Η αλήθεια είναι πικρή σαν το ρούμι που κατέβαζαν καθημερινά τα πειρατικά λαρύγγια στις ένδοξες εποχές του Καλίκο Τζακ και η αλήθεια είναι πως έχω από καιρό βαρεθεί να ανεβοκατεβαίνω τα μουσικά κατάρτια των Running Wild. Είναι μια δεκαετία που το θαλασσοδαρμένο πειρατικό των Γερμανών επέστρεψε στους άγριους από ανταγωνισμό ωκεανούς του metal και δεν έχω πειστεί ότι μπορεί να επαναλάβει την θρυλική πορεία του μακρινού πλέον παρελθόντος. Οι άγραφοι νόμοι της θάλασσας απαιτούν τον καπετάνιο να μην το βάζει κάτω και να πηγαίνει στον πάτο μαζί με το πλοίο του. Η περίπτωση των Running Wild και του captain τους που ακούει στο όνομα Rock & Rolf δεν αποτελούν εξαίρεση.
Από το 2009 που σηματοδοτήθηκε η επανασύνδεσή τους οι Running Wild δεν το βάζουν κάτω και παλεύουν χωρίς όμως να καταφέρουν πολλά. Το τελευταίο τους χεβιμεταλλικό ταξίδι ήταν το ’16 με το “Rapid Foray”, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις πως οι βετεράνοι του τευτονικού metal αρχίζουν να βρίσκουν τα πατήματά τους και ίσως και τη θέση τους στη σύγχρονη σκηνή.
Με την ψυχολογία που έχει κάποιος όταν δεν έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες για αυτό που θα ακούσει στη συνέχεια και έχοντας κάνει μια μικρή προπονησούλα με το “Assasin’s Creed: Black Flag” για ευνόητους λόγους, σήκωσα άγκυρα και πάτησα το “play” για να δω αν το “Blood on Blood”, το 17ο δισκογραφικό «μαργαριτάρι» των θαλασσόλυκων είναι θησαυρός ή άνθρακες. Μια πρώτη και ευχάριστη έκπληξη είναι πως… τσάμπα σας έπρηξα με πειρατικές παρομοιώσεις διότι ο νιοστός δίσκος τους λίγη επαφή έχει με τους πρόγονους του Τζακ Σπάροου.
Ο Rock & Rolf κατά τη διάρκεια των απανωτών lockdown αφού γέμισε μπαταρίες όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος, μάλλον μελέτησε ιστορία και στο “Blood on Blood” παίρνει τον ακροατή και τον πηγαίνει σε ποικίλους σταθμούς της ιστορίας. Για παράδειγμα με το “The Iron Times (1618-1648)” ταξιδεύει χρονικά στα όχι τόσο άγια χώματα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την περίοδο του 30ετή πολέμου. Λίγο πιο πριν θα μας σύρει ευχάριστα στην εποχή και το θρύλο πίσω από τους Τρεις Σωματοφύλακες με το “Crossing the Blades”. Αυτά είναι δυο από τα κορυφαία τραγούδια του φρέσκου δίσκου των Γερμανών. Δεν τελειώσαμε όμως εδώ διότι έχει και συνέχεια. Αχα ναι, το “Blood on Blood” είναι ένας δίσκος που ίσως χορτάσει μέχρι και τους νοσταλγούς των μυθικών ημερών του “Port Royal” και του “Death or Glory”. Οκ, οι ταχύτητες έχουν συνειδητά πέσει χαρντροκίζοντας σε σημεία, όμως το “Blood on Blood” τολμώ να πω ότι δεν απογοητεύει.
Η περίπτωση του Rock & Rolf θυμίζει πολύ αυτή του Blackie Lawless. Ο εγωισμός τους δεν τους αφήνει να ξεμυτίσουν πέρα από τις δικές τους συνθέσεις. Γι’ αυτό λοιπόν στο “Blood on Blood” ο 60αρης «καπετάνιος» από το Αμβούργο έβγαλε από την κασέλα και διάλεξε προσεκτικά ένδοξα riff και μελωδίες που έχουν ξανακουστεί μεν από τους Running Wild, δίνοντας δε αυτό που επιθυμεί ο μέσος τους οπαδός από τα τέλη των 90’ς. Η νοσταλγία σε χτυπάει κατακέφαλα και η αμεροληψία πάει βόλτα.
Το ομώνυμο και το πρώτο single με τίτλο “Diamonds and Pearls” είναι απόλυτα διασκεδαστικά παρότι κάπου τα έχεις ξανακούσει. Σε ωθούν να κουρσέψεις το πρώτο πλοίο και να βγεις στα ανοικτά για κυνήγι θησαυρών με άφθονα diamonds and pearls. Στα “Wings of Fire” και “Say your Prayers” (θυμίζει τρομακτικά με το “Stick to your Guns” από το προηγούμενο) ίσως να πέσει και κανένα χασμουρητό.
Η φάση γίνεται κάπως cringy όπως λένε τα νέα παιδάκια, με δυο τραγούδια που στο μυαλό του κυρίου Rolf είναι πολύ… wild. Ρε καπετάνιο πως κατάφερες να μπλεντάρεις σοβαρές ιστορικές θεματολογίες για πολέμους ή προφήτες (Wings of Fire, Say your Prayers) μέχρι και το θρύλο του δικού σου “Black Hand Inn” (The Shellback) με ανούσια τραγουδάκια όπως τα “Wild & Free” και “Wild, Wild Nights”;; Ομολογώ πως σαν structure δεν ενοχλούν καθόλου όμως στα μάτια μας παππουδιάζουν ακόμα περισσότερο τον ηγέτη των Running Wild που θυμίζει λίγο το θείο που θέλει να κάτσει με τη νεολαία και θεωρεί cool όποια πρόταση περιέχει τη λέξη “wild” μέσα. Όχι κύριε, δεν επιθυμώ ίχνος γυπαετίσιας glam μαγκιάς στο πειρατικό μου metal. Ας είναι, του το συγχωρούμε διότι έγραψε ένα δίσκο που θα μας κάνει να σηκώσουμε αρκετές φορές τη μπύρα μας ψηλά.
Στα συν είναι πως ο Rolf εκτός από το ότι ακούγεται δυνατός, δεν κάνει γυμναστικές επιδείξεις με τη φωνή του, γνωρίζοντας και λόγω εμπειρίας μέχρι πόσο θα ξανοιχτεί. Ο Peter Jordan στην πρώτη κιθάρα είναι ο συνοδοιπόρος του την τελευταία δεκαετία και το νέο rhythm section που αποτελείται από τους Ole Hempelmann (μπάσο), Michael Wolpers (ντραμς) συνοδεύει υπάκουα. Το σχήμα δε μπορεί να ξεφύγει από τη στάμπα του προσωπικού πρότζεκτ του Rolf και όπως συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις (π.χ. Annihilator) αυτό τον αέρα είτε θετικά είτε αρνητικά αναπνέεις στα 55 λεπτά του άλμπουμ.
Προσπερνώντας την γραφική δήλωση του Rock & Rolf πως πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας του, ξεχωρίζω μόνο τα θετικά και επικροτώ το δημιούργημα που μας παρέδωσε. Είναι η ιδανική συνέχεια του “Rapid Foray” που μαζί με το “Crossing the Blades” EP υπέγραφαν τη σοβαρή δουλειά που γίνεται για να χτίσουν ξανά ότι είχαν κατεδαφίσει για πολλά χρόνια. Ίσως τελικά οι Running Wild να έχουν μεγάλες ποσότητες πυρίτιδας στα αμπάρια τους.
Rating:
Εταιρεία: Steamhammer
Genre: Heavy Metal/ Power Metal/ Speed Metal
Παραγωγός: Rolf "Rock 'N' Rolf" Kasparek
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 29/10/2021
Band Links: Running Wild | Facebook | Instagram | Twitter | Spotify
