Είναι μερικά συγκροτήματα που όποτε και αν κυκλοφορήσουν δίσκο, με ό,τι μέσα και αν το κάνουν, οι κυκλοφορίες τους πάντα θα μυρίζουν υπόγειο. Και ξέρετε όχι από αυτά των νέων σπιτιών που επί της ουσίας αποτελούν ορόφους κάτω από τη γη, αλλά από τα άλλα, αυτών των ταινιών τρόμου. Από αυτά που ακούς σωλήνες να στάζουν, η σκάλα τρίζει και σε κάποια γωνία έχουν κρυμμένο έναν αιμοσταγή κατά συρροή δολοφόνο.
Ο Athenar και η μπάντα του (που αποτελείται από τους Athenar, Athenar, Athenar και Athenar) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού. Έντεκα χρόνια τώρα με πέντε albums στο ενεργητικό του, παραμένει πιστός στο «δόγμα» του να μένει ανεπηρέαστος απέναντι σε μουσικούς νεωτερισμούς. Θα μου πεις ότι αυτό δεν το λες πρόοδο (ναι δεν το λες) και ποιο είναι το νόημα να ακούσεις Venom με λίγο περισσότερο γρέζι στα φωνητικά. Αρχικά, ο Αthenar, εν αντιθέσει με τους Βρετανούς θρύλους, δεν είναι ΚΟΥΛΟΣ (το είπα και ηρέμησα). Δευτερευόντως, δέχομαι αδιαμαρτύρητα ότι η δομή των κομματιών των (lol) Midnight είναι παντελώς ξεπερασμένη και ο ήχος τους είναι ολίγον τι παρωχημένος, όμως, οι συνθετικές του ιδέες – αν και δε διεκδικούν τίποτα μουσικές δάφνες – είναι μια χαρά πρωτότυπες και μοναδικές.
Να πω και κάτι ακόμα, δεν έχω καταλάβει γιατί ένα album είναι ατμοσφαιρικό μόνο όταν νοητά σε μεταφέρει σε κόσμους μαγικούς και βυθίζει σε δυσεπίλυτα υπαρξιακά ερωτήματα. Για παράδειγμα, το “Let There Be Sodomy” που ακούμε στο “Let There Be Witchery” (οκ, στην ονοματοδοσία δεν έχουμε μεγάλη φαντασία) μοσχοβολάει μεταλάδικο και μπύρα, ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ! Επίσης δεν ξέρω ποιος πρωτοείπε ότι για να είσαι ικανός συνθέτης πρέπει να παίζεις ένα κάρο μπουρμπουλήθρες όπως οι Dream Theater (ναι, το είπα και αυτό) και τι έχει να ζηλέψει το riff του “Devil Virgin” (μαλάκα μου, πόσο 80-ίλα «βρομάει» αυτός ο τίτλος;).
Πέραν της αρχικής σχετικής πλάκας, από το 2011 και το “Satanic Royalty”, με αποκορύφωμα το “Sweet Death and Ecstasy”, έχουν προσφέρει πέντε στιβαρές κυκλοφορίες με χαρακτήρα και ατελείωτο κέφι. Για να είναι ένα album καλό δε χρειάζεται να κρύβουν από πίσω τους μία μαθηματική ακολουθία Φιμπονάτσι ή μία συνάρτηση Όιλερ, καμιά φορά είναι αρκετό να «μιλάει και στην ψυχούλα μας» που λένε.
To “Let There Be Witchery” διαρκεί 35 λεπτά και αποτελείται από δέκα κομμάτια, επιθετικά και ομοιόμορφα. Η μετάβαση του στην Metal Blade Records έχει βελτιώσει αισθητά την παραγωγή, με το μπάσο όμως να κλέβει – όπως πάντα στους Midnight – την παράσταση. Δεν είναι ακριβώς μία δουλειά που νοσταλγεί τις περασμένες δόξες του heavy metal, αλλά περισσότερο αποτελεί ένα homage προς εκείνη την εποχή.
Ένας «δίσκος» που μυρίζει από την πρώτη του νότα δερμάτινα, αλυσίδα, μπύρα και εφηβική σατανολαγνεία, δεν μπορεί παρά να είναι διασκεδαστικός, να σε κάνει να περάσεις καλά. Πολύ σημαντικό το ότι δεν έχει ούτε μία αδύναμη στιγμή – και ας του λείπει και η ιδιαιτέρως δυνατή, προσεγμένα ατημέλητος, υπόσχεται ένα ευχάριστο ταξίδι στο παρελθόν.
Rating:
Εταιρεία: Metal Blade Recrordsoncord
Genre: Black/Speed Metal
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 05/03/2022
Παραγωγός: Athenar
Band Links: Midnight | Facebook | Instagram | Bandcamp | Spotify | YouTube
