Όταν οι Bring Me The Horizon ανακοίνωσαν την πρόθεση σύνθεσης και κυκλοφορίας της τετραλογίας Post Human προκάλεσαν αίσθηση, αλλά και έντονο σκεπτικισμό για το μεγαλεπίβολο αυτό project. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των Oliver Sykes και Jordan Fish, πρόκειται για μια θεματική τεσσάρων albums, τα οποία θα ακολουθούν διαφορετική μουσική αισθητική και τονικότητα, θα έχουν, όμως, όλα κοινό θέμα την τοποθέτηση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο, τη φύση και τη ζωή. Υπαρξιακές ανησυχίες και δυστοπία, για να το θέσουμε λίγο πιο απλά, σε ένα soundtrack για το τέλος του κόσμου.
Με τέσσερις προάγγελους, τα singles Ludens, Parasite Eve, Obey (ft. Yungblοod) και Teardrops, το Post Human: Survival Horror ήρθε να σχολιάσει όλα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την πανδημία του covid-19. Πριν σχολιάσω την εξαιρετική στιχουργική ψυχογραφία που επιχείρησαν και έφεραν εις πέρας, αξίζει να υπερθεματίσω την για-ακόμη-μία-φορά πολυεπίπεδη και πολυσχιδή σύνθεση των BMTH, που ύστερα από πολλές κυκλοφορίες πιο «ήρεμης» (για τα δικά τους αρχικά δεδομένα) μουσικής, δείχνουν να επιστρέφουν στο σκληρό τους παρελθόν.
Χρησιμοποιούν θέματα που είδαμε να ξεπηδούν σε ό,τι έχουν κάνει έως τώρα, χωρίς αυτό να τους στερεί την αίσθηση του καινούριου. Αν για ένα λόγο οι BMTH μπορούν να θεωρούνται μάγκες είναι ακριβώς γιατί παίζουν ό,τι τους έρθει. Το solo του Lee Malia στο εναρκτήριο Dear Diary, ας πούμε, σου καίει τον εγκέφαλο, γιατί είναι thrash ΚΑΙΠΩΣΤΟΕΚΑΝΑΝΝΑΚΟΛΛΑΕΙ;! Το έκαναν όμως! `Ασχετα με το τι λένε και πώς αντιδρούν οι fans τους, αυτοί πειραματίζονται και εξελίσσονται με έναν πολύ αυθεντικό τρόπο. Και έτσι, εν τέλει, καταφέρνουν να κερδίζουν νέα κοινά, χωρίς να χάνουν τα παλιά τους. Το σημαντικότερο είναι ότι πετυχαίνουν αυτό, χωρίς να κάνουν πασαλείμματα.
Στο Survival Horror βλέπουμε τον ορισμό του καλοδομημένου diversity, με ενέσεις thrash metal, electronica, metalcore, nu metal. Αυτό ειδικά αξίζει να το τονίσουμε ιδιαίτερα, καθώς είναι πολύ εμφανείς οι επιρροές από το nu metal των ‘00s και ιδιαίτερα των Linkin Park, στους οποίους μάλιστα γίνεται και άμεση αναφορά με την παράφραση του τίτλου Itch for the Cure (When will we be Free?) -έλα ντε;!-, ενώ στο Teardrops νομίζεις ότι από κάποιο άλλο tab παίζει παράλληλα το Hybrid Theory! Και, τέλος πάντων, ας κάνει κάποιος μια μείξη το 1x1 (ft. Nova Twins) με το One Step Closer, ΠΑΡΑΚΑΛΩ! (Παίξ’ το λίγο στο μυαλό σου και θα με θυμηθείς).
Δεν μπορώ, πραγματικά, να ταξινομήσω τραγούδια του δίσκου ως καλύτερα ή αδύναμα, όλα μπορούν να σταθούν αυτόνομα και εξίσου δυναμικά. Θα πω απλά πως τα δικά μου αυτιά έβγαλαν καρδούλες στο Kingslayer. Μαζί με τους Ιάπωνες Babymetal (τους οποίους έβαλαν να ηχογραφήσουν στα αγγλικά, για να τους πουν ότι «άκυρο, kawaii μου, γιαπωνέζικα θέλω») έφτιαξαν ένα τραγούδι που σου λέει να χορέψεις, να κάνεις headbanging ή να κάτσεις στον καναπέ σου και να παίζεις videogames. Όλα μαζί, ταυτόχρονα.
Και πιάνω την πάσα μου εδώ, για να πω ότι μέρος της παραγωγής έγινε με τη συνεργασία του συνθέτη Mick Gordon, από του οποίου το soundtrack για τοvideo game Doom Eternal, ο Oli Sykes άντλησε έμπνευση για το Parasite Eve.
Το EP σαν σύνολο καταφέρνει να έχει μια άψογη ισορροπία, αγγίζοντας πολλά μουσικά θέματα, προκαλεί moods που αγγίζουν όλο το φάσμα ψυχικών καταστάσεων που μπορεί να βιώνει ο οποιοσδήποτε σε μια χρονιά τόσο τρελή όσο το 2020. Ταυτόχρονα, «μιλάει» για όλα αυτά. Θέτει ερωτήματα για την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση και την υπαρκτή ή ανύπαρκτη αντίδραση σε αυτή, εκφράζει από θυμό και ενεργητική οργή, μέχρι απόγνωση και παραίτηση, αλλά και προβληματισμούς για τη στάση ζωής της ανθρωπότητας απέναντι στη φύση. Αν, δηλαδή, κάποιος σκεφτεί ότι θα ήθελε να αφιερώσει τον επίλογο του δίσκου σε κάποιο χαμένο έτερον ήμισυ, κάλλιστα θα μπορούσε, αλλά στην πραγματικότητα ο Sykes είναι ο `Ανθρωπος και η Amy Lee η Γη! Ο λόγος περί του "One Day the Only Butterflies Left Will Be in Your Chest as You March Towards Your Death", της πρώτης καθαρόαιμης μπαλάντας τους, που σφραγίζει το τέλος του album με μια πολύ ρομαντικά πεσιμιστική υπενθύμιση για το ότι έχουμε ξεφύγει τελείως!
Ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στους στίχους, αλλά επειδή το review έχει αρχίσει να ξεφεύγει σε έκταση, θα πω μόνο πως αξίζει να τους προσέξεις, καθώς σε όλα σχεδόν τα τραγούδια θα βρεις τις σκέψεις σου φραζαρισμένες επακριβώς.
Ακούγεται στο repeat από την αρχή μέχρι το τέλος. Από εμένα είναι εν-ΝΑΙ-α.
Rating:
Εταιρεία: RCA
Genre: Alternative Metal, Metalcore
Παραγωγός: Oliver Sykes, Jordan Fish, Mick Gordon
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30/10/2020
Band Links: BMTH, Facebook, Instagram, Twitter, Spotify, YouTube
