Planet Of Zeus, 23/10/2021 @Temple Athens

Φωτογραφίες: Γιάννα Φώτου

Δείτε όλο το φωτογραφικό album στη σελίδα μας στο Facebook

Τώρα πρέπει κάπως ένας εθισμένος να σας εξηγήσει πως ακριβώς νιώθει που επέστρεψε μετά από δύο χρόνια νηφαλιότητας, στον άκρως ηγιή εθισμό του. Θα καταβάλω τα μέγιστα για να το καταφέρω, αλλά ίσως να μου είναι κάπως δύσκολο να καταφέρω να σας περιγράψω ακριβώς το προσωπικό μου βίωμα.

Μα καλά ρε Ειρήνη, για την συναυλία των Planet Of Zeus δε θα μας μιλήσεις; Βασικά ναι, αλλά κυρίως, αυτή η συναυλία σηματοδοτεί την πρώτη επίσημη ζωντανή εμφάνιση ορθίων, σε κλειστό χώρο, χωρίς μάσκες. Κάτι που στο τέλος ήταν ίσως πολύ πιο σημαντικό από άλλη μία εμφάνιση μιας πολύ αγαπημένης του αθηναϊκού κοινού μπάντας.

Πλησιάζω μετά από τόσο καιρό στο στενό που φιλοξενεί το Temple, με την ψυχή μου να αγαλιάζει που το βλέπει ξανά γεμάτο κόσμο. Με έναν παράδοξο τρόπο, ο συναυλιακός μου “κύκλος” έκλεισε πριν την πρώτη καραντίνα ακριβώς στο ίδιο μέρος με τη συναυλία των Eyehategod το 2020 και η μοίρα (αν υποθέσουμε ότι πιστεύω σε αυτή) τα φέρνει έτσι ώστε να ξαναρχίσει εδώ.

Αγαπημένες φάτσες παντού, λογικό άλλωστε αφού η σκηνή είναι αν μη τι άλλο μια οικογένεια, κι αν μπορείς να το πεις αυτό τότε σίγουρα οι Planet είναι ένα οικογενειακό συγκρότημα. Όπως παραδέχτηκε και η ίδια η διοργάνωση, “το Temple αποδείχτηκε μικρό για να χωρέσει τους Planet Of Zeus” και γεμίζουμε σχεδόν ασφυκτικά το χώρο το βράδυ του Σαββάτου, αφού τα εισιτήρια ξεπουλήθηκαν μόλις σε μισή μέρα, με αποτέλεσμα να οργανώνεται και δεύτερη συναυλία για την Κυριακή. Προς τιμής του χώρου όμως όχι εντελώς ασφυκτικά, υπήρχε μια άνετη κίνηση και εξαερισμός στο εσωτερικό που σίγουρα όπως αποδείχτηκε στην πορεία, χρειάστηκε.

Κατευθείαν στο ψητό, χωρίς opening acts, οι Planet Of Zeus βετεράνοι πλέον των rock shows στην Αθήνα αλλά και παγκοσμίως, βασικά μαζεύτηκαν το βράδυ του Σαββάτου για να παίξουν για τους φίλους τους. Τι εννοώ με αυτό; Δεν έχω ξαναδεί την τετράδα πιο χαλαρή και άνετη πάνω στη σκηνή. Όχι οτι γενικότερα δεν είναι πολύ ικανοί να ξεσηκώσουν χιλιάδες κόσμου, το έχουμε δει άλλωστε να συμβαίνει, αλλά προχθές ήταν πράγματι σαν να βγήκαν να παίξουν στο σαλόνι τους για αγαπημένα τους πρόσωπα.

Τιμώντας όλη τη δισκογραφία τους, ξεκινούν εκρηκτικά με “Σεξ και Βία στον Πλανήτη Δία” να ακούγεται από κάτω και τις πρώτες νότες του Something’s Wrong να μας προετοιμάζουν για μια κανονική, κλαμπάτη συναυλία. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Τα σώματα έρχονται κοντά, το pit ανοίγει ξανά, η μπύρα ρέει άφθονη και τα stage dives είναι και πάλι πραγματικότητα. Η αγαπημένη μας πραγματικότητα.

Η συνέχεια περνάει από τον τελευταίο δίσκο των Planet Of Zeus, Faith in Physics, με κομμάτια όπως το Gasoline, Revolution Cookbook και All Those Happy People (που έχει αναρριχηθεί στα αγαπημένα τους sing alongs), με το απαραίτητο διάλειμμα για το Macho Libre να σε κρατήσει σε εγρήγορση. Ο χορός παίρνει τη θέση του ξύλου όταν ακούγονται κομμάτια κυρίως από το Loyal To The Pack, πλέον προσωπικό μου αγαπημένο δίσκο των Planet Of Zeus, με το συγκρότημα και το κοινό να έχουν γίνει κυριολεκτικά ένα. “Αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ συνουσιάζεστε” είναι σε ελεύθερη μετάφραση το σύνθημα που κυριαρχεί δεύτερο και ο κόσμος ενώνεται από μουσική και αγανάκτιση.

Μετά και το Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself, ακολουθούν άλλα έξι κομμάτια, από τα πλέον χιτς των Planet, μοιρασμένα τρια σε main set και τρια σε Encore. Με τα No Tomorrow, Woke Up Dead και Vanity Suit να σε χτυπούν αλεπάλληλα, οι Planet μας δίνουν ένα μικρό διάλειμμα για μια ανάσα μέχρι την ισοπεδωτική βολή. Ξαναβγαίνουν (ω τι έκπληξη!) γρήγορα στη σκηνή κι αφού παραλίγο να παίξουν το Master Of Puppets (Aρη, careful what you wish for), τελικά δεν συμβαίνει, αλλά κλείνουν το show με Leftovers, Vigilante, και φυσικά την καλύτερη επιλογή για να κλείσει ένα event σαν αυτό – “This is your time, this is your place, this is your song”.

Και πραγματικά ήταν. Για πρώτη φορά ένιωσα σε συναυλία ότι το συγκρότημα δεν ήταν η main attraction, αυτή ήταν η συνεύρεση του κόσμου. Για πρώτη φορά, κανείς δεν ενοχλήθηκε από τίποτα και από κανέναν. Που τον έσπρωξαν, που τον χτύπησαν, που του έριξαν τη μπύρα ή το τσιγάρο, που φώναξαν στο αυτί του ή του μπλόκαραν το οπτικό πεδίο. Ήταν όλοι, καθ’ όλη τη διάρκεια του event, ευτυχισμένοι. Οι Planet Of Zeus, εν γνώσει τους λειτούργησαν ως το soundtrack αυτής της συγκέντρωσης, επιλέγοντας αγαπημένα κομμάτια για να περάσουμε, εμείς και αυτοί καλά, πράγμα που ίσως, σηματοδότησε το καλύτερο, σημαντικότερο και πιο αξιομνημόνευτο show της καριέρας τους. Μπορεί και όχι, αλλά σίγουρα κανείς δε θα ξεχάσει ποιο ήταν το πρώτο live κλειστού χώρου που πήγε μόλις τελείωσε η καραντίνα.

Όπως συμφωνήσαμε στο τέλος με την παρέα μου, μεταξύ τους φυσικά και η Γιάννα που με τα υπέροχα “μάτια” της ντύνει αυτό το κείμενο με οπτικό υλικό (αν και πλέον σχεδόν νιώθω ότι είναι οριακά περιττό να γράψω το όνομά της, αφού ο φακός της ξεχωρίζει), “Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν και δε το ήξερα”.

Γράφοντας αυτές τις γραμμές, όντας πλέον 27 και όχι 15 όπως όταν πρωτογνώρισα τους Planet Of Zeus, το σβέρκο μου πονάει ανεπανάληπτα, το μόνο που σκέφτομαι όμως είναι η ατάκα που απάντησε ο Eric Cartman όταν ρωτήθηκε αν άξιζε που κατέστρεψε τα πάντα για να καταφέρει να επισκεφθεί μία ακόμη φορά το εστιατόριο Casa Bonita:

“-Was It Worth It?

-Totally.”

Η καλύτερη αρχή λοιπόν, για αυτό που ελπίζουμε να είναι μια απρόσκοπτη σειρά από ανθρώπους που ενώνονται με τη μουσική τους.

 

Setlist:

Something's Wrong

Revolution Cookbook

Macho Libre

Gasoline

All Those Happy People

Loyal To The Pack

A Girl Named Greed

The Great Dandolos

Them Nights

Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself

No Tomorrow

Woke Up Dead

Vanity Suit

Encore:

Leftovers

Vigilante

Your Song