκεί αφού ο κιθαρίστας Dirk Schlachter παρότι έγραψε τις κιθάρες στο "Land of the Free", στην περιοδεία το γύρισε στο μπάσο και έμεινε μπασίστας μέχρι και σήμερα. Τον αντίθετο δρόμο πήρε ο Jan Rubach. Βασικά δεν πρόλαβε αφού μαζί με τον drummer Thomas Nack αποχώρησαν για να ασχοληθούν με τους δικούς τους Anesthesia.
"Have no fear, Rebellion is here!"
Ο ογκόλιθος του power metal που ονομάζεται "Land of the Free" ξεκινάει με το καλύτερο τραγούδι του ιδιώματος. Πόσο μεγάλη μαγκιά είναι να κάνεις έναρξη με ένα κομμάτι κοντά στα 9 λεπτά όπως είναι το "Rebellion in Dreamland"; Σπάνια συναντάς το φαινόμενο αυτό. Επίσης δείχνει και το πόσο πίστευαν στις δυνάμεις τους οι Gamma Ray, ήξεραν τι είχαν στα χέρια τους.
Βαρετές στιγμές δε συναντάς και κάθε τραγούδι έχει αυτό το κάτι που σου κολλάει στο μυαλό. Δε θυμάμαι στην εφηβεία μου ποτέ να γυρνάω στο fast forward την κασέτα που είχα γράψει αυτό το 4ο άλμπουμ της παρέας του Hansen.
Η ταχύτητα κάνει αγώνα δρόμου με τη μελωδία και στο κατόπι τις έχουν πάρει η δύναμη και η επιθετικότητα. Στο "Man on a mission" ο Hansen εκφράζει την αγάπη του για τους Queen, ενώ σε όλο τον δίσκο ακούς τις 80's επιρροές του περασμένες μέσα από ένα power metal πρίσμα.
Παρότι οι προηγούμενες δισκογραφικές στιγμές των Gamma Ray είχαν τις χαζούλικες και αυτοσαρκαστικές στιγμές τους, το "Land of the Free" δείχνει να είναι πιο σοβαρό, πιο σφιχτό και συγκεντρωμένο, χωρίς να χάνει σε ποιότητα. Τουναντίον.
Το μόνο χαλαρό κομμάτι είναι το έξαλλο power - country (για ακούστε το εφέ στην κιθάρα…), όνομα και πράμα "Time to break free"με τον τιτανοτεράστιο Michael Kiske στην φωνή. Οι guest δε σταματάνε εκεί. Ο mr. Blind Guardian, Hansi Kursch ανταποδίδει το guestιλικι του Hansen στο θρυλικό crowd pleaser "Valhalla". Ερμηνεύει μαζί με τον Hansen το power ballad "Farewell" και συμβάλει χορωδιακά στα "Rebellion in Dreamland" και παρεάκι με τον Kiske στο ομώνυμο τραγούδι. Η power metal συμμαχία συνεχίζεται με τον Sascha Paeth τότε των Heaven's Gate ο οποίος πήρε πάνω του όλα τα πλήκτρα.
Θα περίμενα το "Farewell" και λόγω τίτλου να είναι αφιερωμένο στον Ingo Schwichtenberg που αυτοκτόνησε το Μάρτιο του 1995, πηδώντας μπροστά σε ένα τρένο. Τελικά το "Afterlife" που κλείνει το "Land of the Free" ήταν ο φόρος τιμής στον τόσο αδικοχαμένο μα και τόσο αγαπημένο σε όλους ντράμερ των Helloween.
"You will see the light again, We'll all be free someday:
I know - 'cause united we stand"
Αρκετά κρατήθηκα και θα την κάνω την σεισμογόνα δήλωσή μου: Πάντα πίστευα πως τηρουμένων των συνθηκών το "Land of the Free" θα μπορούσε να είναι και η ιδανική συνέχεια των δυο "Keeper of the Seven Keys". Τραβηγμένο, δε λέω αλλά κατέχει την ίδια μαγεία.
Έπειτα από το "Land of the Free" ο Hansen δεν ξανάφησε κιθάρα και μικρόφωνο και παρότι όλοι γνωρίζουμε την παροιμία με τα καρπούζια και τη μασχάλη, ο τύπος τα κατάφερε χάρμα. Το εν λόγω άλμπουμ μαζί με το επόμενο (Somewhere out in space) παγίωσαν τη μπάντα στην κορυφή του Power Metal.
Ο Hansen σε παρελθοντική συνέντευξη παραδέχθηκε πως ήταν ευλογία και κατάρα μαζί το να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο σαν το "Land of the Free" τόσο νωρίς στην καριέρα τους. Για τον κάθε heavy metal οπαδό δε χρειάζεται να σχολιάσουμε τι είναι αυτό το άλμπουμ και κάθε άλμπουμ της ποιότητάς του.
ΥΓ. Οπωσδήποτε τσεκάρετε τη φοβερή διασκευή στο "Heavy Metal Mania" των Holocaust που αρχικά το πετύχαινες σε σπέσιαλ εκδόσεις και αργότερα το 2003 στην remaster έκδοση με το διαφορετικό εξώφυλλο.
ΥΓ2. Σας θυμίζει ένα φίλο από τα παλιά ο δαίμονας στο εξώφυλλο του "Land of the Free"; Το ίδιο πρόσωπο θα το πετύχετε και στο εξώφυλλο του "Walls of Jericho" των Helloween!
