Ο βασικός λόγος που μου αρέσει να εξερευνώ ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στη ανθρώπινη μουσική δισκογραφία είναι το γεγονός ότι κάθε τόσο, θα πέσει στα χέρια σου ένα album που θα σε ξαφνιάσει/εκπλήξει και ενδεχομένως θα σε βάλει στη διαδικασία να ψάχνεις μανιασμένα ό,τι άλλο έχει παράξει εκείνος που το έστησε. Αυτό το πράγμα έπαθα, για ακόμα μια φορά, ακούγοντας Gazpacho. Η νορβηγική μπάντα μετράει πολλά χρόνια στην πλάτη της και σωρεία από δίσκους. Πριν λίγες μέρες και έπειτα από 2 χρόνια από την προηγούμενη δουλειά τους, έφεραν στον κόσμο το νέο τους δημιούργημα, “Fireworker”, και είναι όμορφο.
Η μουσική τους είναι μία χείμαιρα αποτελούμενη από πολλά μουσικά είδη, οργανικά και ηλεκτρονικά στοιχεία, ατμοσφαιρικότητα, hooks και riffs, καλοστημένες φωνητικές γραμμές, πειραματισμούς και τόλμη. Οι Gazpacho είναι ο ορισμός της λέξης άφοβος. Πόσοι έχουν το θράσος να ξεκινήσουν ένα δίσκο με μια σύνθεση διάρκειας 20 λεπτών, ειδικά όταν η εν λόγω σύνθεση είναι το “Space Cowboy”; Για να καταλάβεις τι εννοώ, φαντάσου ότι κάπου, κάποτε συνευρέθηκαν οι Porcupine Tree μαζί με τον Thom Yorke και τους Epica. Αν από αυτή την συνεύρεση προέκυπτε ένα τέκνο, αυτό θα ήταν το εν λόγω κομμάτι.
Τώρα που το φαντάστηκες, μπες σε κάποια πλατφόρμα και άκουσέ το· είναι ταξίδι. Τα πλήκτρα είναι η κολλά που συνδέει όλα τα επιμέρους τμήματα αυτού του τερατώδους έπους και τα χορωδιακά κομμάτια μαζί με την εκφραστικότητα της φωνής του Jan-Henrik καθοδηγούν τις συναισθηματικές μεταπτώσεις καθώς όλα τα όργανα της μπάντας εισέρχονται και αποχωρούν πολυάριθμες φορές, βοηθώντας τον ακροατή να χάσει την αίσθηση του χρόνου. Το Space Cowboy θα μπορούσε να χωριστεί σε 4 διακριτά κεφάλαια που θα μπορούσαν να στέκουν ως ολοκληρωμένες οντότητες, αλλά όχι. Έπρεπε να μείνουν άρρηκτα συνδεδεμένα τα κομμάτια, ώστε να μεγενθύνουν ένα ήδη τεράστιο εγχείρημα.
Αν επιβιώσεις από την παραπάνω εμπειρία, πάρε ανάσα γιατί σε περιμένουν κι άλλες. Ο δίσκος γεμίζει με ακόμα 4 συνθέσεις, κάθε μία από τις οποίες αξιοπρόσεκτη έως εθιστική. Το ομότιτλο “Fireworker” έχει μια από τις πιο όμορφες αρμονίες που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, αποτελούμενη από σχετικά απλές μελωδίες που συμπληρώνονται άψογα από τη φωνή. Στο “Hourglass”, η χορωδία κάνει την εμφάνισή της ξανά ώστε πλέον καταλαβαίνεις ότι είναι ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του δίσκου, ενώ το σόλο στο βιολί ξεπηδάει αναπάντεχα και σε ξυπνάει. Το “Antique” είναι ένα αδερφάκι του “Hourglass”, το οποίο επίσης συμπληρώνεται με ένα σόλο στο βιολί, ενώ σε σημεία θυμίζει The Gathering, της εποχής του Home. Τέλος, το “Sapien”, λειτουργεί σαν δεκαπεντάλεπτη αποθεραπεία, καθώς δεν φέρει ιδιαίτερες συναισθηματικές μεταπτώσεις ή ακρότητες στις εντάσεις. Είναι η ηρεμία μετά την καταιγίδα.
Εξαιρετικά οξυδερκείς στον τρόπο που γράφουν, οι Gazpacho.
Rating:
Εταιρεία: Kscope
Genre: Progressive Rock
Παραγωγός: Thomas Anderson, Mikael Krømer
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18/09/2020
Band Links: Gazpacho, Facebook, Instagram, Spotify, Twitter
