Ελάχιστα είναι τα άλμπουμ που σε κάνουν με τις νότες τους να συνειδητοποιείς τη μεγαλοπρέπεια του να ζεις και να υπάρχεις εκεί έξω. Ένα από αυτά τα άλμπουμ είναι αδιαμφισβήτητα το "Ain't life grand" της προσωπικής μπάντας του Slash που αυτό το μήνα έκλεισε 20 χρόνια.
Είναι ένας δίσκος που σου ανοίγει τα μάτια και να σε κάνει να ουρλιάξεις τον ίδιο τον τίτλο του, δηλαδή πόσο grand, πόσο υπέροχη, θαυμάσια, μεγαλοπρεπής είναι τέλος πάντων η ζωή και το προνόμιο του να υπάρχεις και να αναπνέεις.
Στην εποχή της μάσκας και της απαγόρευσης κυκλοφορίας είναι λίγο δύσκολο να έρθεις σε αυτό το state of mind, σε αυτή την πνευματική κατάσταση. Εδώ λοιπόν εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός το "Ain't life grand" από άλλες εποχές για να σε "πετάξει" προς τα εκεί, γκαζωμένο και τσαμπουκαλεμένο.
Ο τσαμπουκάς των Slash's Snakepit ξεδιπλώνεται γρήγορα σαν το οποιοδήποτε εδαφόβιο φίδι. Ο Slash σε αυτό το δεύτερο προσωπικό του δίσκο και απελευθερωμένος από τις "αλυσίδες" των Guns & Roses και συγκεκριμένα του Axl Rose, γεύεται τι σημαίνει ελευθερία σαν συνθέτης. Αυτό ξεκίνησε από το ντεμπούτο των Slash's Snakepit με τίτλο "It's Five O'Clock Somewhere" που ηχογραφήθηκε όταν ο πασίγνωστος κιθαρίστας ήταν ακόμα στους Guns.
Το έκανε μεν για το fun της υπόθεσης αλλά έκλεισε και 108 συναυλίες για να το προωθήσει, στηρίζοντας το live συναίσθημα που ενέπνεε ο δίσκος. "Όταν όμως γύρισα στους Guns & Roses είδα τη διαφορά και κατάλαβα ότι δε μπορούσα να μείνω" έχει παραδεχθεί σε παλιότερη συνέντευξη ο Slash ο οποίος μετά την αποχώρησή του κάθε άλλο παρά αδρανής έμεινε.
Βγήκε σε περιοδεία δυο εβδομάδων με τους disco legends Chic (!!) και αμέσως μετά φτιάχνει ένα σχήμα με τον ανεπίσημο τίτλο Slash's Blues Ball οι οποίοι ρίχνονται στο δρόμο μέχρι το '97.
Οι Slash's Snakepit όμως τριγυρίζουν στο μυαλό του ιδρυτή τους και έτσι ο κατσαρομάλλης καπελαδούρας αφού κρατάει τον μπασίστα Johnny Griparic, ψάχνουν να βρουν τους υπόλοιπους για να ολοκληρώσουν τη συμμορία. Τη βρίσκουν προς... Alice Cooper μεριά αφού του "κλέβουν" τον Ryan Roxie στην κιθάρα και τον b στα drums.
Μένει η ευαίσθητη θέση του τραγουδιστή που μετά από 200-300 audition σε διάφορες φωνές, την καπαρώνει ο Rod Jackson. Εκ των υστέρων μαθαίνουν ότι συχνάζουν και στο ίδιο στέκι, το Hollywood Billiards, το οποίο είναι και το σημείο αναφοράς του "Been there Lately" που ανοίγει αυτό το δεύτερο δίσκο. Είναι και από τα ιδιαιτέρως αγαπημένα τραγούδια του Slash και δεν το παραλείπει από τις live εμφανίσεις.
Όλα πάνε πρίμα και το "Ain't life grand" αρχίζει να γράφεται και να ηχογραφείται ανάμεσα στο προσωπικό στούντιο του Slash και τα Ocean Way Studios. Όμως ενημερώνονται από την εταιρεία (Interscope) πως το στυλ της μουσικής δεν ενδιαφέρει το label!!! Αυτό είχε ως συνέπεια ο Slash ουσιαστικά να αγοράσει τα δικαιώματα του άλμπουμ και να πουλήσει το προϊόν του σε μια άλλη εταιρεία. Αυτή θα είναι η κατά πολύ μικρότερη Koch Records. Το άλμπουμ ήταν σχεδόν καταδικασμένο να μην πουλήσει. Και δεν πούλησε.
Ενώ παρατηρείς το εμφανώς κατώτερο "It's five O'clock Somewhere" αλλά με all star line-up και στη Geffen να έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο κόπιες, το "Ain't life grand" από την άλλη πούλησε το πρώτο επτάμηνο κοντά στις 30 χιλιάδες!
Δεν βοήθησε καν το ότι ήταν support στους ACDC. Ακολούθησαν τους θρυλικούς Αυστραλούς στο μεγαλύτερος μέρος της "Stiff Upper Lip" tour πριν ο Slash εισαχθεί σε νοσοκομείο με πρόβλημα στην καρδιά του. Επέστρεψε για να συνεχίσουν στην δικιά τους περιοδεία σαν headliners και για τρεις συναυλίες με τον Billy Idol.
Είναι τόσο άδικο για ένα τέτοιο δίσκαρο, ικανό να αναστήσει το hard rock μια εποχή που οι εταιρείες υπογράφουν οτιδήποτε ακούγεται σαν rap, να τυγχάνει τόσο τιποτένιας αντιμετώπισης.
Το "Ain't life grand" από την πρώτη νότα δείχνει πόσο εστιασμένο και δεμένο είναι, φανερώνοντας στοιχεία που δεν έδωσε το προηγούμενο άλμπουμ των Snakepit. Πολλά credit πηγαίνουν και στον άγνωστο Rod Jackson. Η μπαρουτοκαπνισμένη του φωνή, στρογγυλοκαθισμένη στα 80's έχει ανεβάσει τις ήδη δυνατές συνθέσεις. Είναι τόσο καλές που δε δίνεις δεκάρα τσακιστή για το τι μπορεί να λένε οι στίχοι.
Το rock & blues συναίσθημα ρέει σαν το νερό της φωτιάς καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου. Μέχρι και πνευστά και δεύτερες soul φωνές βρίσκεις μέσα στο σύγχρονο και καθόλου παλιακό "Ain't life grand".
Όλα τα μέλη συνεισέφεραν, δείχνοντας πως είναι σταθερή μπάντα. Ο ίδιος ο Slash προσπαθεί να αναδείξει την ομαδική δουλειά, χωρίς να φανεί ο ίδιος. Χαρακτηριστικό της ομαδικής δουλειάς είναι ότι ο ντράμερ τους έφερε στο στούντιο της κιθάρες του "Landslide", ενώ το ομώνυμο είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψαν μαζί ο Slash με το Jackson. Ο Jackson με το Ryan Roxie που μετά το πέρας των ηχογραφήσεων αποχώρησε, έγραψαν μαζί το "Back to the moment", μια από τις καλύτερες μπαλάντες των 00's που αρχικά ονομάζονταν "Break You".
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια, το "Shine" το οποίο γύρισαν σε βίντεο, παραλίγο να μην ολοκληρωθεί διότι ο Slash δε μπορούσε να το τελειώσει και ήταν έτοιμος να το παρατήσει. Επίσης το riff του "Speed Parade" αρχικά ήταν να χρησιμοποιηθεί μόνο σε ένα φλιπεράκι με τίτλο "Viper Pinball" και κατέληξε σε ένα από τα top-3 πιο γρήγορα κομμάτια του Slash.
Οι Slash's Snakepit διαλύθηκαν άδοξα και αφού ο Slash κατηγόρησε τα υπόλοιπα μέλη για έλλειψη επαγγελματισμού και αφοσίωσης στη μπάντα κατά τη διάρκεια της περιοδείας. Το "Ain't life grand" δε μας χάρισε μόνο ένα soundtrack για το υπόλοιπο της ζωής μας. Ήταν ένας οδηγός επιβίωσης για τον Slash και τα επόμενα βήματα της καριέρας του. Δυο χρόνια μετά ήλθαν οι Velvet Revolver. Τι πιστεύετε; Έπαθε και έμαθε 'η όχι αυτός ο μυστήριος κιθαρίστας με το ημίψηλο καπέλο;
ΥΓ. Οικογενειακή δουλειά το artwork αφού σχεδιάστηκε και κυκλοφόρησε από την ConArt, την εταιρεία του αδερφού του Slash.
ΥΓ2. Το ¨"Breed" και το "What kind of life" είναι δυο ακυκλοφόρητα τραγούδια που όμως θα τα ακούσεις στην πρώτη promo version του δίσκου πριν ο Slash φύγει από την Interscope. Στην ιαπωνική έκδοση θα ανακαλύψεις δυο ακόμα bonus, τα μάλλον αδιάφορα "Something About Your Love" και "Rusted Heroes".
