Φυσικά και θα έγραφα εγώ για την πρώτη σόλο δουλειά του Spy Das. Ένα γιατί τον εκτιμώ πάρα πολύ σαν μουσικό και δύο γιατί μετά τα πρώτα demo περίμενα το σύνολο του έργου σαν παλαβός. Ο καψερός μου το είχε στείλει πολύ πριν την επίσημη κυκλοφορία στις 1/11/21, αλλά ήμουν άρρωστος και δεν ήθελα να το ακούσω πριν γίνω 100% καλά. Η ίωση πέρασε, το κεφάλι ηρέμησε και μετά από έξι ακροάσεις νιώθω πανέτοιμος να σας πω τις σκέψεις μου, πατάω λοιπόν play για έβδομη φορά και σας αραδιάζω πέντε λεξούλες γι’ αυτό.
Όταν ο Σπύρος μου ανακοίνωσε πως έρχεται ο πρώτος του προσωπικός δίσκος μου ήρθε στο μυαλό ένας κλασικός Instrumental κιθαριστικός δίσκος όπου τα skills θα ξεπερνάνε κατά πολύ την ουσία. Τολμώ να πω πως η φράση “είχα πάρα πολύ άδικο” είναι πολύ μικρή για να περιγράψει το μέγεθος της αστοχίας μου.
Ο Σπύρος μπήκε στο στούντιο με τις ιδέες του, δυο ακόμα πολύ καλούς μουσικούς, τον Χρήστο Βίγκο στα τύμπανα και τον Κώστα Αντωνίου στο μπάσο και ξεκίνησαν να παίζουν. Έτσι, ψάχνοντας ιδέες και μοιράζοντας απόψεις πάνω στο υλικό του Spy Das, δημιούργησαν. Δεν υπάρχει στιγμή στον δίσκο που να σε κάνει να νιώσεις ζαλισμένος από ένα κιθαριστικό πανδαιμόνιο, αντιθέτως πιο πολύ θυμίζει δουλειά μιας καλοκουρδισμένης μπάντας παρά solo album.
Ο δίσκος συνολικά είναι ο ορισμός του πως να χρησιμοποιείς την δεξιοτεχνία σου για να γράψεις κάτι όμορφο, χωρίς να κουράζεις τον ακροατή με περιττά και πολύπλοκα μέρη που τον απομακρύνουν από το εργό. Έχω πει άπειρες φορές πως λατρεύω το καλό song writing από όπου και αν προέρχεται, όντας ο ίδιος ένας εραστής της μουσικής δεν μπορώ να κάνω και διαφορετικά, δεν το επιλέγω, για να ακούσω κάτι πρέπει να κάθεται στο αφτί μου.
O Spy Das μπήκε στο studio για να γράψει μουσική και όχι για να μας κάνει σεμινάριο.. Φυσικά και έχει τα solo του, φυσικά και η κιθάρα του έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά τίποτα δεν είναι επιτηδευμένο. Ο άνθρωπος γραφεί ΜΟΥ-ΣΙ-ΚΗ. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Και όχι μόνο γράφει μουσική, αλλά έχει επιρροές από αρκετά είδη με αποτέλεσμα πέρα από το instrumental να αρνούμαι να του βάλω την οποιαδήποτε άλλη ταμπέλα.
Για να καταλάβετε την πολυφωνία του album, θα σας πω δυο κουβεντούλες για το κάθε κομμάτι. Tο "Doin Well" είναι ένα πολύ γεμάτο prog κομμάτι με ξεκάθαρα και όμορφα μέρη. To "Bendface" (αχ.. Και να ξέρατε πόσο θα ήθελα να λέγεται Bendfire..) είναι ένα εξαιρετικό hard rock κομμάτι. Tο "Red Lips" είναι ένα συγκλονιστικό prog rock κομμάτι που γυρίζει γύρω από το εκπληκτικό groove που παίζει ο Χρήστος στα τύμπανα. Το "By The Sword" αν εξαιρέσεις το ελαφρόλαϊκό riff στην αρχή, απέχει μερικά διπέταλα και δυο scream μακριά από μελωδικό black (με πολύ φαντασία), πέρα από την πλάκα το κομμάτι αυτό χαρίζει απλόχερα μερικά πανέμορφα riffs. To "Isolation" τώρα όντως παίζει μόνο του με μια χαρούμενη triplet feel διάθεση και το "My Loneliness" κυκλοφορεί μέσα σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που κορυφώνεται με την είσοδο των πλήκτρων του Γιώργου Λιγνού.
Δεν χρειάζεται να σας πω τίποτα άλλο για το ντεμπούτο του Spy Das, το οποίο βρήκα εξαιρετικό. Θεωρώ πως ο Spy Das ωριμάζει, βρίσκει τον εαυτό του, ξέρει τι ζητάει, ακούει τους συμπαίκτες του και μόνο καλύτερα πράγματα θα μας προσφέρει στο μέλλον. Δώστε 26 λεπτά από τον χρόνο σας και δεν θα απογοητευτείτε καθόλου!
Rating:
Εταιρεία: Self Release
Genre: Instrumental
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 01/11/2021
Band Links: | Facebook | Instagram | Spotify | YouTube | Bandcamp