Η αλήθεια είναι πως μπήκα με ένα βαριεστημένο mood για να ακούσω το νέο άλμπουμ των Dynazty. Πίστευα λοιπόν ότι θα ακούσω αυτό που κάνουν εδώ και κάποια χρόνια άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε όχι τόσο πετυχημένα, μπάντες όπως οι HEAT ή οι Eclipse που τυχαίνει να είναι και συμπατριώτες των πρωταγωνιστών αυτής της κριτικής. Και άκουσα ακριβώς αυτό και... μου άρεσε.
Οι μαζοχιστικές μου τάσεις δεν είναι της παρούσης και ίσως αναλυθούν σε κάποιο άλλο κείμενο. Το θέμα είναι πως το "The Dark Delight" είναι από τα καλύτερα άλμπουμ του μελωδικού rock/metal για το 2020 τουλάχιστον.
Ακολουθεί τη συνταγή του σουηδικού/σκανδιναβικού ρεύματος και στις μπάντες που προανέφερα θα προσθέσω και τους Ελληνοφινλανδούς Beast in Black που είναι εμφανώς πιο metal. Οι Dynazty είναι κάπου στη μέση όλων αυτών, κρατώντας από τη μια τα hard rock στοιχεία των μεν και τη metal επικάλυψη των δε.
Αυτό δε σημαίνει πως οι Dynazty αντιγράφουν κάποιον γιατί είναι ήδη μια μπάντα στο 7ο άλμπουμ της και έχει ήδη διαγράψει το δικό της μονοπάτι. Να μην ξεχνάμε λοιπόν και το παρελθόν τους που προϋπάρχει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια.
Επιπλέον οι μουσικοί της μπάντας δεν είναι παιδάκια αλλά έχουν γράψει χιλιόμετρα και δίπλα σε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Lindemann (των Rammstein), ο Joe Lynn Turner κ.α. Ο τραγουδιστής των Dynazty (Nils Molin) κάνει φωνητικά και στους πετυχημένους Amaranthe εδώ και μια τριετία.
Αρα μην σας εξαπατούν τα γλυκά τους βορειοευρωπαϊκά προσωπάκια. Οι Dynazty προσπαθούν να τελειοποιήσουν το ύφος που έχουν διαλέξει να ακολουθήσουν σχεδόν από την αρχή της καριέρας τους.
Ουσιαστικά στο "The Dark Delight" παρακολουθούμε μια μπάντα λίγο πριν ανακαλύψει τη συνταγή για το απόλυτο "πιάτο". Πάντως το...πιάτο που μας σέρβιραν εν έτη 2020 περνάει πανηγυρικά το πάσο παρά τις λίγες αστοχίες του.
Μια αστοχία που πρόσεξα στο πρώτο άκουσμα είναι πως τα τραγούδια είναι χτισμένα πάνω στο ρεφραίν που είναι συνήθως πομπώδες και θέλει να κλέβει τις εντυπώσεις. Λες και οτιδήποτε γύρω από το ρεφραίν είναι περιττό. Όταν λοιπόν το ρεφραίν σαν γαϊδουράκι στη Σαντορίνη δε μπορέσει να σηκώσει το βάρος τότε η μπάντα ξεγυμνώνεται κατά κάποιο τρόπο.
Αυτό το feeling όμως το αποδιώχνεις από πάνω σου μετά τα δυο πρώτα ακούσματα, διότι σιγά σιγά εκτιμάς τη δουλειά που έχουν κάνει οι Dynazty σε πολλούς τομείς και συνθετικά αλλά και στην παραγωγή.
Ναι, οι Σουηδοί ανέλαβαν μόνοι τους την παραγωγή (τι λέγαμε πριν για την εμπειρία;;), παρεάκι με τον Jacob Hansen (Flotsam & Jetsam, Volbeat, UDO, Primal Fear κτλ.) που έκανε την μίξη. Χωρίς να είναι overproduced η παραγωγή είναι από τα δυνατά σημεία χωρίς να κουράζει και μάλιστα είναι δουλειά της ίδιας της μπάντας.
Νιώθω πως ο Hansen που έχει δουλέψει με μπάντες όπως οι Epica και οι Delain έχει βάλει το χεράκι του κάπως στην ατμόσφαιρα του "The Dark Delight" που βγάζει μια βαριά συμφωνική ατμόσφαιρα στο στυλ των προαναφερθέντων αλλά και στους Within Temptation που ποτέ δεν έκρυβαν τα πιο mainstream στοιχεία στις συνθέσεις τους.
Τα έντονα πλήκτρα στο έβδομο άλμπουμ των Σουηδών χτίζουν αυτή την επιβλητική ατμόσφαιρα που για ένα περίεργο λόγο συνοδεύει ιδανικά την διάθεση της μπάντας στο πιο εμπορικό. Ακουσε το "Heartless Madness" ή το "Paradise of the Architect" και θα νιώσεις τι εννοώ με τη λέξη εμπορικό. Είναι η επιτομή του mainstream στο σύγχρονο μελωδικό metal (όχι, αρνούμαι να το αποκαλέσω pop metal). Είναι το Euro Power του τώρα.
Στο "Paradise of..." οι επιρροές των Amaranthe σε κάνουν να αλληθωρίσεις. Περιμένεις από στιγμή σε στιγμή να βγει για ντουέτο η τραγουδίστριά τους. Πάραυτα ο Nils Molin κάνει ένα ντουέτο με μέλος των Amaranthe και αυτό είναι στο "From sound to silence" με τον Henrik Englund Wilhelmsson.
Μου αρέσει ο φρόντμαν των Dynazty γιατί κρατάει τις ερμηνείες του σε σωστά επίπεδα, χωρίς τις υπερβολές και τις υστερικές τσιρίδες (σαν να μαλώνει η νύφη με την πεθερά) πολλών rock/metal τραγουδιστών εκεί έξω.
Όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου και θα επιστρέψω στο μέρος των πλήκτρων και την θεμελιώδη δουλειά που έχει κάνει ο...κιθαρίστας της μπάντας Rob "Love" Magnusson. Γενικώς είναι πίσω από τα keyboards αλλά από το προηγούμενο άλμπουμ (Firesign) είδα ότι άρχισε να παίζει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Στο "The Dark Delight" τους πήρε τον αέρα και αν πεινάσει ποτέ σαν κιθαρίστας, πάντα έχει μια δεύτερη καριέρα να τον περιμένει σαν κημπορντίστας.
Αν λοιπόν είσαι οπαδός του μελωδικού metal τότε θα είναι κάτι παραπάνω από delight (απόλαυση) να ακούσεις το "The Dark Delight".
Rating:
Εταιρεία: AFM Records
Genre: Heavy Metal, Trance Metal
Παραγωγός: Dynazty
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 03/04/2020
Band links: Dynazty, Facebook, Instagram, Spotify, Bandcamp
