Το 'Ace of Spades' είναι μια ατελείωτη τσάρκα με ένα ατίθασο τσοπεράδικο μοτόρι, είναι επίσης και το άλμπουμ που άνοιξε τις πύλες της Αμερικής στους Motorhead. Αυτό το μήνα έκλεισε τα 40 του χρόνια και στέκεται περήφανα ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της τεράστιας καριέρας της πιο βροντερής rock & roll μπάντας του πλανήτη.
Βλέπετε του Lemmy ποτέ δεν του άρεσε να του μοστράρουν τον όρο heavy metal στην πλάτη του. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αυτός ο 5ος δίσκος (αν προσθέσεις και το On Parole) εκλαμβάνεται σαν proto-thrash, δηλαδή μια από τις βασικές επιρροές του thrash metal. Ο ίδιος ο μπαμπάς όλων μας ξέρει καλύτερα. Παλιότερα έχει περιγράψει του τι συνέβαινε τότε με το φαινόμενο που λέγονταν Motorhead: 'Αργήσαμε στο πρώτο κύμα του heavy metal και φθάσαμε πολύ νωρίς στο δεύτερο. Δε μπορούσαν να μας κατηγοριοποιήσουν, δεν είμαστε καθαρό heavy metal, είμαστε μια rock & roll μπάντα που τότε κανείς δεν ήξερε πως να προωθήσει'.
Για να λέμε τα σύκα σύκα, η άνοδος του NWOBHM έδωσε μεγάλη χείρα βοηθείας στους Motorhead. Ενδεικτικό της επιτυχίας είναι πως η United Artists Records, η πρώτη τους εταιρεία αποφάσισε to 1979 έστω κάπως αργά να κυκλοφορήσει το πρώτο χαμένο τους δίσκο από το '76 με τίτλο 'On Parole'. Η συμμορία με gang leader τον Lemmy, από τα μέσα των 70's μέχρι αρχές των 80's ήταν σαν τρένο χωρίς φρένο. Δισκογραφούσαν χωρίς αύριο. Χαρακτηριστικό του οίστρου τους ήταν πως μέσα στο '79 είχαν κυκλοφορήσει το 'Overkill' και το 'Bomber', δυο διαμάντια της δισκογραφίας τους και λίγους μήνες μετά ετοιμάζονταν να ξεφουρνίσουν το 'Aces of Spades'!!
Το "Ace of Spades" δεν είναι μόνο ένας από τους κορυφαίους Motorhead δίσκους. Ήταν από τις κορυφαίες κυκλοφορίες μιας τόσο σημαντικής χρόνιας για το metal που είχε να αναδείξει αριστουργήματα όπως το 'British Steel' των Priest και το ντεμπούτο των Maiden 'η το πρώτο προσωπικό του Ozzy και το πιο rock αλλά θρυλικό 'Back in Black' των AC/DC. Με τον Ozzy μάλιστα βγήκαν στο δρόμο για αρκετές ημερομηνίες σε αμερικάνικο έδαφος από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο του 1981, δηλαδή κάποιους μήνες μετά την κυκλοφορία του 'Ace of Spades'.
Μέχρι τότε ούτε τα αμερικάνικα ραδιόφωνα τους έπαιζαν, ούτε και οι κυκλοφορίες τους είχαν διανομή στην τεράστια αυτή αγορά, ίσως γιατί στη συντηρητική αμερικάνικη κοινωνία αυτό το μηχανόβιο ύφος παρέπεμπε σε τσακωμούς έξω από διάφορα μπαρ και σε εγκληματικότητα. Ίσως τελικά παραείχαν σκατόφατσες για να πουλήσουν εκεί.
Όταν όμως ο δίσκος σου περιέχει ένα all time classic, όπως το 'Ace of Spades', τότε είναι ικανός να σε παίξει και ο ίδιος ο Πάπας σε κάποια από τις λειτουργίες του. Ο ομώνυμος ύμνος θα μείνει απλά στην ιστορία. Έχει παίξει σε διαφημίσεις, σε ταινίες, έχει παίξει παντού.
Ο κιθαρίστας Eddie 'Fast' Clarke είχε πει παλιότερα πως εκείνο τον καιρό δεν είχαν καταλάβει ότι θα κάνει τόσο πάταγο το 'Ace of Spades'. Ο τύπος πίσω από τα drums, ο 'Philthy Animal" Taylor όχι απλά συμφωνεί αλλά προσθέτει ότι δεν το έχει ταξινομήσει στα καλά του τραγούδια και πως εντυπωσιάστηκε πως έγινε τόσο μεγάλο χιτ!!
Το κερασάκι στην τούρτα προσθέτει ο ένας και μοναδικός Lemmy που σε γνωστή του δήλωση για το 'Ace of spades' έχει πει πως το λέει στον κόσμο και δεν τον πιστεύει κανείς ότι το συγκεκριμένο τραγούδι το έχει στην ίδια θέση με τα υπόλοιπα που έχει γράψει και πως δεν είναι καλύτερο. Δικαιολογώ τα λεγόμενα του Lemmy μεταφράζοντάς τα πως το να ξεχωρίζεις τα 'παιδιά' σου ποτέ δεν ήταν όμορφο. Επίσης δε λέει ψέματα. Το 'Ace of Spades' από πλευράς κορμού και σύνθεσης είναι όντως ένα Motorhead τραγούδι όπως όλα τα υπόλοιπα.
Όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος, κάνει λόγο για το τζόγο και συγκεκριμένα για το συνήθειο του Lemmy με το τζόγο. Το πόκερ είναι η κεντρική ιδέα, αν και ο Lemmy πάντα την έβρισκε με τα "φρουτάκια". Πάντοτε πίστευα και δεν είμαι ο μόνος πως οι στίχοι είχαν βαθύτερο νόημα περί ζωής και όχι μόνο περί τυχερών παιχνιδιών.
Ο κύριος Jack Cola στο στούντιο δεν είχε μόνο τις 'σειρήνες' του τζόγου να τον καλούν, είχε και θέματα με ουσίες και συγκεκριμένα με το speed. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως υπερπήδησε όλα τα εμπόδια. Μεγάλο στήριγμα στουντιακά ήταν η παρουσία του παραγωγού τους Vic Maile. Παρότι το βελούδινο παρελθόν του (Fleetwood Mac, Eric Clapton, The Who) δεν ήταν καθόλου ταιριαστό με τους Motorhead, έκανε την έκπληξη και ανέλαβε τα γκέμια της παραγωγής του 'Ace of Spades'.
Πως συνεργάστηκε ένας ήρεμος άνθρωπος με την πιο επικίνδυνη μπάντα του πλανήτη; Ο Maile κέρδισε το σεβασμό των Motorhead οι οποίοι φοβόντουσαν να τον φέρουν στα άκρα λόγω και του ότι ήταν διαβητικός. Είχε τον τρόπο του να προσθέτει τις δικές του πινελιές στα τραγούδια. Δε συνεργάστηκαν απλά άψογα οι δυο πλευρές αλλά έκανε τον Lemmy να παραδεχθεί πως ο Maile παρά κάποιες ιδιαιτερότητες, βελτίωσε τον τρόπο που έπαιζαν σα συγκρότημα.
Αυτός μάλιστα ήταν που έκανε τον Lemmy να δει το μπάσο από μια διαφορετική πλευρά. "Μέχρι τότε χρησιμοποιούσα το μπάσο μου σαν μια ακόμα κιθάρα" έχει πει ο Ουαλός που δεν ξεχνάμε πως ξεκίνησε σαν κιθαρίστας την καριέρα του (Sam Gopal, Opal Butterfly, The Motown Sect) πριν το γυρίσει στο μπάσο στους Hawkwind.
Ουσιαστικά όταν μπήκαν στα αγγλικά Jackson Recording Studios στις αρχές του Αυγούστου του 1980, είχαν ήδη έτοιμα τα τραγούδια. Τα demo προετοιμάστηκαν στα ουαλικά Rockfield Studios και οι ηχογραφήσεις στην Αγγλία κράτησαν 5 εβδομάδες. Θα μπορούσε να είχε τελειώσει και νωρίτερα αλλά φήμες θέλουν τον Lemmy να μπαίνει για ηχογράφηση μόνο όταν ένιωθε έτοιμος. Αλλά πως να νιώσεις έτοιμος όταν όλη την ώρα έχεις μια θηλυκή συντροφιά πάνω στα γόνατά σου;
We all know where we been
All we do is Live to Win
Ο δίσκος μπαίνει με το ισοπεδωτικό ομώνυμο ύμνο και για 35 λεπτά χαζεύεις τους Motorhead να είναι νικητές από τα αποδυτήρια και να κάνουν το γύρο του θριάμβου. Στο αλήτικο 'Shoot you in the back' είναι σα να έχουν μόλις ξεμπουκάρει από μια pub αφού πρώτα έχουν πλακωθεί με όλους τους θαμώνες.
Το 'We Are (The Road Crew)' είναι ο ύψιστος φόρος τιμής στους roadies και γενικά σε όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες πίσω από τη σκηνή. φήμες θέλουν όταν το πρωτάκουσε το road crew τους, κάποιοι τύποι δάκρυσαν από συγκίνηση. Ο Lemmy δε θα μπορούσε να τους νιώσει περισσότερο από όλους στον κόσμο αφού πέρασε και από αυτό το πόστο, όντας roadie του Hendrix και των ELP.
Τους στίχους πάντως δεν τους έγραψε σε οποιοδήποτε 'θρόνο' αλλά στον υπέρτατο, αυτό της...τουαλέτας. 'Ήθελα ένα ήρεμο μέρος γιατί είχα μια ιδέα και έπρεπε να τη δουλέψω και αυτό ήταν το πιο ήσυχο μέρος στο στούντιο' έχει αποκαλύψει σε παλιότερη συνέντευξη ίσως το πιο εμβληματικό μπάσο στη μουσική που αγαπάμε.
Οι στίχοι κατά γενική παραδοχή είναι βρώμικοι (βλέπε 'Love me like a reptile') και ματσάρουν ιδανικά τη φωνή του Lemmy. Το 'Jailbait' αναφέρεται στις ανήλικες groupies που μεγαλοδείχνουν και είναι ικανές να σε στείλουν πίσω από τα κάγκελα της μπουζού. Το αγαπημένο χόμπι των Motorhead είναι οι γυναίκες αλλά η μεγαλύτερη απόλαυση είναι το κυνήγι τους και με αυτό ασχολείται το 'The Chase is better than the catch'.
Υπάρχει ένα outlaw συναίσθημα στο δίσκο που ενισχύεται με το concept του εξωφύλλου. Σαν πρώτη ιδέα είχαν να βάλουν μερικούς πιστολέρο γύρω από ένα χαρτοπαικτικό τραπέζι. Τελικά επικράτησε η ιδέα η ίδια η μπάντα να εμφανιστεί με αυτή την outlaw καουμπόικη ενδυμασία και κάθε μέλος να ενσαρκώνει ένα αγαπημένο του 'ήρωα'.
O Taylor ήταν ο Rio της ταινίας One Eyed Jacks (1961), o Clarke σαν δηλωμένος φαν του Clint Eastwood ήταν ο άνθρωπος χωρίς όνομα από την τριλογία 'Man with No name'. Όσο για το Lemmy, φέρεται να είναι ο Bret Maverick από την τηλεοπτική σειρά 'Maverick' που διήρκησε από το '57-'62. Μη φανταστείτε ότι η φωτογράφηση έγινε σε τίποτα μεξικάνικες ερήμους. Όλα πραγματοποιήθηκαν σε ένα προάστιο του...Λονδίνου, το Μπαρνέτ.
Το 'Ace of Spades' εκτοξεύθηκε στο νο4 των Βρετανικών Chart και θα περίμενε κανείς αυτό το γεγονός να είναι η αφετηρία πολλών περίφημων νέων. Έλα όμως που από εκεί ξεκίνησε ένα 'φάγωμα', μια ασταμάτητη μουρμούρα ανάμεσα στην τριάδα. Μόνο όταν γίνεσαι επιτυχημένος ξεκινάνε αυτά.
Η Αμερικάνικη τουρ του 'Ace of Spades', μια τουρ που θα έπρεπε να είναι πανηγυρική, παραλίγο να ακυρωθεί λόγω οικονομικής ασυνεννοησίας με τους promoter. Εντούτοις το attitude, η στάση της μπάντας ήταν να βγει στο δρόμο και να παίξει το δίσκο σε όσα περισσότερα venue μπορούσε.
Βγαίνουν τελικά για κάτι παραπάνω από 40 shows, κάποια σε αρένες σαν support στον madman όπως έγινε παραπάνω αναφορά και άλλα σαν headliners σε πιο μικρούς χώρους. Στις αρένες οι fans του Ozzy τους γιούχαραν και σαν headliners έπαιζαν σε άδεια μαγαζιά. Σκέφθηκαν μέχρι και να λήξουν την περιοδεία πριν το πέρας της.
Το 'Aces of Spades' σαν heavy τσουνάμι είχε σπάσει μεν το φράγμα της αμερικάνικης αγοράς αλλά το κοινό δεν ήταν ακόμα έτοιμο δε για το ωστικό κύμα που ονομάζεται Motorhead κάτι που θα πραγματοποιούνταν στο άμεσο μέλλον.
Ήθελα να συντάξω ένα ταιριαστό επίλογο αλλά μάλλον επικήδειος μου βγήκε αυτή τη φορά, θυμούμενος πως πριν μερικές ημέρες (11 Νοεμβρίου) έκλεισαν 5 χρόνια από το θάνατο του 'Philty Animal' Taylor. Σχεδόν ενάμιση μήνα μετά τον ακολούθησε ο Lemmy και τον Ιανουάριο του '18 απεβίωσε και ο τελευταίος της τριάδας, ο 'Fast' Eddie Clarke. Ο παραγωγός Vic Maile είχε προλάβει να αφήσει τα εγκόσμια το 1989. Όπως καταλαβαίνετε όλοι οι βασικοί ήρωες του 'Ace of Spades' και αυτου του άρθρου δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας. Ευτυχώς η θορυβώδης προίκα τους θα είναι για πάντα εδώ για να μας τους θυμίζει.
