Το 2020 ήταν σίγουρα από τις πιο δύσκολες χρονιές της γενιάς μας, μπορεί και η πιο δύσκολη, για σχεδόν όλο τον κόσμο, αλλά η μουσική «έφαγε» το πιο δυνατό και ύπουλο sucker punch. Το 2021 που όλοι περιμέναμε λοιπόν, μπήκε με φόρα για τους, πλέον θρύλους, Foo Fighters, που επιστρέφουν μετά το “Concrete And Gold” το 2017, με το “Medicine At Midnight”. Προφανώς αντιμετώπισαν δυσκολίες, αφού ήταν να κυκλοφορήσει το προηγούμενο καταραμένο έτος, αλλά μας έδωσαν μερικές δόσεις με videos.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Ο Taylor Hawkins δίνει το έναυσμα με το “Making A Fire”, ίσως από τα πιο catchy tracks του δίσκου λόγω των “na na na” που δεν φεύγουν με τίποτα από τον εγκέφαλο, σε πολύ γνώριμα Foo Fighters μονοπάτια. Η συνταγή που ακολουθούν, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι απλές αρμονίες, έξυπνα riffs με ακόμα πιο έξυπνα ρυθμικά «παιχνίδια» και υπερβολικά πιασάρικα choruses, κάτι που το κάνουν πολλά χρόνια και το κάνουν πάρα πάρα πολύ καλά. Ακολουθεί το “Shame Shame”, που είναι και το πρώτο official video που μας έδωσαν το Νοέμβρη, με πολύ ωραίο groove, ακουστικές κιθάρες, διφωνίες και βιολιά. Συνεχίζει με το αρκετά διαφορετικό, με ένα έντονο άρωμα “Wasting Light”, “Cloudspotter” με το πιο aggressive και πολύ έξυπνο ρυθμικά riff του chorus, που πατάει τέρμα το γκάζι, θυμίζοντας μας ότι σχεδόν όλα τους τα κομμάτια μπορούν να παιχτούν σε τεράστια στάδια.
Το επόμενο “Waiting On A War” είναι ένα περίτρανο παράδειγμα, ξεκινώντας με την ακουστική κιθάρα και την συνεχή ερώτηση του Dave Grohl «Is there more to this than that?», ανεβάζοντας τους ρυθμούς και τις εντάσεις σταδιακά, αποφασίζοντας “Yeah, I need more", δίνοντας μας εικόνες σταδίου που όλος ο κόσμος χοροπηδάει μαζί τους. Το ομώνυμο “Medicine At Midnight” είναι η πιο alternative rock χροιά τους, με blues στοιχεία και πολύ όμορφες διφωνίες, δίνοντας τη σειρά του στην πιο θυμωμένη στιγμή του album, “No Son Of Mine”, σε πιο punk κλίμα με πολύ ωραίο guitar solo.
Η συνέχεια έχει το όνομα “Holding Poison”, η προσωπικά αγαπημένη στιγμή, και μας πηγαίνει πίσω στα πρώτα χρόνια τους, με σίγουρο highlight την συνεργασία Taylor Hawkins και Nate Mendel στα τύμπανα και στο μπάσο. Βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει μία ήσυχη, καλοδουλεμένη και επίσης catchy μπαλάντα με το “Chasing Birds” με τον πολύ όμορφο στίχο “The road to hell is paved with good intentions”, δίνοντας μία περίεργη πάσα, που περιέργως δουλεύει άψογα, στο τελευταίο που λέγεται “Love Dies Young”. Η περιέργεια έχει να κάνει με το contrast, τόσο σε tempo και ένταση, όσο και σε διάθεση, καθώς το τέλος είναι ο ορισμός της χαράς του ματζόρε, χοροπηδώντας από τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα.
Αυτό ήταν λοιπόν το “Medicine At Midnight”. Ένας παραδοσιακά καλός δίσκος Foo Fighters, πολύ ανώτερος κατ’ εμέ από τον προκάτοχό του, αλλά δυστυχώς, πάλι κατ’ εμέ, χωρίς κάποιο wow factor. Ωραία και προφανώς καλοδουλεμένα κομμάτια, ωραίοι στίχοι με food for thought, με λίγο πιο «στεγνή» από συχνότητες, αλλά υπέρλαμπρη και state of the art παραγωγή στα δικά μου αυτιά, αλλά χωρίς να έχει κάποιο σημείο που θα το τραγουδάς παραπάνω από 1-2 εβδομάδες. Σίγουρα άξιο πολλών ακροάσεων, πολλών προβολών των 8 -παρακαλώ- visualizer videos που κυκλοφόρησαν στο YouTube και ένα album που περνάς πολύ ωραία ακούγοντας το.
Rating:
Εταιρεία: RCA Records/ Roswell
Genre: Rock
Παραγωγός: Foo Fighters, Greg Kurstlin
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 05/02/2021
Band Links: Foo Fighters, Facebook, Instagram, Spotify, YouTube, Twitter
