Κάθε φορά που κάποιος θα αναφέρει το όνομα "Psychotic Waltz", δεν μπορώ παρά να γυρίσω πίσω στον χρόνο , στην πρώτη επαφή μου με την μπάντα. Κάπου στο 1996 όταν ένας καλός φίλος μου έδωσε το "Bleeding" το οποίο μόλις είχε κυκλοφορήσει για να το ακούσω. Εκείνη την ημέρα θα άλλαζε αυτομάτως και για πάντα η αντίληψή μου για την ήδη ξεχειλωμένη (ειδικά στα μέσα '90s) έννοια, Progressive Metal. Εκεί, λοιπόν, άκουσα Progressive Metal της σχολής των Fates Warning, μια σχολή που δεν προσπάθησε ποτέ να εντυπωσιάσει με τα υπερβολικά παιξίματα.
Η τεχνική κατάρτιση ήταν εκεί, η συνθετική δεινότητα επίσης, αλλά υπήρχε και λυρισμός, μελωδία και πυγμή. Οι Psychotic Waltz, δημιουργήθηκαν το 1985 στο San Diego της California, ως Aslan. Το όνομα προφανώς εμπνευσμένο από τον ομώνυμο ήρωα - λιοντάρι, της σειράς διηγημάτων "The Chronicles Of Narnia" του Clive Staples Lewis. Με αυτό το όνομα κυκλοφορούν και το πρώτο τους demo το 1986, το οποίο - κατά την ταπεινή μου άποψη - είναι ένα από τα καλύτερα heavy metal demo tapes όλων των εποχών. Περιέχει τρία κομμάτια, που ακόμη είναι ικανά να ανατριχιάσουν τον ακροατή. Αξίζει δε να σημειωθεί πως τα δύο από τα τρία δεν επαναηχογραφήθηκαν ποτέ. Έχοντας μια μερίδα οπαδών που χαρακτήριζε την μουσική τους ως Ψυχωτικό Βαλς, η μπάντα αποφάσισε να υιοθετήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό ως όνομα της. Έτσι, το 1988 θα κυκλοφορήσει το δεύτερο τους demo με τίτλο "Psychotic Waltz" που έμελλε να καθιερωθεί και ως όνομα του σχήματος.
Πολλές φορές οι πλανήτες βρίσκονται σε τέτοια θέση όπου για ένα μαγικό δευτερόλεπτο μπορεί να συμβεί κάτι το εξωπραγματικό, ένα μικρό θαύμα. Ένα τέτοιο θεωρώ πως ήταν η χημεία των Psychotic Waltz και αυτό απεδείχθη περίτρανα με το πρώτο LP τους, "A Social Grace", που κυκλοφόρησε το 1990. 51 λεπτά λυρικού Progressive Metal αλλά όχι του Berkley, όχι άνευρο.Με εκπληκτικές συνθέσεις , τρομερές μελωδίες στα φωνητικά του Buddy Lackey, ασύλληπτα riffs και leads από τον Brian McAlpin και τον τεράστιο Dan Rock. Οι Norm Leggio και Ward Εvans πότε κρατάνε το rhythm section για τους δυο προαναφερθέντες και πότε με το παίξιμο τους προκαλούν τον ακροατή να "σκάψει" με το αυτί στο υπόβαθρο για να αναρωτηθεί "τι γίνεται εκεί πίσω;".
Δυο χρόνια αργότερα, θα έρθει το δεύτερο album της μπάντας με τίτλο "Into The Everflow". Εδώ τα πράγματα μουσικά ξεφεύγουν, διαφορετικές δομές και μπόλικη ψυχεδέλεια. Λιγότερο κλασσικό metal στον ήχο τους και περισσότερος πειραματισμός, χωρίς όμως να χάνουν στο ελάχιστο την ταυτότητα τους αλλά λειτουργώντας με διανθστικό τρόπο. H αφήγηση του Buddy είναι πιο μεστή, πιο θεατρική και εν τέλει πιο πειστική. Το "Ιnto The Everflow" είναι από αυτά τα albums που δεν μπορώ να γράψω χωρίς να γίνω τουλάχιστον γραφικός, αφού στην κλασσική υποτιθέμενη ερώτηση για τα δέκα albums στο έρημο νησί, απλά θα έψαχνα να βρω τα υπόλοιπα εννέα.
Το 1994 θα έρθει το τρίτο album των Psychotic Waltz, με τίτλο "Mosquito" το οποίο είναι ένας δίσκος πιο ευθύς συγκριτικά με τα προηγούμενα, κάτι που ακόμη και σήμερα, αρκετοί φίλοι του γκρουπ δεν έχουν συγχωρέσει και θεωρώντας το ως το πιο αδύναμο της δισκογραφίας τους. Η αλήθεια είναι πως ναι, απέχει πολύ από τους προκατόχους του, αλλά προσωπικά το βρίσκω αρκετά καλό album. 'Aλλωστε δίσκος που περιέχει κομμάτια, σαν το "Shattered Sky" και "All the Voices" δεν μπορεί να είναι κακός.
Φτάνουμε αισίως στο 1996 όταν και θα κυκλοφορήσει το "Bleeding", τέταρτο και τελευταίο album της μπάντας (μέχρι το 2020), με μια αλλαγή στην σύνθεση αυτή τη φορά: ο Ward Evans (μπάσο) θα παραχωρήσει τη θέση του στον Phil Cuttino. Το "Bleeding" θεωρώ πως ήρθε να κερδίσει τους οπαδούς που "έχασε" η μπάντα στην προηγούμενη κυκλοφορία. Εδώ κατάφεραν υπέροχα να φέρουν τον ήχο που θέλησαν να πετύχουν στο "Mosquito" στα μέτρα των δύο πρώτων LP τους, οπότε επήλθε και η τέλεια ισορροπία που είχε χαθεί. Ενώ η μπάντα απολαμβάνει επιτυχίας στην Ευρώπη με εμφανίσεις στο Γερμανικό VIVA μεταξύ άλλων, αποφασίζει το 1997 να διαλυθεί μέχρι και το 2010, όταν αποφάσισαν να ενωθούν ξανά (σταδιακά) και να κάνουν κάποια live με το πολυπόθητο καινούριο album να κυκλοφορεί φέτος.
Κατόπιν της διάλυσης της μπάντας, ο Dan Rock συνέχισε να ασχολείται με το project του "Darkstar" (είχε ήδη ακόμη ένα project το 1992, τους μοναδικούς End Amen μαζί με τον Leggio). O Buddy Lackey, αφού είχε ήδη κυκλοφορήσει το προσωπικό του album "Τhe Strange Mind of Buddy Lackey" το 1993, λίγο μετά το 2000 σχημάτισε τους Deadsoul Tribe, ο Leggio προσχώρησε για λίγο στους Cage και κάπου το 1999 κυκλοφόρησε μεταξύ άλλων και το album "Dark Millenium" υπό το όνομα Psychotic Waltz, αλλά πρόκειται για project του Dan Rock με αρχειακό υλικό της μπάντας.
Με ένα γρήγορο άλμα στο χωροχρόνο φτάνουμε στο 2020, όταν πλέον η επανασύνδεση των Psychotic Walt, καρποφορεί και δισκογραφικά και μετά από αισίως 24 χρόνιαέχουμε καινούριο δίσκο από την μπάντα. Το "The God Shaped Void" λοιπόν, άφησε τους περισσοτέρους με ένα πλατύ χαμόγελο , μερικούς από εμάς με μια τεράστια ανατριχίλα που σε κάθε ακρόαση του δίσκου μεγαλώνει, ενώ κάποιους, ίσως, απογοητευμένους, μιας και μάλλον περίμεναν κάτι διαφορετικό, μα οι Psychotic Waltz είναι ένας ζωντανός οργανισμός, αναπτύσσεται και εξελίσσεται με μή κοινώς αποδεκτό τρόπο. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι 24 χρόνια ο καθένας τους είχε καταπιαστεί με διαφορετικά projects και μπάντες και είναι λογικό να φέρουν κάποια από αυτά τα στοιχεία των 24 χρόνων στη μουσική τους.
