Το "The Magnificent Tree", το άλμπουμ που έκανε όλο τον κόσμο να είναι mad about και τρελαμένος με τους Hooverphonic, τις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη έκλεισε 20 χρόνια. Κι όμως τότε δεν είχε ενθουσιάσει τα πλήθη και κυρίως τους κριτικούς, πολύ άδικα νομίζω και ας έβγαλε τέσσερα single. Συμφωνώ πως τα single κάνουν τη διαφορά στην τσέπη της μπάντας και την εταιρείας. Όμως και αυτά παίζουν το δικό τους καθόλα τυχαίο ρόλο στη συνείδηση του κοινού.
Συνολικά το "The Magnificent Tree" αγγίζει το magnificent σαν περιγραφή. Είναι το synth pop του 20ου αιώνα με πολλά new wave στοιχεία φιλτραρισμένα με ένα σύγχρονο τρόπο.
Λίγο πριν προσαράξουμε στο millennium, το κεφάλι πίσω από τη μουσική των Hooverphonic, o πολυ-οργανίστας και programmer AlexCallier είναι εμφανές ότι μετά από δυο άλμπουμ θέλει να ξεφορτωθεί μια συγκεκριμένη ταμπέλα πάνω από τη μπάντα του. Αυτό δεν ήταν άλλο από το συννεφάκι του trip hop αλλά και το ότι οι Hooverphonic (αρχικά Hoover) θεωρούνται ρέπλικες των Portishead.
Τα "Mad About You" και "Out of sight" από το τρίτο τους άλμπουμ είναι κλασσικά παραδείγματα αυτού του όχι και τόσο αδικαιολόγητου χαρακτηρισμού από τους fans και τους κριτικούς. Όμως το "Mad About You" είναι το τραγούδι που βάζει το Βέλγικο τρίο στα σπίτια όλων, είτε μέσω του άλμπουμ τους, είτε μέσω των μουσικών καναλιών που παίζουν το βίντεοκλιπ ασταμάτητα. Το τραγούδι χρησιμοποιείται σε ουκ ολίγες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες.
Θα περίμενες λόγω του εν λόγω single και με τη βοήθεια των "Out of sight", "Jackie Cane", "Vinegar & Salt" το "The Magnificent Tree" θα πουλούσε σαν φρέσκο ντόνατ μια οποιαδήποτε Κυριακή πρωί. Σχεδόν αμέσως πουλάει λίγο πιο πάνω από 250.000 αντίτυπα, τα 100.000 στο Βέλγιο. Όμως η Epic, η εταιρεία στην οποία έχουν βρει καταφύγιο οι Hooverphonic έχει βλέψεις για περισσότερα, δηλαδή για μισό εκατομμύριο αντίτυπα. Αυτή η απαίτηση ενισχύεται από το γεγονός πως έχει σπαταληθεί και ένα γενναίο ποσό στην ηχογράφηση.
Το τρίτο άλμπουμ των Βέλγων είναι από τα πιο ακριβά που έχουν ηχογραφηθεί στην ιστορία στη χώρα της σοκολάτας και της μελιτζάνας. Ξοδεύτηκαν 170.000 ευρώ και αυτό διότι τις πρώτες τρεις εβδομάδες η μπάντα οδεύει προς ένα μουσικό μονοπάτι το οποίο το θεωρεί λάθος. Η αλλαγή πλεύσης δεν κάνει κακό στο τελικό αποτέλεσμα που σφύζει από στυλ και μια εξόχως αυθεντική ατμόσφαιρα.
Το εξώφυλλο όπως και οι δυο προηγούμενες δισκογραφικές τους προσπάθειες κυριαρχείται από αυτό το μελαγχολικό μπλε. Αν σας ενδιαφέρει να επισκεφθείτε το δέντρο στο οποίο ποζάρει δίπλα η μπάντα, αυτό βρίσκεται στο βελγικό Kieldrecht.
Αυτό το ομιχλώδες κυανό είναι το μόνο στοιχείο που συνδέει το "The Magnificent Tree" με το παρελθόν των Hooverphonic; Μουσικά τo εναρκτήριο κομμάτι με την ονομασία "Autoharp" είναι ίσως και ο τελευταίος συνδετικός κρίκος και πιστεύω πως δεν είναι τυχαίο που ανοίγει και το δίσκο. Από εκεί και έπειτα παρατηρείς την βελγική τριάδα να εμπλουτίζει τον ήχο της με πνευστά, με έγχορδα, ακόμα και με παιδικές φωνούλες (χορωδία).
Η δίψα για soundtrack ατμόσφαιρα φαίνεται να είναι άσβεστη για τον κύριο συνθέτη του συγκροτήματος που έχει προσθέσει ένα αλάνθαστα αυθεντικό vintage στυλ. ?κου το "Jackie Cane" και θα βρεθείς στα σκηνικά μιας γκανγκστερικής ταινίας ή ενός κατασκοπευτικού θρίλερ. Περίμενα να το ακούσω σε ένα "The Man from U.N.C.L.E" που αναδύει τη σαγήνη του 60's film noir.
Η αοιδός Geike Arnaert νιώθει ήδη οικεία στη δεύτερή της συνεργασία και ξεδιπλώνει τις αρετές της αβίαστα. Σε σημεία θυμίζει τη μούσα του David Lynch, τη Julee Cruise, ερμηνεύοντας ιδανικά τους προσωπικούς στίχους και τη dream pop που όλοι ονειρευόμαστε με κορυφαία της στιγμή το "Vinegar & Salt".
Οι Hooverphonic μπορεί να βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα μιας πολυεθνικής αλλά για το "The Magnificent Tree" δεν στερούνται καμίας ελευθερίας ή μάλλον σχεδόν καμιάς. Μόνο στον τίτλο τα βρήκαν λίγο μπαστούνια αφού αρχικά ήθελαν να ονομάσουν το δίσκο "The President of the LSD Golf Club" λόγω ενός κωμικού σκηνικού του Callier με ένα οδηγό ταξί στη Νέα Υόρκη.
Όπως έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του ο ιθύνοντας νους των Hooverphonic, λόγω του ότι τα ναρκωτικά ανέκαθεν δεν ήταν politically correct για τίτλο δίσκου μεγάλης εταιρείας, έβαλαν την ιδέα στο συρτάρι. Σας θυμίζει όμως κάτι ο τίτλος. Η ιστορία έδειξε ότι δεν πήγε χαμένος και το 2007 ονομάστηκε έτσι το τότε νέο άλμπουμ τους.
Το "The Magnificent Tree" δικαίως ονομάστηκε έτσι. Ρίζωσε δυνατά στη συνείδηση των οπαδών της μπάντας και μπορεί να καθυστέρησε αλλά τελικά έδωσε άνθη για ένα ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο μέλλον.
Γιώργος Γράντης
ΥΓ. Στο ομώνυμο τραγούδι το αυτί σου πιάνει και ένα sample. Αυτό είναι από το τραγούδι των Crosby, Stills & Nash με τίτλο "Guinnevere".
ΥΓ2. Το "Renaissance Affair" παρότι είναι σαν bonus track της αμερικάνικης έκδοσης του δίσκου, ανακαλύφθηκε από τα λαγωνικά του μάρκετινγκ και χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση της Volkswagen.
