Φωτογραφίες: Πέτρος Πεταλάς, Μάριο Αγγελος Παρασκευαΐδης
Παρασκευή και live ήταν το καλύτερο μου όταν ήμουν μαθητής, Παρασκευή και live είναι το καλύτερο μου και ως ενήλικας με ευθύνες! Μετά από μεγάλο διάστημα αδυναμίας μου να μετακινηθώ ελεύθερα λόγω ατυχήματος μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ σε ένα εξαιρετικό live στις 8/4/2022 στο Temple. Kevel και Panzerfaust.
Είχα την τύχη να δω τους Kevel και στο προηγούμενο τους live στο Temple προ τετράμηνου σχεδόν και ήταν πάρα πολύ καλοί. Αυτή τη φορά όμως ήταν το κάτι άλλο. Ακόμη πιο δεμένοι, ακόμη πιο συγχρονισμένοι, ακόμη πιο δουλεμένοι και με τον αέρα “πάμε να γουστάρουμε”. Φυσικά και πέρασε αυτό στο κοινό που είχαμε μαζευτεί να τους ακούσουμε και μας πήρανε τα μυαλά και τ’ αφτιά, με την καλή έννοια πάντα. Δεν ξέρω πως ακριβώς να το θέσω αλλά τόσο την προηγούμενη φορά όσο και αυτήν αυτή η τετράδα δημιουργεί μια περίεργη ατμόσφαιρα επί σκηνής, που από τη μία βλέπεις ενέργεια, ταχύτητα, δύναμη, πάθος και από την άλλη σου βγάζει μια οικειότητα, παρά τη μαυρίλα στον ήχο. Δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά, τουλάχιστον δεν είναι κάτι που περιμένεις. Κι επειδή όταν κατέβηκαν από τη σκηνή τους πλησίασα και μιλήσαμε λίγο - και να τους ευχαριστήσω για το άψογο performance τους- κατάλαβα πως αυτή η οικειότητα πηγάζει από τους χαρακτήρες τους μιας και ήταν φιλικότατοι και με διάθεση να μιλήσουν.
Στη συνέχεια είχαμε φυσικά τους Panzerfaust με το “περίεργο” στήσιμο που σχεδόν κρύβανε τον έναν από τους δύο τραγουδιστές τους στο πίσω μέρος της σκηνής και που αν δεν μου το είχανε πει νωρίτερα τα παιδιά από τους Kevel δε θα το έπαιρνα χαμπάρι μέχρι να έρθει μπροστά. Πράγμα που πολύς κόσμος ξαφνιάστηκε όταν παρατήρησε. Μας αντάμειψαν κι αυτοί με την παρουσία τους, με τους σκοτεινούς αλλόκοτους ήχους τους, με τα πάρα πολύ ωραία groovy σημεία τους, με την cheesy εμφάνιση του τραγουδιστή (που κατά τη διάρκεια του live δε βλέπαμε το καλυμμένο με κάτι σαν σακί (;) πρόσωπό του) και τον “βάναυσο” ήχο τους. Και εννοείται πως ο κόσμος ήταν και πάλι συμμέτοχος στο δεύτερο αυτό act της βραδιάς. Μπορώ να πω πως με άνεση πως η παρουσία τους επί σκηνής συνάδει απόλυτα με το όνομά τους. Δυστυχώς δεν είχα το κουράγιο σωματικά να μιλήσω και με εκείνους γιατί έπρεπε να επιστρέψω να ξεκουραστώ. Την επόμενη φορά όμως. Μόνο παράπονο πως θέλαμε να ακούσουμε 2-3 κομμάτια παραπάνω γιατί ξέρουμε πως δε θα έχουμε την ευκαιρία να παίζουν εδώ 3-4 φορές τον χρόνο.
Όσον αφορά το live γενικότερα, ο ήχος ήταν πολύ καλός. Ανά σημεία υπήρξανε μικροπροβλήματα αλλά δεν αποτέλεσαν παρά μικρή παραφωνία, που λογικό είναι να συμβούν οπουδήποτε από μεγάλα φεστιβάλ μέχρι και στο υπόγειό μας. Το σημαντικό ήταν ότι λύνονταν άμεσα. Τα φώτα όμως ήταν το αδύναμο σημείο της νύχτας, και κυρίως στο πρώτο μέρος. Θα μπορούσαν να είναι λιγότερο “ευαίσθητα” και να μην παίζουν τόσο. Όχι ότι δεν το θέλουμε, αλλά γουστάρουμε να βλέπουμε και τις μπάντες έξω από stop motion, εκτός κι αν γεράσαμε κάποιοι και βγάζουμε τις παραξενιές μας, ενδέχεται κι αυτό.
.jpg)
Μικρό παράπονο αυτή τη φορά ήταν πως αν και οι πόρτες άνοιγαν στις 20:30, σύμφωνα με το εισιτήριο, μπήκαμε αρκετά αργότερα. All in all, που συνηθίζω να λέω πως λένε και στο χωριό μου, η βραδιά ήταν ό,τι έπρεπε για το ουσιαστικό ξεκίνημα της άνοιξης, με 2 φοβερές μπάντες επί σκηνής να μας προσφέρουν απλόχερα την ενέργειά τους κι εμείς ως αποδέκτες να την προσλαμβάνουμε με όρεξη.
