Εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια, οι Πολωνοί Azarath παράγουν ένα γρήγορο και άγριο blackened death metal που γέρνει λίγο περισσότερο στην πλευρά του death metal από τις περισσότερες μπάντες που ανήκουν σ’ αυτό το υπό-είδος. Με τον ντράμερ των Behemoth, Inferno, να είναι ένα από τα αρχικά μέλη των Azarath, είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε τις δύο μπάντες να αποκλίνουν και να κατευθύνονται προς στιλιστικές κατευθύνσεις που αλληλοσυμπληρώνονται αλλά διατηρούν και μια ατομική ταυτότητα. Όπου τα προηγούμενα άλμπουμ ήταν ένα blitzkrieg με βαρύ ρυθμό και βάναυσο riff, τα τελευταία άλμπουμ έχουν παρουσιάσει μια πιο δυναμική σύνθεση τραγουδιών και αρκετή τεχνικότητα, και αυτή η προσέγγιση συνεχίστηκε στο φετινό Saint Desecration.
Το βασικό τρίο που ήταν υπεύθυνο για τα Blasphemers’ Maledictions του 2011 και το In Extremis του 2017 παρέμεινε ανέπαφο, με την κύρια διαφορά να είναι ο τραγουδιστής Skullripper (Embrional), ο οποίος αντικατέστησε το Necrosodom. Με αυτήν την αλλαγή, οι Azarath για άλλη μια φορά σπρώχνουν προς τα έξω έναν ελαφρώς πιο γυαλισμένο ήχο που επιτρέπει σε μια σκοτεινή και τεταμένη ατμόσφαιρα να εισχωρήσει στη βίαιη επίθεση, με αποτέλεσμα ένα υλικό που παραμένει ελκυστικό από την αρχή έως το τέλος.
Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε με το πάτημα του play είναι πόσο πομπώδες ακούγεται το Saint Desecration. Ενώ το συγκρότημα έχει προχωρήσει προς λίγη περισσότερη σαφήνεια και έχει χάσει μερική από την ακρότητα των προηγούμενων δίσκων τους, στη θέση της είναι τα ντραμς που ακούγονται τεράστια και η κιθάρα και το μπάσο που αναδεύονται πάνω από αυτό το βαρύ θεμέλιο. Οι Azarath τείνουν να επικεντρώνονται στα αδιάκοπα beat και τους γρηγορότερους ρυθμούς που θυμίζουν μερικές από τις πιο βάναυσες και εξαγριωμένες παραλλαγές του death metal ενώ επιτρέπουν να εισχωρήσει λίγο και ο τόνος του black metal. Υπάρχουν επίσης και άλλα πολλά ακόμα στοιχεία death metal που δείχνουν μια προσέγγιση πιο δυναμική από ποτέ. Το εναρκτήριο "Death at Will" είναι ένα υπέροχο show για το τι θα ακολουθήσει, καθώς οι δυσοίωνες μελωδίες και τα μεσαία tempo αφήνουν περισσότερη ατμόσφαιρα να διαρρεύσει κατά μήκος των εκρήξεων.
Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στην επίθεση καθώς προχωράτε στο Saint Desecration που θολώνουν τις γραμμές μεταξύ black και death metal σε ένα πραγματικά λεπτό σημείο. Η κιθάρα και τα ντραμς είναι που βοηθούν πραγματικά να βάλουμε τους Azarath πάνω από πολλούς από τους άλλους που κυκλοφόρησαν φέτος υλικό, καθώς οι κιθάρες αλλάζουν τακτικά τα πράγματα και γεμίζουν με πολλές διαφορετικές ιδέες ένα τραγούδι, ενώ τα ντραμς του Inferno είναι τόσο δυνατά όσο ποτέ . Μερικά στιγμιότυπα περιλαμβάνουν το "Sancta Dei Meretix" που έρχεται οργισμένο με τον ήχο του κλασικού death metal αλλά έχει πιο ποικίλα τύμπανα, μαζί με το "Beyond the Gates of Burning Ghats" που απλώνεται με ένα σκοτεινό μεγαλείο που θυμίζει Blaze of Perdition μερικές φορές αλλά όντας ακόμα ριζωμένο στο death metal.
Είναι σαφές ότι οι Azarath παραμένουν συνεπείς από το In Extremis στη σύνταξη τραγουδιών και την έμφαση στη δυναμική, με τα αυτιά των ακροατών να γεμίζουν με riff, τεχνικές και τις εκπληκτικές παραστάσεις όλων των μελών της μπάντας. Το Saint Desecration εξακολουθεί να είναι blackened death metal αλλά δεν κάνει τίποτα για να ξεχωρίσει. Οι Πολωνοί έχουν κάνει ένα βήμα μπροστά στην παρουσίαση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων, αλλά έχουν κάνει ένα βήμα πίσω στο πείσμα τους να αλλάξουν. Βασικά, το Saint Desecration μοιάζει πολύ με το In Extremis, το οποίο μοιάζει πολύ με το Blasphemers Maledictions. Αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι καινούριο και καινοτόμο, περισσότερο και για τους ίδιους πόσο μάλλον για το είδος, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει ο κανόνας πως αν κάτι δεν χαλάσει δεν το αλλάζεις.
Rating:
Εταιρεία: Agonia Records
Genre: Death Metal, Black Metal
Παραγωγός: Azarath, Haldor Grunberg
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27/11/2020
Band Links: Azarath, Facebook, Twitter, Spotify, YouTube, Bandcamp
