Όταν στις 21 Σεπτεμβρίου 1993 οι Nirvana κυκλοφορούσαν το In Utero, ελάχιστοι (ίσως και ουδείς) περίμεναν πως θα ήταν το κύκνειο άσμα της μπάντας. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Απριλίου 1994, ο Kurt Cobain θα άφηνε την τελευταία του πνοή, βυθίζοντας στο πένθος τη μουσική -και όχι μόνο- βιομηχανία, κάνοντας τον κόσμο της Τέχνης φτωχότερο. Ο ωμός ήχος του In Utero θα αποτελεί στο διηνεκές την τελευταία ανάσα δημιουργικότητας των Nirvana, και αποτελεί ένα album παρακαταθήκη για τη grunge rock.
Τόσο ο ίδιος ο Cobain όσο και τα υπόλοιπα μέλη ήθελαν η τρίτη δισκογραφική δουλειά τους να περιέχει ωμό και extreme ήχο. Την ηχογράφηση ανέλαβε ο Steve Albini, και όταν το album ολοκληρώθηκε η DGC Records αρνήθηκε να κάνει την παραγωγή, θεωρώντας το τελικό αποτέλεσμα «μη εμπορικό». Οι Nirvana αρνήθηκαν την εν λόγω «κατηγορία», αλλά ζήτησαν από τον Albini να αλλάξει το δίσκο. Αυτός αρνήθηκε και το τελικό edit ανέλαβε ο παραγωγός των R.E.M., Scot Litt, κάνοντας μικρές αλλαγές σε όλο το δίσκο, καθώς και remix των Heart-Shaped Box και All Apologies.
Περνώντας χίλια μύρια κύματα, το In Utero κυκλοφόρησε και βρέθηκε στην κορυφή του Billboard 200 και του UK Albums Chart. Οι κριτικές για το album ήταν εξαιρετικές, και έκαναν αναφορά σε «δραστική αποχώρηση από τον ήχο του Nevermind». Δυστυχώς, ο δίσκος έμελλε να είναι και η αποχώρηση των Nirvana από τη μουσική…
