Καλησπέρα σας αγαπημένοι φίλες και φίλοι. Καλώς ήρθατε σε ένα σπαρταριστό και νηστίσιμο Lucky 8. Εννοείται πως έχω γράψει το κείμενο αυτό από την Παρασκευή γιατί η ψυχή μου θα λείπει τριήμερο, το σώμα μου έχει αφραγκίες και δεν θα ακολουθήσει. Αν βρέχει και δεν πάτε για αετό, μικρό το κακό, πιείτε ούζο, φάτε λαγάνα, λίγο ταραμά και είστε κομπλέ. Ανάλαφρα θα πάμε σήμερα γιατί θέλουμε και ο αετός να σας σηκωθεί και τα ντολμαδάκια να χωνέψετε, αλλά και στουπιά με ούζα από τις 12:00 να γίνετε. Ό,τι και αν διαλέξατε να κάνετε 10 λεπτάκια τα έχετε να ακούσετε 8 επιλογές μας και να διαβάσετε απόψεις και ιστορίες για αγρίους για την συγκεκριμένη μέρα. Αν δεν τα έχετε, γιατί μπήκατε; Αφού ξέρετε πως οι εισαγωγές μου είναι άθλιες… Επιμέλεια: Χρήστος Καραγιάννης
Χρήστος Θηβαίος - Θέλω τη μέρα που θα φύγεις (Φοίβος Κρομμυδάς)
Μόνο μια Καθαρά Δευτέρα έχω να θυμάμαι από τη ζωή μου ως σημαντική. Τριήμερο εκτός Αττικής, έξω από τη Θήβα, στο σπίτι οικογενειακών φίλων ενώ πήγαινα Α' Γυμνασίου. Συννεφιασμένος καιρός. Είχε κάποιους μήνες που είχε κυκλοφορήσει ο Αμλετ της Σελήνης και ήταν το μόνο πράγμα που έπαιζε στο αμάξι. Και έτσι αυτό το κομμάτι έδεσε με τη συννεφιά και κάποιες άλλες υπέροχες αναμνήσεις που εν μέρει δικαιολογούν το γιατί δεν έχω καθόλου πλάκα στα πάρτυ.
Αρμενάκι - Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη (Βασίλειος Ευριπιώτης)
Όταν μιλάμε για Καθαρές Δευτέρες, Τσικνοπέμπτες, Πάσχατα και γενικά όποια από τις γιορτές περιλαμβάνουν φαγητό, ψήσιμο, φαγητό και φαγητό, το πρώτο όνομα που έρχεται στο νου είναι πάντοτε Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη. Τραπέζι καλυμμένο με μουσαμά και φορτωμένο με εδέσματα, κρασί και δίσκος σε παλιό, γρατσουνισμένο CD-player, με καλώδιο που έχει κοπεί σε διάφορα σημεία και που κάποιος τα έχει καλύψει με χαρτοταινία.
Θύτης - Ψυχοshow (Σπύρος Ανδριόπουλος)
2017. Λύκειο. Η μάνα μου δουλεύει 12ωρο. Έξω βρέχει. Μόνος στο σπίτι. Η τηλεόραση παίζει το Batman Forever. Μασουλαω το πρωινό μου. Λαγάνα με ταχίνι κακάο και νες καφέ με γάλα καρύδας. Κάνω ρουφηξιές από ένα πουράκι. Ανακαλύπτω αυτό το τραγούδι κρυμμένο στο YouTube. Euphoria!
Είμαι Πρεζάκιας - Ρόζα Εσκενάζυ (Χρήστος Καραγιάννης)
Ως γιος ταβερνιάρη, μεγάλωσα μέσα σε μια ταβέρνα. Όπως καταλαβαίνετε δεν πηγαίναμε συχνά για χαρταετό. Τρεις φορές πήγαμε συνολικά με τον πατέρα μου. Την μια μας έπεσε ο αετός στην θάλασσα, την δεύτερη τον ξέσκισε ο πατέρας μου από τα νεύρα του και την τρίτη με παράτησε για να πάει να φάει καλαμαράκια. Αντίθετα με τα πετάγματα αετού, θυμάμαι άπειρες ταβερνιάρηκες συζητήσεις και επειδή το συγκεκριμένο άσμα ακούγεται εντελώς λάθος οφείλω να το ξαναναφέρω, όπως κάνω κάθε εποχή που ξεκινάνε τα ούζα. ΤΟ “ΟΥΖΟ ΟΤΑΝ ΠΙΕΙΣ” ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑΣ ΓΕΜΑΤΗΣ ΨΥΧΉ ΠΟΥ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΠΡΕΖΑ. Δεν σου αρέσει; Δεν είναι ευκολοχώνευτο; Δεν θα μπορούσε να το πει η Αλεξίου; Χεστήκαμε. Έχουμε δολοφονήσει μια κομματάρα και το έχουμε κάνει και σημαία. Μα ποιός αισθάνεται βασιλιάς με ούζο ρε φίλε; Υπάρχει χειρότερο μεθύσι από αυτό που κάνεις με ούζο; Τέλος πάντων, ο κύριος λόγος που μου έρχεται κάθε Καθαρά Δευτέρα το συγκεκριμένο θέμα, είναι μια παρέα που είχε έρθει στο μαγαζί μια τέτοια μέρα και πάνω στο μεράκλωμα της μου ζήτησε να της κάνω πρόγραμμα με ρεμπέτικα τραγούδια (αυτός είναι ένας καλός λόγος που βαριέμαι πλέον τα ρεμπέτικα...). Όταν λοιπόν έβαλα το συγκεκριμένο άσμα και κατάλαβαν πως το πολυαγαπημένο τους "Ούζο όταν πιεις", είναι ένα ψέμα, δεν ήξεραν πως να το διαχειριστούν. Ένας από την παρέα δεν ντράπηκε καθόλου και με ρώτησε που βρήκα αυτή την διασκευή... Με την Χαρούλα δεν έχω τίποτα προσωπικό και αν με καλέσει για καφέ θα της πάω και βουτήματα, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΛΕΕΙ ΠΡΕΖΑ, ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΠΡΕΖΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΠΡΕΖΑ.
Αρλέτα - Τα ήσυχα βράδια (Κώστας Παπανικολάου)
Έχω πετάξει αετό 2 φορές στη ζωή μου (δηλαδή εννοώ, πήγα να πετάξω, δεν πέταξε από ότι θυμάμαι). Γενικά, το soundtrack της καθαράς Δευτέρας στο μυαλό μου είναι των άκρων. Θα έπρεπε να παίζει SepticFlesh στη διαπασών και all out πόλεμος με μπουκέτα για το ποιος αετός είναι καλύτερος μεταξύ γονιών, αλλά εν τέλει έπαιζε κάτι άλλα που τα σιχαίνομαι. Οπότε θα βάλω ένα από τα τραγούδια που μου θυμίζουν την προγιαγιά μου που έφτιαχνε σμυρνέικη συνταγή λαγάνας από την προηγούμενη ημέρα. Στην προγιαγιά μου την Καλομοίρα Κοροβέση-Λαγού λοιπόν.
Γιάννης Πάριος - Ικαριώτικο (Γιώργος Γαζής)
Η Καθαρά Δευτέρα φέρνει πάρα πολλές εικόνες στο μυαλό που, μέσα στην τρέλα των "παραδοσιακών" μαζώξεων, είναι από τις πιο διασκεδαστικές. Έχουμε και λέμε λοιπόν : παρακολούθηση καιρού/ανέμου μέρες πριν, πρωινό ξύπνημα για να συναρμολογηθεί ο αετός σωστά για να πάει πιο ψηλά απ τους άλλους, μπουλούκι πεινασμενων συγγενών και φίλων , στήσιμο σειράς τραπεζιών που με το ζόρι χωράνε όλοι κ ρίχνουν καμιά αγκωνιά στον διπλανό αν σηκώσουν λίγο πιο ψηλά το χέρι. Μέσα σε όλο αυτό το χαμό, από κάπου ακούγεται μουσική, που κάποιος δυναμώνει σε μια άκυρη στιγμή, του φωνάζουν να το χαμηλώσει ΑΛΛΑ για κάποιο λόγο όλοι κάνουν "οοΟοοΟοοοοΟΟΟ" σε αυτό το τραγούδι, με έναν θείο φορτωμένο με 2 ποτήρια ούζο παραπάνω να προσπαθεί, παραδοσιακά αποτυχημένα, να σύρει το χορό. Από τους πιο λανθασμένους τίτλους τραγουδιού στην ελληνική μουσική, αλλά πως τα καταφέρνει ο άτιμος;
Mikael Delta - In the Near Future (Μάριο Αγγελος Παρασκευαΐδης)
Δεν έχω πετάξει χαρταετό ποτέ μου. 2 φορές ήταν όλες κι όλες που "αποπειράθηκα", μια στα μικρά μου κάπου στα 5 και μια ως φοιτητής. Την πρώτη απλά βαρέθηκα στην πορεία και γυρίσαμε σπίτι, και οι δικοί μου δεν ήταν τόσο ένθερμοι η αλήθεια είναι, οπότε όλα καλα. Τη δεύτερη ήταν στα τείχη του Ηρακλείου με μια μεγάλη παρέα γνωστών όπου ο χαρταετός πέταξε κι εγώ την είχα κάνει πιο πέρα να χαζεύω την πόλη όπως συνήθιζα -τέτοια κάψα είχα. Μετά για φαγητό κουβέντα και τα γνωστά, μόνο που σε κάτι τέτοια "γιορτινά events" εγώ συνήθως απουσιάζω γιατί τα βαριέμαι, εδώ ξεχνάω τα γενέθλια μου και συχνά τα πάρτι έκπληξη είναι όντως έκπληξη για μένα. Συνήθως λοιπόν τέτοιες μέρες μιας και δεν άντεχα τα τραπεζωματα -τωρα κάτι γίνεται- είτε με walkman, είτε με discman, είτε με minidisc είτε με κινητό και ακουστικά στ' αυτιά, έπαιρνα τους δρόμους να περπατήσω με κάποιο album που θα έβαζες σε ένα μεγάλο ταξίδι με αυτοκινητο στο repeat και συνήθως αυτό θα ήταν δουλειά των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ ή του ενός εκ των δύο μελών τους. Εδώ λοιπόν έχουμε το In the Near Future(Μιχάλης Δέλτα) από το άλμπουμ deep inside.
Η άνοιξη - Σοφία Βόσσου (Χρήστος Καραγιάννης)
Καλά τα είπαμε, καλά τα ήπιαμε, μια χαρά πέταξε ο αετός, όμως ξεχάσαμε το βασικότερο. Είτε γιορτάζεις είτε δεν γιορτάζεις αυτήν την μέρα, δεν μπορείς να αγνοήσεις το γεγονός πως είμαστε πλέον μια ανάσα μακριά από την άνοιξη και αυτό από μόνο του αρκεί για να σου σηκώσει τον αετό! Χρόνια πολλά σε όλους!
