"It has always been in the back of my mind, dreaming about going to the corners of time" εκφράζει την επιθυμία της η Anneke στο "Strange Machines" και εμείς την ακολουθάμε τυφλά, ξεψαχνίζοντας όμως κάθε γωνίτσα από το "Mandylion", το πιο πετυχημένο άλμπουμ των The Gathering που αυτό το μήνα έκλεισε 25 χρόνια αναζήτησης.
Δε θα ψάξω καν να επαληθεύσω τις πωλήσεις της τρίτης κυκλοφορίας της μπάντας από τη χώρα της τουλίπας. Δεν τις χρειάζομαι. Η δήλωση περί επιτυχίας δεν έχει να κάνει με χρήματα αλλά με τη σπουδαιότητα αυτού του άλμπουμ στο χώρο της metal μουσικής.
Μετά το "Mandylion" πολλές μπάντες ακολούθησαν τη συνταγή, άλλες πετυχημένα και άλλες λιγότερο πετυχημένα. Ελάχιστες έπιασαν τα στάνταρντ και την ποιότητα.Tο "Mandylion" και μια χούφτα ακόμα δίσκοι δημιούργησαν ένα ολόκληρο ιδίωμα, το Gothic Metal.
Και εδώ είναι το μέγιστο λάθος, η μπανανόφλουδα που πατάνε όλοι. Το "Mandylion" ΔΕΝ είναι Gothic Metal. Αντίθετα αδικείται και περιορίζεται όταν τοποθετείται κάτω από τη συγκεκριμένη ταμπέλα.
Τα μέλη των The Gathering δίνουν σημασία στην ατμόσφαιρα μεν, η οποία είναι ταξιδιάρικη δε και έχει έναν αέρα απόδρασης. Δώσε βάση στο ομώνυμο κομμάτι και τον τρόπο που ξεκινάει, σαν ένα κάλεσμα σε κάποιο άγνωστο Θεό. Σε ανατριχιάζει, σου σηκώνεται η πέτσα όπως λέν' και στο χωριό μ'.
Οι ήχοι αυτοί έρχονται σε τέλεια ευθυγράμμιση με το εξωτικό εξώφυλλο. Όταν λέω εξωτικό μην πάει ο νους σας σε τίποτα χαβανέζικες παραλίες όπου όμορφες κοπέλες σου κρεμάνε λουλουδένια στεφάνια. Το εξώφυλλο, τα διάφορα κρουστά, το φλάουτο, τα πλήκτρα σε μεταφέρουν σε τόπους όπου κυριεύονται από το άγνωστο και το μυστικισμό.
Αν σηκώσεις το χαλί του "Mandylion" θα εντοπίσεις έντονα συναισθήματα, το σίγουρο είναι αυτό. Μαυρίλα δε θα νιώσεις πουθενά. Το πιο "μαύρο" τραγούδι είναι για παράδειγμα το "Fear the Sea" που μιλάει για τον χαμό ενός κοντινού προσώπου, όμως και εκεί θα σε αγκαλιάσει η σταχτιά μελαγχολία του αποχωρισμού.
Υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες αλλά όχι μαυρίλα. Το "Strange Machines" που ανοίγει δυναμικά το άλμπουμ, μιλάει για την λαχτάρα της frontwoman Anneke Van Giersbergen να ταξιδέψει με μια χρονομηχανή και να ζήσει όλα τα σπουδαία γεγονότα που σημάδεψαν την ανθρωπότητα. Οι στίχοι παρότι απλοί, είναι περιπετειώδεις και γεμάτοι ενέργεια. Πιστέψτε το αλλά δύσκολα θα είχε την ενέργεια να τα κάνει όλα αυτά ένας μίζερος γκοθάς!
Το εναρκτήριο τραγούδι επιπροσθέτως περιέχει και ένα sample από το 60's φιλμ με τίτλο "Time Machine", βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του H.G. Wells.
Οι ιστορίες με τα samples δε σταματάνε εδώ. Το "Sand and Mercury" κλείνει καθ' αυτό τον τρόπο και με τον J. R. R. Tolkien να διαβάζει λόγια της συγγραφέως Simone De Beauvoir για τη ζωή και το θάνατο.
Το εν λόγω 10λεπτο τραγούδι - ταξίδι αποτελεί μέρος μιας μικρής μου ένστασης και αυτή είναι η εξής: Είναι φάουλ να τοποθετείς ένα τόσο μεγάλο τραγούδι με τόσο λίγους στίχους σαν το "Sand and Mercury" αμέσως μετά από μια instrumetal σύνθεση όπως είναι το ομώνυμο "Mandylion". Προσωπική μου άποψη είναι πως αδικούνται και οι συνθέσεις αλλά και αυτό το λαμπρό άλμπουμ που έτσι πραγματοποιεί μια κοιλιά λίγο πριν την εκπνοή.
Πήρα φόρα με τις ενστάσεις και έχω μια ακόμα: Το στιχουργικό μέρος το οποίο έχει αναλάβει εξ' ολοκλήρου η Anneke. Δεν είμαι απογοητευμένος αλλά οι στίχοι είναι απλοϊκοί. Κατ' εμέ είναι σα να γράφτηκαν στο πόδι και μπορεί όντως να έγινε αυτό είτε για να μη μακρηγορήσουν ή λόγω κάποιου timeline της νέας τους εταιρείας. Επιπλέον το στηρίζω αυτό στο γεγονός πως οι The Gathering είχαν ήδη διαλέξει που θα στραφούν μουσικά.
Είχαν ήδη συνθέσει τη μουσική και μετά ακολούθησε η έλευση της Anneke. Ο ακροατής κάνει focus στη μαγευτική της φωνή και ειλικρινά ξεχνάει τα πάντα. Η φωνή της Anneke είναι τόσο ερωτεύσιμη που και στίχους των Cannibal Corpse να της δώσεις να τραγουδήσει, είναι ένα και το αυτό.
Δυο λοιπόν ήταν τα μάννα εξ' ουρανού για τους Ολλανδούς: To συμβόλαιο με τη Century Media και η Anneke Van Giersbergen.
Λιγότερο από ένα χρόνο πριν οι The Gathering βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. Το δεύτερό τους άλμπουμ "Almost a Dance" δεν είχε καταφέρει απολύτως τίποτα, αντίθετα τους πήγε πίσω. Σε αυτό βοήθησε η πρώην εταιρεία τους (η Ολλανδική Foundation 2000) με την οποία είχαν δυσκολίες επικοινωνίας.
Εντούτοις αν παραβλέψεις τα αταίριαστα και μετριότατα ανδρικά lead φωνητικά αυτή η δεύτερη προσπάθεια δεν ήταν άσχημη και το σημαντικότερο, άνοιξε τα μάτια στο συγκρότημα. Είμαι σίγουρος πως όταν άκουγαν τη Martive Van Loon να κάνει δεύτερες φωνές στο "Almost a Dance" τότε έπιασαν το νόημα, τότε είδαν το μέλλον.
Στα μέσα των 90's έβλεπες τις μπάντες στο metal να ακολουθούν ακραία μονοπάτια. Είχες από τη μια την άνθηση στο Βlack και το Death Μetal, ενώ ήδη έκαναν θόρυβο σχήματα όπως οι Pantera και οι Machine Head. Οι The Gathering ήταν αλλουνού παπά ευαγγέλιο και με το "Mandylion" απέκτησαν από πιστούς οπαδούς μέχρι και πιστούς...αντιγραφείς.
