Πλέον θα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι όταν με ρωτάνε τι μουσική ακούω θα μπορώ να απαντώ “Ελληνικά και ξένα”. Και το παρόν κείμενο αποτελεί απόδειξη μιας που έχουμε να κάνουμε με ελληνική κυκλοφορία. Και μάλιστα, όχι απλώς ελληνική, μα από έναν γνήσιο Έλληνα ή τουλάχιστον απόγονο του Δία όπως μαρτυράει το “Jovian”.
O Jovian Kid βέβαια δεν ξέρω αν στην καθημερινότητά του κυκλοφορεί με φουστανέλα ή χλαμύδα αλλά στο “The Search For Another Sun” μας παρουσιάζεται ως ένα αστρόπαιδο, του οποίου η σκούφια κρατάει από πολύ μακριά και γενικά πιάνουν τα χέρια του. Γιατί όπως μαθαίνουμε από το bandcamp page του κατέχει φοβερές ικανότητες. Και η αλήθεια είναι ότι φαίνεται να ισχύει καθώς έχει αναλάβει τα πάντα στο δίσκο. Έπαιξε όλα τα όργανα, τραγούδησε, έκανε την παραγωγή, μίξαρε και έκανε και το mastering. Μέχρι και στο artwork έβαλε το χέρι του, τα γραφιστικά του οποίου επιμελήθηκε η Έλενα Βρύση. Γενικώς, φαίνεται να τα βρίσκει πολύ με το crew που έχει μαζέψει, δηλαδή τον εαυτό του. Φυσικά υπάρχουν και guest μουσικοί και… τραγουδισταί τους οποίους θα αναφέρουμε παρακάτω. Προς το παρόν, από την ίδια πηγή πάντα, μαθαίνουμε ότι μια σειρά γεγονότων έφερε τον Jovian Kid στη Γη για να ψάξει ένα μυθικό ουράνιο αντικείμενο που χαρίζει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε όποιον το έχει στην κατοχή του. Και φυσικά, όπως γίνεται σ’αυτές τις περιπτώσεις, δεν πρέπει να πέσει στα χέρια των Κακών!
Λοιπόν, ο δίσκος “The Search For Another Sun” του Jovian Kid είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Επιτέλους μια ελληνική κυκλοφορία που δεν είναι metal/stoner/hip-hop ή δεν “έχει φέρει το vintage πάλι στη μόδα”. Το vintage της περιόδου ‘50s-’60s ή και νωρίτερα εννοώ, γιατί και ο δίσκος πάλι στο vintage ανήκει αλλά στο πιο φουτουριστικό. Πρόκειται λοιπόν για μια κυκλοφορία που κατά κύριο λόγο έχει να κάνει με το synthwave ιδίωμα με αρκετές πινελιές AOR μέσα, αν και προσωπικά βρίσκω αυτά τα δύο είδη αλληλένδετα. Θα μπορούσε να είναι το soundtrack μιας ‘80s ταινίας Sci-Fi με το Michael J. Fox. Ποιότητα δηλαδή, όχι ελληνικό Sci-Fi “Ο Κώτσος και Οι Εξωγήινοι” με το Βουτσά που οι εξωγήινοι μιλάνε με “νjι” και “λjι”.
Επειδή όμως εδώ πρόκειται για ποιότητα, ο δίσκος ξεκινάει με το εισαγωγικό instrumental “The First Wave” το οποίο μας βάζει αμέσως στο κλίμα του τι πρόκειται να ακούσουμε, με ΤΟΣΟ ‘80s ήχο στα τύμπανα δε γίνεται να κάνεις λάθος. Θα μπορούσε να είναι τραγούδι για τίτλους έναρξης σε ταινία σαν αυτές που λέγαμε παραπάνω ή ακόμα καλύτερα μουσική επένδυση σε προβολή στο Πλανητάριο που μας φέρνει και πιο κοντά στην καταγωγή του Jovian Kid.
Περνώντας στο “We Are The Star Children”, ωραία τα εισαγωγικά σύνθια και όλα αυτά αλλά όταν μπαίνουν τα υπόλοιπα “ροκ” όργανα το κομμάτι γίνεται αυτομάτως AOR-γιά. Προσθέτοντας και τη φωνή που παίρνει λίγο τη synthwave ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο δίσκο έχουμε ένα ωραιότατο track του συγκεκριμένου ιδιώματος. Πολύ ωραίο επίσης και το αφηγηματικό απόσπασμα που ακούγεται από την Katie Ward. Η μόνη ένσταση που έχω να κάνω, και αυτό πάει για όπου τραγουδάει ο Jovian Kid εδώ μέσα, είναι ότι σε σχέση με τα υπόλοιπα που έχει κάνει, η φωνή είναι ένα σκαλί παρακάτω, προς θεού δεν είναι φάλτσος ο άνθρωπος (ή ό,τι είναι ο Jovian Kid τέλος πάντων) αλλά ίσως να υπάρχει μια έλλειψη τεχνικής και γι’αυτό κάποια σημεία να ακούγονται πιο ζορισμένα, αλλά μέχρι εκεί. Πάμε παρακάτω.
Το “The Training” είναι σαν ένα ιντερλούδιο, επίσης οργανικό, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η κιθάρα. Εδώ θα κάνω μια υπόθεση με βάση το δίσκο. Στον Jovian Kid αρέσουν πολύ ο Satriani, ο Van Halen και ο Malmsteen. Γενικά, το guitarwork είναι εξαιρετικό. Εδώ το μπάσο έχει αναλάβει ο Γιώργος Ρόκκας. Στο “Hombu”, εξίσου κιθαριστικό με το προηγούμενο, έχουμε μια εισαγωγή με Vocoder, και γενικά όπου μπαίνει αυτό το εφφέ το μυαλό πάει απευθείας στους Daft Punk. Βασικά, αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω όλο το δίσκο με μία πρόταση θα έλεγα ότι αν οι Daft Punk έπαιζαν AOR θα ήταν έτσι.
“Of Mind And Form” για τη συνέχεια και αν κάποιος δεν έχει καταλάβει ότι ο δίσκος είναι 80ίλα καθαρή, τα τύμπανα τον βάζουν στο κλίμα. Synths, Vocoder κι εδώ και ωραίες κιθαριστικές φράσεις. Προσωπικά πεθαίνω για ήχους από synths, sequencers και arpeggiators ή όπως λέγονται αυτά τα κολοκύθια, με τα οποία παίζει εξαιρετική μπαλίτσα ΚΑΙ στο “One For Sparks”, φυσικά πάντα με την κιθάρα μπροστά.
Για τη συνέχεια έχουμε το “Cosmic Samurai” το οποίο μαζί με το “We Are The Star Children” είναι τα “πιο τραγούδια” του δίσκου. Εδώ έχουμε ως guest την Chrysa T (aka Spineless) η οποία εκτός από τα φωνητικά έχει γράψει και τους στίχους, και επίσης έχει συμμετάσχει στη σύνθεση. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι τα κέρδη από τις πωλήσεις δε θα τα πάρει μόνος του ο Jovian Kid αλλά πρέπει να δώσει το κατιτίς του. Κι αυτό γιατί τούτο δω είναι το σουξέ του δίσκου, καθώς έχει πιασάρικο ριφφάκι στα πλήκτρα που θυμίζει αισθητική The Weeknd και ωραίες, πιασάρικες pop μελωδίες από τη Chrysa T.
Το “Searching For Another Sun” θα πω ότι είναι το πιο AOR κομμάτι αυτής της κυκλοφορίας. Ρεφρέν που θυμίζει λίγο TOTO σε ύφος και φυσικά με την απαραίτητη γέφυρα με πλήκτρα και drum fills πριν από το σόλο της κιθάρας. Στο “Trans-Neptunian Objects” καταρχάς ο guest είναι στα πλήκτρα αυτή τη φορά και είναι ο Mahos Dim. Το κομμάτι αν και instrumental, μυρίζει Journey από χιλιόμετρα μακριά, ή από έτη φωτός καλύτερα αφού παίζουμε extraterrestrial μπαλίτσα. Εξίσου ωραίο.
Προτελευταίο κομμάτι είναι το “The Still Mind, The Universe Surrenders” το οποίο θα το θεωρούσα ως την πιο αδύναμη στιγμή, ωραία ατμόσφαιρα αλλά μέχρι εκεί. Nα πούμε εδώ ότι στο συγκεκριμένο όπως και στα “We Are The Star Children” και “Searching for Another Sun” η μίξη και το mastering έχουν γίνει από το Χρήστο Μπουντούρη στο CBee Studio. Το outro του δίσκου είναι το “Tiberian Dome” και ακούγοντάς το σχηματίζω την εικόνα ενός ultra hi-tech ιπτάμενου οχήματος με τον Jovian Kid στο τιμόνι να απογειώνεται και να μας αδειάζει τη γωνιά.
Σαν γενική εικόνα έχω να πω ότι είναι ένας πάρα πολύ ωραίος δίσκος, ακούγεται πολύ ευχάριστα και τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν ιδανικό soundtrack για παράλληλο gaming με Starwing στο Super Nintendo. Μια τελευταία “παρατήρηση” θα ήταν ότι ίσως να ήθελα λιγότερο Vocoder και περισσότερο “κανονικό τραγούδι”, δηλαδή κανονικά φωνητικά. Αυτό, κατά τα άλλα πάρα, πάρα πολύ ωραίος και προσεγμένος δίσκος. Ο Jovian Kid έχει πιάσει το νόημα της αναβίωσης των ‘80s-’90s που συμβαίνει αυτή τη στιγμή κυρίως στην αμερικανική σκηνή (γιατί από κει ξεκινάνε όλα) κάτι που δεν έχουν κάνει πολλοί εγχώριοι καλλιτέχνες. Δεν ξέρω αν, ως alien, είναι πιο μπροστά από μας αλλά σίγουρα βλέπει το μέλλον. Αυτά.
Rating:
Εταιρεία: Self-Released
Genre: Futuristic Vintage, Synthwave
Παραγωγός: Jovian Kid
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 16/10/2020
Band Links: Facebook, Instagram, Bandcamp
