«Οι Smashing Pumpkins επανενώνονται με την αυθεντική σύνθεση που τους ανέβασε στην κορυφή της παγκόσμιας ροκ σκηνής τη δεκαετία του ‘90». Εντάξει, δεν επανενώνονται και όλοι τους, η D'arcy παραμένει έως σήμερα και επί δύο δεκαετίες απούσα, ο James ακόμα δεν έχει συγχωρέσει τον Billy για τα γεγονότα του 2000, αλλά λεπτομέρειες, «επανένωση» θέλει ο Corgan, «επανένωση» θα τη βαφτίσουμε, έστω κι αν το μοναδικό μέλος που επέστρεψε αρχικά ήταν ο Jimmy, μετά την πολύχρονη πάλη του με τα ναρκωτικά. Νέα «επανένωση» λίγο μετά, προστίθεται ένας ακόμα, δηλαδή επανενώνονται ο Billy με τον drummer και τον κιθαρίστα, για να φτιάξουν τραγούδια δίχως drums και δίχως κιθάρες. Ναι, από τον Corgan δεν περίμενες κάτι λιγότερο από άλλο ένα παρανοϊκό επεισόδιο, στη μακρά λίστα που έχει φτιάξει εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια που διαπερνά με τη φωνή και τους εφιάλτες του τα αυτιά μας.
Ο νέος δίσκος των Smashing Pumpkins απαριθμείται, τυπικά, ως ο ενδέκατος της δισκογραφίας τους, αν θεωρήσεις ως «Smashing Pumpkins» τη σόλο καριέρα του Corgan μετά τη διάλυση της μπάντας πριν είκοσι χρόνια, κατά την οποία συνέχισε να κυκλοφορεί μουσική (και) με το όνομα του συγκροτήματος. Αλλά, στην ουσία, οι Pumpkins τελείωσαν το 2000, έφυγαν με πάταγο, στην κορυφή, αξιοπρεπείς μουσικά και με παρακαταθήκη μια δεκαετία διαρκούς βελτίωσης, επιτυχημένων πειραματισμών και τη θέση τους σίγουρη στο πάνθεον του ροκ, παρά την εμπορική παρακμή των τελευταίων τους χρόνων. Το «CYR» (υποτίθεται πως) έρχεται να συμπληρώσει το «Shiny and Oh So Bright» του 2018, ως δεύτερο μέρος του και αποτελεί άλλη μία αναχώρηση από τον ήχο-σήμα κατατεθέν για προορισμούς που, στα δικά μου αυτιά, είναι από απροσδιόριστοι ως απατηλοί.
72 λεπτά, 20 κομμάτια, σε μια εμφανή προσπάθεια των Smashing Pumpkins να καταθέσουν έναν δίσκο στα χνάρια του «Mellon Collie», δηλαδή ένα «διπλό», φιλόδοξο concept album, με τη διαφορά πως έχουν περάσει 25 χρόνια και δεν υπάρχουν πια «διπλά» άλμπουμ. Ιδιαιτέρως αν κυκλοφορείς απανωτά τα μισά από αυτά πριν το album και έχει χαθεί κάθε έννοια συνοχής. Δεν μπορείς να επικαλείσαι κάποιο «concept», αρχικά όταν όλο το έργο του Corgan είναι ένα concept που συμπυκνώνεται στη φράση «με θεωρείτε αντικοινωνικό και ψυχοπαθή και τώρα θα σας αντικρούσω την άποψη φτιάχνοντας στιχάκια που μιλάνε για το πόσο αντικοινωνικός και ψυχοπαθής είμαι». Κυριώς όμως, δε μπορείς να επικαλείσαι ένα concept, επειδή η μουσική των Smashing Pumpkins του 2020 δεν μπορεί να σταθεί δίχως να κουβαλάει τα ονόματα των συντελεστών της: Θα το ακούσει, όποιος το ακούσει, επειδή είναι δίσκος των Smashing Pumpkins. Και επί 72 λεπτά, επί 20 τραγούδια, θα ανυπομονεί να τελειώσει για να βάλει έναν, οποιονδήποτε έναν από τους πέντε δίσκους των 90ς, μπας και επανορθώσει, κάπως, τον χρόνο που έχασε.
Ο Corgan, ο απόλυτος άρχοντας της αυτοαναίρεσης, της αστοχίας και της οδυνηρής αμετροέπειας σε κάθε φάση της καριέρας του, ισχυρίζεται πως «θέλησε να φτιάξει έναν μοντέρνο/σύγχρονο δίσκο». Για κάποιον λόγο, μάλλον θεώρησε πως, αφαιρώντας το κλασικό «drums-μπάσο-κιθάρα» πίσω απ’ τη φωνή και χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικά όργανα αυτομάτως γίνεται σύγχρονος και μοντέρνος. Και ίσως να έχει δίκιο, δεν ξέρω. Αλλά αυτό το ατελείωτο album στο ίδιο τέμπο, με κομμάτια που είναι πραγματικά πανομοιότυπα με μοναδικές βασικές διαφορές τους τίτλους τους, δεν πιστεύω να ικανοποιήσει πολλούς ακροατές. Γράφοντας αυτό, μου ήρθε στο μυαλό πως, στην ουσία, ακούς το «Bored by Dreams» της Faithful σε διάφορες παραλλαγές με τη φωνή του Corgan.
Ο συνθέτης/στιχουργός/μπασίστας/κιθαρίστας/ τραγουδιστής (ας μην ξεχνάμε πως στις ηχογραφήσεις έπαιζε αυτός τα έγχορδα και οι συνεργάτες του κάθονταν και τον θαύμαζαν) αλλά και παραγωγός, πλέον, του δίσκου δεν έχει ξεχάσει να γράφει μουσική -το πρόβλημα είναι πως έχει στερέψει η έμπνευση. Αν πέσει στο διάβα σου, το «CYR» μπορεί και να μην σε ενοχλήσει όπως θα παίζει στο φόντο. Αλλά θα βρεθεί μπροστά σου επειδή το κυκλοφόρησε μια μπάντα με όνομα «Smashing Pumpkins», συνεπώς κουβαλάει μια κληρονομιά που πρέπει, στο ελάχιστο, να τιμήσει. Δεν την τιμά. Για όποιον και όποια γνωρίζει τους Smashing Pumpkins από το ξεκίνημά τους, ο δίσκος είναι ανυπόφορος. Χρήσιμος μονάχα για να σε ξαναστείλει στη δεκαετία του ’90, να ξανακούσεις τα έπη των πρώτων τους χρόνων.
Rating:
Εταιρεία: Sumerian Records
Genre: Alternative Rock, Synth Pop
Παραγωγός: Billy Corgan
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27/11/2020
Band Links: The Smashing Pumpkins, Facebook, Instagram, Twitter, Spotify, YouTube
