Η αφήγηση στην ιστορία μιας μπάντας συνήθως ξεκινάει με γνώμονα την προσωπική εμπειρία του γράφοντα. Αν όχι τότε η βουτιά στα άδυτα της μουσικής βιομηχανίας των 80's είναι μια καλή αφορμή να πλάσεις έναν κόσμο, όπου ο δέκτης θα απολαύσει την ανάγνωση.
Στην δική μας περίπτωση γυρνάμε λίγο πίσω, εκεί που η εφηβική περιέργεια ξεσκονίζει τα ράφια της αποθήκης. Δίσκοι πολλοί, αμέτρητα στιχάκια γραμμένα πάνω σε αυτούς και μυστικές αφιερώσεις. Βλέπεις το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει, και από κούνια είχα παρακαταθήκη.
INXS - δεν είχα ιδέα στα δεκατρία μου περί τίνος πρόκειται να ακούσω, όμως με τράβηξε εκείνο το εκκεντρικό εξώφυλλο από το Dekadance του 1983.
Με μια μικρή αναφορά στην πρώτη επαφή, να σου πω ότι δεν ήταν τυχαία η προσοχή μου εκεί. Ο συγκεκριμένος δίσκος το 1985 κατέκτησε την 2η θέση στο αυστραλιανό Kent Music Report, για το εντυπωσιακό του γράφημα, αλλά κυρίως την πρώτη θέση στα πρώιμα μουσικά μου ακούσματα. Έντονος ηλεκτρισμός, λίγο ντίσκο και μια ηλεκτρονική ψυχεδέλεια που ακόμα και σήμερα με κερδίζει όπου και να την συναντάω μουσικά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή μιας και ο μηχανισμός της μνήμης μοιάζει παράδοξος, και καμιά φορά αρκεί μια μουσική ή ένας στίχος για την επαναφορά.
INXS, δηλαδή "in excess", δηλαδή «στα άκρα» - και εάν ο εκκεντρικός προσανατολισμός της μπάντας δεν είναι ένα μουσικό άκρο, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Οι INXS ήταν μια μπάντα φερμένη από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας που δημιουργήθηκε από τους αδερφούς Farriss το 1977. Βασικός συνθέτης και κιμπορντίστας της μπαντας ήταν ο Andrew Farriss, ενώ ο Jon είχε την θέση του ντράμερ και ο Tim υπέγραφε ως κιθαρίστας. Την τελική εξάδα θα συμπληρώσουν ο μπασίστας Garry Gary Beers, μαζί με τον σαξοφωνίστα Kirk Pengilly και τον ασυγκράτητο «ονειροπόλο» ρόκερ τραγουδιστή, Michael Hutchence όπου έγραφε και τους στίχους, στον οποίο θα πλησιάσουμε παρακάτω.
Σε αντίθεση με άλλες μπάντες της εποχής, αλλά και σε σημερινές αναφορές οι INXS, είναι οι παρεξηγημένοι των 80’s μιας και πολλοί αναρωτιούνται αν κατάφεραν να αγγίξουν την κορυφή του κόσμου και να πετύχουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα ή έμειναν στην ακοή μας ως άλλη μία ακόμα μουσική ιστορία που αναβίωσε ανάμεσα σε δυο φεγγάρια, γέμισε την αρένα, έκανε τρεις δίσκους και εξαφανίστηκε.
Η αλήθεια είναι πως υπήρξε μία περίοδος που φαινόταν σαν το κοινό να ήθελε να ξεχάσει τους INXS. Η μουσική βιομηχανία μπήκε σε νέες αναζητήσεις, τα μουσικά μοτίβο άλλαξαν και κάπως έτσι απότομα, νέα ακούσματα κυριαρχούσαν την ακοή των ακροατών. Παροδικά βέβαια προς ευχάριστη έκπληξη, η αναζήτηση της νεότερης γενιάς προς τις ρίζες της μουσικής, έδειξε να κατακτά σύγχρονους οπαδούς, δίνοντάς τους νέα πνοή - σε αυτό βέβαια θα βοηθήσει και η αναγέννηση της βελόνας, που σε έλκει να την ακουμπήσεις ξανά στα αυλάκια των δίσκων, «ανασταίνοντας» τη new wave, pop, αλλά και funk διάθεση των INXS.
Με έντονη την παρουσία τους στα μέσα της δεκαετίας του 80, έως και την εισπνοή των 90’s, αυτό που τους χαρακτήριζε κυρίως κρυβόταν στην έντονη παρουσίας τους. Δεν μπορείς να πεις πως ήταν μια ξεκάθαρα ροκ μπάντα, άλλωστε αυτό το αποκαλύπτει και ο ήχος τους, σίγουρα όμως μπορούμε να υπογραμμίσουμε την δυναμική και το εκτόπισμα που έφεραν, δημιουργώντας μια ροκ ατμόσφαιρα, με φυγόκεντρο δύναμη τον γοητευτικό Michael Hutchence, όπου τραγουδούσε με πάθος τα όσα έγραφε.
Με περισσότερους από 20 δίσκους στο ενεργητικό τους, ακόμα και αν δεν τους γνωρίζεις όλους, μπορείς να ανατρέξεις στο «Definitive INXS», όπου είναι η ιδανική περίληψη για την ιστορία της μπάντας, μιας και ανήκει στη σχολή εκείνη των best of συλλογών, που διηγούνται την ιστορία χωρίς να μεροληπτούν στον χρόνο. Η ακρόαση θα σε κάνει σίγουρα να διαπιστώσεις σταδιακά την ωρίμανση και τα στάδια από τα οποία πέρασε η μπάντα στη διάρκεια του χρόνου, καθώς και την τραμπάλα μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων στις παραγωγές κάθε εποχής, δημιουργώντας έτσι ένα ευχάριστο μπέρδεμα στα μουσικά ηχοτοπία των INXS.
Εν έτει 1987 την ιδανική εικόνα του mainstream rock της εποχής παίρνει το «Kick», φέροντας το ιδανικό μουσικό στυλ, αλλά και μία ενέργεια εκτόξευσης, ειδικά εάν σκεφτείς ότι εκείνο το διάστημα, επικρατούσε ο χλιδάτος απόηχος των Stones, αλλά και το εναλλακτικό παρελθόν των U2, που σίγουρα θα τους έδινε μία ώθηση προς την κατάκτηση του κόσμου, του MTV, των γηπέδων, αλλά και της νέας τάξης των αστεριών.
Φυσικά αυτό δεν το λέω εγώ, το επιβεβαιώνουν τα πέντε σπουδαία singles που βρίσκονται εδώ, με την αξεπέραστη rock 'n' roll λαγνεία του 'Need You Tonight', τον φλεγόμενο δυναμίτη του 'Never Tear Us Apart', και χωρίς καμία αμφιβολία το 'New Sensation', (έτσι για να έχουν κάτι να τραγουδάνε πλήθος κόσμου από κάτω).
Οι INXS κόσμε, φαίνονται να κερδίζουν στα σημεία το παιχνίδι της εποχής. Από την μία το «Suicide Blonde» και το «Dissapear», που κάνουν την νίκη τους πιο ξεκάθαρη και επίκαιρη και από την άλλη το «Χ», να σαρώνει επί 8 μήνες παντού, εδραίωσε τη θέση του Hutchence στις σελίδες της Σούπερ Κατερίνας (τα κορίτσια ξέρουν), τον ερωτισμό και φυσικά την αδιαπραγμάτευτη εχθρική στάση των συνειδητά εναλλακτικών ροκάδων απέναντι τους.
Με δύο Brit Awards, έπαιζαν σε γιγαντιαίες συναυλίες στην Αυστραλία, ήταν το πρώτο όνομα στο Rock In Rio και ξεπουλούσαν όπου και να εμφανίζονταν στις ΗΠΑ.
Έξι χρόνια μετά από το Live Aid και πέντε χρόνια από την κοινή εμφάνιση τους με τους Queen στο στάδιο του Wembley, πλέον έπαιζαν μόνοι τους στην τεράστια αυτή αρένα, μοιράζοντας από σκηνή μια επιβλητική αστερόσκονη ευφορίας που ξεσήκωνε 73.791 κόσμο. `Aλλωστε δεν είναι τυχαίο πως η «Summer XS» περιοδεία τους όπως ονομαζόταν, μαγνητοσκοπήθηκε από τον David Mallet, ως μια ταινία-συναυλία με τίτλο «Live Baby Live». Αρκετά χρόνια μετά μάλιστα, η ταινία αποκαταστάθηκε ψηφιακά, και προβλήθηκε στις κινηματογραφικές οθόνες. Εκεί συναντάμε και την προσθήκη από το χαμένο «Lately» που είχε συμπεριληφθεί στο άλμπουμ «Χ».
Επί 20 χρόνια οι INXS, έδιναν κομμάτια όπως το Original Sin, καθώς και τα προαναφερθέντα που ακόμα και σήμερα ακούγονται φρέσκα και δυναμικά στις ραδιοφωνικές συχνότητες, επιβεβαιώνοντας πως για να υπάρξει εξαίρεση, πρέπει να υπάρχει και κανόνας. Ο δικός τους σίγουρα είναι μουσικός και βασίζεται στην αντίστιξη.
Στο πέρασμα της εξαετίας και μέχρι τον ειρωνικά πλασμένο θάνατο του Hutchence, τον Νοέμβριο του 1997, ο οποίος αυτοκτόνησε με εκείνη τη ζώνη που φορούσε χαμηλά και σφιχτά στη λεκάνη του, θα βρεθούν απέναντι στην χαμένη αναζήτηση μιας δόξας που προχώρησε χωρίς να τους πάρει μαζί της στο βαγόνι της επιβίβασης. Αξίζει πάντως να σημειωθεί, πως παρά την αποστασιοποίηση της μπάντας από τα «γκλίτερ» της εποχής, ξεχωρίζουν κάποια μουσικά διαμαντάκια όπως το «Baby Don' t Cry», «Beautiful Girl», αλλά και το «Elegantly Wasted» από το τελευταίο άλμπουμ με τον Hutchence εν ζωή.
Για 15 χρόνια μετά η μπάντα συνέχιζε στον απόηχο της «φωνής» που είχε εγκαταλείψει, και παρά τις προσπάθειες της για την εύρεση νέου frontman, το κοινό έδειχνε να μην ακολουθεί με την ίδια αφοσίωση και ίσως αυτό να ήταν και η αφορμή για την δήλωση τους στις 11 Νοεμβρίου του 2012, όπου ανέφεραν ότι αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση τους.
Στον επίλογο αυτό που αξίζει να σημειωθεί, είναι πως καμία φορά δεν έχει σημασία η εποχή που έχεις ζήσει ή βιώσει την διαδρομή μιας μπάντας, αλλά η εποχή που θα την επαναφέρεις. Με την τεχνολογία να εδρεύει στην μουσική κοσμολογία, συγκροτήματα σαν τους INXS, αναβιώνουν και εμπλουτίζουν την μουσική μας περιέργεια, και ως γνωστό η περιέργεια είναι η αρχή της αποδοχής.
