Η Ariana Grande κυκλοφόρησε νέο δίσκο. Είναι ο έκτος στη σειρά από το 2013 που ξεκίνησε να δισκογραφεί. Τέτοια παραγωγικότητα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είχαμε να δούμε από τους Maiden στα ‘80s. Νομίζω περιττεύει να κάτσω να αραδιάσω τι εστί Ariana Grande. Την τελευταία πενταετία είναι από τα πιο hot ονόματα της αμερικανικής pop σκηνής, άρα και παγκοσμίως. Αν κάποιου του διαφεύγει η εν λόγω καλλιτέχνιδα καλύτερα να βγει λίγο παραέξω γιατί μέσα μέσα στη σπηλιά μάλλον δεν πιάνει καλά το ίντερνετ.
Εν συντομία να πούμε ότι ξεκίνησε την καριέρα της συμμετέχοντας στο μιούζικαλ "13" που είχε ανέβει στο Broadway το 2008 αλλά αυτό που την έκανε πολύ πιο δημοφιλή στο νεανικό κοινό ήταν το ότι πήρε μέρος στη σειρά "Victorious", "προϊόν" του "φυτωρίου" της Nickelodeon απ’ όπου έχουν ξεπηδήσει αρκετές πρωταγωνίστριες και εν συνεχεία, για κάποιο λόγο, τραγουδίστριες.
Ε, με τούτα και μ’ εκείνα αγαπήθηκε πολύ απ’την πιτσιρικαρία και η Ariana, προς τιμήν της, είπε ότι θέλει να επικεντρωθεί στο τραγούδι γιατί αυτό είναι που την εκφράζει. Και καλά έκανε γιατί έχει φωνάρα. Όσο μπόι της λείπει, άλλο τόσο το έχει σε φωνή. Μάλλον το "Grande" αναφέρεται στις φωνητικές της ικανότητες και όχι στο ύψος (δεν άντεξα).
Τέλος πάντων, ο δίσκος λέγεται "Positions" και κυκλοφόρησε στις 30 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους από την Republic Records. Η παραγωγή έχει γίνει και εδώ από πλήθος συνεργατών. Murda Beatz, ο οποίος θεωρείται από τους πολύ ανερχόμενους παραγωγούς στην hip-hopσκηνή των Η.Π.Α.. Δεν έχω ιδέα ποιοι είναι όλοι αυτοί με τους οποίους έχει συνεργαστεί γιατί δεν παρακολουθώ αυτή τη σκηνή, ειδικά στην Αμερική, κι έχω μείνει ακόμα στον Snoop Dogg και στον Dr. Dre. Τα πιο γνωστά ονόματα που πήρε το μάτι μου είναι η Nicki Minaj, η Cardi B και ο Drake. Ο Tommy Brown επίσης, είναι ένα πολύ δυνατό όνομα καθώς εκτός του ότι έχει συνεργαστεί με την Ariana Grande σε όλους της τους δίσκους, έχει αναλάβει παραγωγές καλλιτεχνών όπως: οι Black Eyed Peas, ο πασίγνωστος (t)rapper Juice Wrld και φυσικά οι Blackpink.
Ο London on da Track επίσης, με 50 Cent, Lil Wayne, Young Thug. Τα δύο πιο δυνατά ονόματα έμειναν για το τέλος, ο Shea Taylor εκτός από τη δουλειά τής Ariana έχει κάνει παραγωγές και σε δίσκους της Beyoncé, της Rihanna, του Wyclef Jean και άλλων.
Η πραγματική μούρη όμως είναι ο Scott Storch ο οποίος ξεκίνησε παίζοντας πλήκτρα στους The Roots αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της Αμερικής. Τι Ludacris, τι SnoopDogg, τι Mariah Carey, τι Missy Elliott, τι LL CoolJ, τι Destiny’s Child, τι 50 Cent. Μπορώ να γράφω για ώρες αλλά έχουμε κι άλλες δουλειές.
Πλατειάζω λιγάκι με τα γύρω γύρω γιατί ο δίσκος δε με τράβηξε καθόλου. Μπήκε κι η Ariana Grande στο τριπάκι της trapκαι δε μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Σίγουρα θα γίνει επιτυχία για όλους τους γνωστούς λόγους (promo, marketing όλα με σωστό προγραμματισμό κλπ).
Τα τραγούδια πάντως δε λένε τίποτα. Ούτε η συνεργασία με τον αγαπημένο The Weeknd στο κομμάτι "Off the Table" σώζει την παρτίδα. Η Αμερικανίδα rapper Doja Cat συμμετέχει στο "Motive" αλλά κίνητρο δε βλέπω πουθενά δυστυχώς ούτε από την ίδια. Ήλπιζα ότι το guest του συνθέτη/παραγωγού/τραγουδιστή Ty Dolla Sign στο τραγούδι "Safety Net"θα λειτουργούσε σύμφωνα με τον τίτλο του κομματιού αλλά κι αυτό δε δούλεψε. Εμπνευσμένα όμως αυτά τα δύο τελευταία που έγραψα, σαν εξυπνάδες από εξώφυλλα αθλητικών εφημερίδων. Ωραίες εποχές. "Χ-αμένοι και οι δύο", και σε περίπτωση που δεν το κατάλαβε κάποιος, το ματς ήρθε ισόπαλο. Ή "Ήτταν τραγικοί", όπου εδώ λογικά έχασε η ομάδα. Τέτοια πράγματα δηλαδή.
Η Ariana σε τούτον εδώ το δίσκο έχει συνεργαστεί, όπως είπαμε και πιο πάνω, με μια πληθώρα trap και hip-hop παραγωγών γεγονός που καθιστά σαφές ότι αποφασίζει να κινηθεί προς το έτερο ρεύμα αυτής της περιόδου στις Η.Π.Α. το οποίο "ρέει" προς τα συγκεκριμένα είδη. Η βασική διαφορά, παρόλ’αυτά, από την πλειοψηφία τέτοιων κυκλοφοριών με "τόνους" production από πίσω, νομίζω ότι είναι οι ενορχηστρώσεις των φωνητικών, τις οποίες έχει επιμεληθεί η ίδια η Ariana Grande και είναι εξαιρετικές. Ίσως είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό που προσωπικά κρατάω από το "Positions".
Ενδεχομένως να περίμενα, όπως έχουν κάνει διάφοροι pop καλλιτέχνες στην Αμερική, να κοιτάξει προς το άλλο μεγάλο ρεύμα, την ‘80s τάση και τη στροφή προς το synthwave ύφος. Πχ. "The Weeknd – Blinding Lights", "MileyCyrus – Midnight Sky", "DuaLipa - Physical" μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποτελούν και τεράστιες επιτυχίες του τελευταίου δωδεκαμήνου.
Αλλά, θες ότι η trap ίσως να έχει μεγαλύτερο μερίδιο στις προτιμήσεις του κόσμου και κατά συνέπεια στην αγορά; Θες ότι σ’αυτό το δίσκο δε συνεργάστηκε με τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ παραγωγό Max Martin (με τον οποίο κυκλοφόρησε τις μεγαλύτερές της επιτυχίες και ανέβηκε πολλά επίπεδα); Αυτά τα λέω εγώ βέβαια ευρισκόμενος σε καραντίνα στην Ελλάδα και όχι σε καμιά στουντιάρα του L.A. να ετοιμάζω το δίσκο του επόμενου pop sensation. Δεν ξέρω, πάντως από αυτό εδώ το μετερίζι αυτό που έχω να πω είναι ότι ο δίσκος δε μου άρεσε καθόλου και πως είναι η πρώτη φορά που βαρέθηκα με Ariana Grande. Κρίμα και είχα μεγάλες προσδοκίες για τούτο εδώ. Τα φιλιά μου.
Rating:
Εταιρεία: Republic Records
Genre: Pop, Trap, R&B
Παραγωγός: Murda Beatz, Tommy Brown, Oliver Frid, Peter Lee Johnson, London on da Track, Mr. Franks, Nami, Tommy Parker, Travis Sayles, Scott Storch, Shea Taylor, The Rascals, Xavi, Shintaro Yasuda
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30/10/2020
Band Links: Ariane Grande, Facebook, Instagram, Twitter, Spotify, YouTube
