Το ακόλουθο ποίημα γράφτηκε την ημέρα που η Μάγδα Φύσσα είδε από κοντά τον Γιώργο Ρουπακιά. Την ημέρα που μια σύγχρονη ηρωΐδα του αντιφασισμού στην Ελλάδα και τον κόσμο, κοίταξε στα μάτια τον δολοφόνο του παιδιού της, και λύγισε. Επειδή είναι άνθρωπος. Για μια στιγμή. Και μετά, του απέδειξε ότι θα συνεχίσει να παλεύει όσο αναπνέει, για να δικαιωθεί ο Παύλος, τα θύματα του ναζισμού, οι καταπιεσμένοι. Απέδειξε πως μας κράτησε όλους στις πλάτες της, 2007 μέρες δικαστηρίων. Μάγδα, μάνα, κράτα μας γερά! Νικήσαμε!
Σάστισες μπροστά στο κτήνος
Μια στιγμή
Να ξαποστάσεις δύο λεπτά
Να νιώσεις του παιδιού σου την πνοή
Του αδερφού μας την αθάνατη ιαχή
Δεν θα περάσει ο φασισμός
Μάγδα, μάνα, κράτα μας γερά
Σάστισες μπροστά στο κτήνος
Μια στιγμή
Μα ποιος θα άντεχε?
Του φρικαλέου μίσους η ψυχή
Ζέχνει, βρωμάει, σκορπάει θάνατο
Από άκρη σε άκρη
Τοξική
Ταξική
Πάλη, αιώνια
Μα όχι μάταιη ζωή
Μάγδα, μάνα
Κράτα μας στους ώμους σου
Εσύ
Είμαστε όλοι μας μικροί
Εκφοβισμένοι, απαίδευτοι
Παλεύεις με το κτήνος μια ζωή
Ο Παύλος ζει.
~Κώστας Παπανικολάου~