Από την μέρα που κυκλοφόρησε το εξαιρετικό Monomyth με το υπέροχο αυτό video clip ήμουν σίγουρος πως ο 5ος δίσκος των Animals As Leaders, Parrhesia, θα είχε πολλά να μου πει. Ξέρετε πως με ενοχλεί ιδιαίτερα να το παίζω μουσικός ξερόλας και γιατί δεν είμαι αλλά και επειδή δεν θεωρώ πως για να σου αρέσει κάτι πρέπει να κάνεις μουσική ανάλυση ή έστω να ξέρεις τα βασικά της μουσικής. Τέχνη είναι και το ωραίο με αυτή είναι πως μεταφράζεται και αφομοιώνεται (ναι ρε, μαθαίνω νέες λέξεις τελευταία) από τον καθένα μας διαφορετικά.
Τολμώ να πω πως οι Animals As Leaders είναι μια μπάντα που δεν ανήκει σε ένα φάσμα που βρίσκεται στις βασικές προτιμήσεις μου, όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη έχουν ένα συστατικό που όταν το συναντώ σε οποιοδήποτε είδος μουσικής το εκτιμώ πολύ και αυτό δεν είναι άλλο από την αισθητική. Πρώτο video που είδα ever από τους Αμερικανούς φίλους μας ήταν το Woven Web το οποίο πραγματικά με μάγεψε.
Το γεγονός πως είναι παικταράδες, το ξέρουμε όλοι. Tosin Abasi, Javier Reyes και ο Matt Garstka συνθέτουν μια πραγματική dream team. Ένα playthrough οποιουδήποτε κομματιού τους να δεις αρκεί για να σε πείσει. Αλλά εμένα (όσο και αν λατρεύω τον Matt) δεν με αφορά αυτό, αλλά το σύνολο του πράγματος, στην τελική μουσική ακούω δεν βλέπω talent show. Όμως οι τύποι έχουν αυτή την ριμάδα την αισθητική. Το ακούς στον ήχο τους, το νιώθεις στις συνθέσεις τους, το βλέπεις στα video clip τους και στα live τους.
Είναι από τις μπάντες που φέρνουν κόσμο σε ένα είδος που θεωρητικά δεν είναι για όλους γιατί πολύ απλά υπηρετούν την μουσική και όχι το ego τους. Ναι, καλά διαβάσατε, το γεγονός πως παίζουν μια μουσική που είναι τεχνικά δύσκολη, δεν σημαίνει πως το κάνουν για να δείξουν τι ξέρουν. Οι τύποι συνθέτουν με οδηγό το να παίξουν κάτι όμορφο και δεμένο και αυτό ακούγεται είτε παίζεις τσάμικο, είτε παίζεις instrumental progressive metal.
Με αυτό το mindset έβαλα τον ολοκαίνουργιο δίσκο και πραγματικά συγκλονίστηκα, όπως έχω πει σε πάρα πολλούς φίλους ο δίσκος αυτός με έχει στείλει για σπίρτα και είναι ο αγαπημένος μου (μέχρι τον επόμενο) για το 2022. Πραγματικά καταπίνεται νεράκι και θα αδικήσω τον εαυτό μου αν πω πως απλά τον έχω λιώσει. Ο δίσκος παίζει στα ακουστικά μου σχεδόν κάθε μέρα μια φορά και ακόμα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.
9 τραγούδια, 36 λεπτά, συνθέσεις μικρές αλλά γεμάτες. Πραγματικά στολίδια. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες από αυτές, χωρίς φυσικά να υπολογίζω το Monomyth το οποίο το ξέρουμε μήνες τώρα. Αυτές θα ήταν σίγουρα το Conflict Cartography που δείχνει τις διαθέσεις που έχει ο δίσκος, το αριστούργημα Red Miso, το "ήσυχο" Thoughts and Prayers (To riff στο 4 λεπτό του κομματιού ίσως είναι και το ομορφότερο σε όλο τον δίσκο) και το νευρικό Micro-Aggresions.
Δεν σας συνιστώ να το ακούσετε κομμάτι κομμάτι, αλλά να ακούτε ολόκληρο τον δίσκο στο repeat. Είναι πολύ πιθανό σε 6 μήνες να ξεχάσω πως λέγονται τα επιμέρους tracks, αλλά να πατάω το play κατευθέιαν όποτε βλέπω την λέξη Parrhesia στο spotify μου και να αφήνω το κεφάλι να ταξιδεύει για αυτό το μισάωρο.
Λέω να μην σας πω άλλα. Κυρίως γιατί δεν χρειάζονται. Αν τους αγαπάτε τον έχετε ακούσει ήδη τον δίσκο και σίγουρα τον λατρέψατε. Αν γουστάρετε το είδος ακούστε το και με ευχαριστείτε αργότερα. Ένα ατόφιο δεκάρι χωρίς καμία αμφισβήτηση, από μια μπάντα που συνέχεια τρυπάει το ταβάνι της.
Rating:
Εταιρεία: Sumerian Records
Genre: Progressive Metal, Djent
Παραγωγός: Misha Mansoor
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 25/03/2022
Band Links: Animalsasleaders.org | Facebook | Instagram | Spotify |
