Οι Empyrium – ή ο Markus "Schwadorf" Stock αν προτιμάτε – ως το 2002 είχαν καταφέρει να θεωρούνται ως ένα από τα μοναδικότερα projects που υπήρχαν στην ακραία σκηνή. Τόσο το ύφος τους όσο και ο ήχος τους του καθιστούσαν μία εμπειρία που έπρεπε κάθε ακροατής να ζήσει. Από το εντυπωσιακό "Weiland" του 2002 χρειάστηκε να περιμένουμε δώδεκα χρόνια για νέο δίσκο, μέχρι την κυκλοφορία του "The Turn of the Tides" δηλαδή, η οποία απογοήτευσε αρκετά και ίσως, κάμποσοι να θεωρήσαμε από ήταν επί της ουσίας ο επιθανάτιος ρόγχος των Γερμανών.
Το 2021 τους βρίσκει με νέο album, το έκτο τους, το οποίο τιτλοφορείται ως "Über den Sternen" (πάνω από τα αστέρια). Τους Empyrium υπήρχε μία περίοδος της ζωής μου που τους τοποθετούσα στο ίδιο ράφι με άλλους κολοσσούς τους είδους τους, ασχέτως που σε γενικές γραμμές αρκετοί τους προσπερνούσαν. Μέχρι το 1999 μας είχαν χαρίσει albums – όπως τα "A Wintersunset...", "Songs of Moors & Misty Fields", "Where at Night the Wood Grouse Plays" – τα οποία, κατά τη γνώμη μου, τους χάρισαν δυσανάλογα μικρή αποδοχή συγκριτικά την υψηλότατη μουσική τους ποιότητα.
Το Über den Sternen αποτελεί ένα εξαιρετικό κράμα των στοιχείων που διέπουν κατά καιρούς τους Empyrium. Folk στοιχεία δοσμένα είτε μέσα από ένα μελαγχολικό «κάτοπτρο» ή μέσω της ιδιαίτερης black metal αισθητικής που τους χαρακτηρίζει μουσικά. Φυσικά δεν απουσιάζουν οι Neofolk πινελιές (θα μου πεις – και δικαίως – "Empyrium είναι ρε ‘συ, γίνεται να μην υπάρχουν;") όμως αν θυμηθούμε λίγο το "The Turn of the Tides", εδώ το συναντούμε πιο σκοτεινό και με τη συνολική σύνθεση του album, δημιουργεί μία πανέμορφη αντίθεση γαλήνης-επιθετικότητας. Προς υπεράσπιση αυτού μου του ισχυρισμού θα παραθέσω δύο τραγούδια του δίσκου, το "The Three Flames Sapphire" όπου το Neofolk «μπάσιμο» του κομματιού διαδέχεται ένα εξαιρετικό majestic folk black metal, τα οποία καθώς το κομμάτι βαδίζει προς το κλείσιμό του, συνυπάρχουν δημιουργώντας ένα άκρως ειδυλλιακό αποτέλεσμα. Το "The Wild Swans" παρότι αξιοποιείται από τον γράφοντα στο ίδιο φάσμα επιχειρηματολογίας, δεν αποτελεί επ’ ουδενί «ξεπατικωσούρα». Εδώ αξιοποιείται για να αποκλιμακώσει και να «σβήσει» το κομμάτι με ένα outro που ισορροπεί ανάμεσα στο neofolk και το ambient.
Επειδή «συζητάμε» για Empyrium, δε γίνεται να αφήσουμε εκτός ατζέντας τα φωνητικά τα οποία κατέχουν εξέχουσα θέση στο «ξεδίπλωμα» του «Υπεράνω των Αστέρων». Από τη μία έχουμε ζοφερά και μεγαλοπρεπή καθαρά φωνητικά, τα οποία εναλλάσσονται δυναμικά με βαριά brutal φωνητικά. Η σημασία του όμως αναδεικνύεται εξετάζοντας τον δίσκο στην ολότητά του, καθώς οι συνθέσεις είναι γενικά απλές – «to the point» όμως – και οι φωνές λειτουργούς ως ένα επιπλέον μουσικό όργανο που έρχεται να μεγαλώσει την πυκνότητα των τραγουδιών. Τόσο το ομώνυμο όσο και το "The Oaken Throne" αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα γραφής του παραπάνω.
Τα κομμάτια χαρακτηρίζονται από μεγάλη διάρκεια, με εξαίρεση το instrumental "Moonrise", το "The Archer" και το "In the Morning Mist". Ένα στοιχείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε, είναι τα τύμπανα και τα κρουστά του album σε σύνολο. Σε αρκετές περιπτώσεις θα τα ήθελα πιο «γεμάτα» αφού ναι μεν είναι προφανής ο ρόλος τους στην ατμόσφαιρα, αρκετές φορές όμως μοιάζει σαν να έχουν συμπεριληφθεί από υποχρέωση.
Το 2021 βρίσκει τους Empyrium να επιστρέφουν με μία αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία την οποία αν συγκρίνουμε με τον προκάτοχό της θα μπορούσαμε να τη θεωρήσουμε και αριστούργημα. Όμως δεν είναι δεύτερος δίσκος τους, όπως προανέφερα είναι ο έκτος τους και το Über den Sternen ναι μεν αντέχει τη σύγκριση με τις πρώτες τους δουλειές, όμως υστέρει απέναντι σε όλες. Αυτό το καθιστά κακό album; Σε καμία περίπτωση και για τους fans του συγκροτήματος και του ιδιώματός τους συνολικότερα, θα αποτελέσει μία ευχάριστη ακρόαση, όχι όμως και σταθμό.
Rating:
Εταιρεία: Prophecy Productions
Genre: Folk, Neofolk, Black Metal
Παραγωγός: Markus "Schwadorf" Stock
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26/02/2021
Band Links: Empyrium, Facebook, Instagram, Spotify, Bandcamp
