Φωτογραφίες: Σπύρος Ανδρομανέσκος
Έπειτα από την ακύρωση της συναυλίας των Minuit Machine, το συγκρότημα που θα άνοιγε το live, οι Kalte Nacht, έσπευσαν να στήσουν και να μας προσφέρουν την dark wave βραδιά που επιθυμούσαμε να βιώσουμε. Την Παρασκευή 13/5, στο Death Disco, οι Kalte Nacht και ο ΦΩΝόΠΤΙΚΟΝ, συμπράττουν και στήνουν ένα live που αβίαστα σε σπρώχνει να ξεχαρβαλώσεις ώμους, κεφάλια, πόδια από το κούνημα.
Ο ΦΩΝόΠΤΙΚΟΝ είναι ο Στέφανος Κωνσταντινίδης που κάποιοι μπορεί να τον γνωρίζουν από το προηγούμενο του πρότζεκτ, ΗΧΟΤΟΠίΑ. Σε ένα χώρο με μέτρια προσέλευση, ο Στέφανος δίνει την έναρξη του live μέσα στα σκοτάδια του Death Disco. Πλήκτρα, synth, beat. Οι συνθέσεις του στηρίζονται στην απλότητα και είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να σε κάνουν να διψάς να κουνηθείς. Είναι ολιγόλογος, σπάνια πιάνει το μικρόφωνο. Σταδιακά το μαγαζί γεμίζει περισσότερο και σπρώχνουμε διακριτικά τον κόσμο για να βγούμε πιο μπροστά. Ο προτζέκτορας παίζει βίντεο που επενδύουν τις συνθέσεις του, που συχνά σε σκαλώνουν. Το οπτικό υλικό συχνά είναι παρμένο από ταινίες δράσης, ενισχύοντας έτσι τον φρενήρη ρυθμό των κομματιών. Ο ΦΩΝόΠΤΙΚΟΝ μας προσφέρει στο πιάτο τον πιο πρόσφατο δίσκο του, “Outland”, που κυκλοφόρησε το 2020, και ο κόσμος τον αποθεώνει. Στη λήξη του set του, ζητάμε κι άλλο κι εκείνος το δίνει. Αποχωρεί, προαναγγέλοντας την έλευση των Kalte Nacht. Η αυλαία κλείνει, ο χώρος ηρεμεί (για τώρα).
Δέκα λεπτά αργότερα, η σκηνή έχει στηθεί. Και μπροστά μας στέκεται το duo που φέρει το όνομα Kalte Nacht (κρύα νύχτα για όσους δεν πήραν γερμανικά ως γλώσσα επιλογής στο γυμνάσιο). Οι Kalte Nacht είναι ο Νίκος Κ. και η Μυρτώ Στύλου. Το μαύρο είναι το χρώμα τους. Έχουν σκορπίσει μικρά τριαντάφυλλα στο πάτωμα, τα οποία στη συνέχεια θα διαλυθούν από το χορό και τα ποδοβολητά και θα μοιάσουν με «ξηροκάρπια». Φορούν ελαφρύ ή και όχι, make up. Η Μυρτώ είναι καλυμμένη με χρυσόσκονη και έχει μπλέξει στα μαλλιά της φτερά παγονιού – σύμβολο αναγέννησης που κάπως βρίσκω ταιριαστό με το mood της νύχτας.
Ξεκινούν με ένταση και θέρμη το set τους. Απολαμβάνουν την παρουσία τους στο Death Disco, και ο κόσμος το ίδιο. Εμφανίζονται μικρά προβλήματα με το οπτικό υλικό που λύνονται αρκετά γρήγορα. Μας παίζουν κομμάτια από τον ομώνυμο δίσκο τους (Kalte Nacht) που κυκλοφόρησε το 2020. Μας παροτρύνουν «να κουνηθούμε, να μπούμε, να το ζήσουμε, να το νιώσουμε όπως γουστάρουμε, αν και δεν χρειαζόταν η λεκτική παρακίνηση». Ο κόσμος ήδη χορεύει, φωνάζει, ουρλιάζει στο «Nychta Skia». Μαζί με τα παλιά τους κομμάτια, παίζουν και τέσσερα νέα, ακυκλοφόρητα, «παιδιά του covid». Πυκνή ατμόσφαιρα, αποπλανητικό mood, βαρύ μπάσο, κοντράλτο φωνητικά, ψίθυροι, σκοτάδι και χτύπημα. Ανακοινώνουν ότι θα παίξουν το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς, πράγμα το οποίο ο κόσμος δεν δέχεται. Ακούν το αίτημα για encore και κλείνουν με το “Eye Candy”. Αποχωρούν με μισή καρδιά, σαν να ήθελαν κι άλλο – όπως κι εμείς.
Κάπως έτσι το ζήσαμε στο Death Disco, την Παρασκευή. Εσείς πού ήσασταν;
