Φωτογραφίες: Μάνος Καλαφατέλης
Σερί με πήγε το συγκεκριμένο διήμερο στο Temple αφού μια μέρα μόλις πριν βρέθηκα στη ζωντανή παρουσίαση των Blind Sun. Σε τελείως διαφορετικό κλίμα αυτή τη φορά, τη βραδιά μου θα απασχολούσε το τελευταίο δισκογραφικό πόνημα του Luis Vasquez, ιδρυτή των Soft Moon που πρόσφατα κυκλοφόρησε τον προσωπικό του δίσκο, για πρώτη φορά χωρίς την ομπρέλα των Soft Moon αλλά με το δικό του όνομα.
Μια τέτοια κίνηση αποτελεί ξεκάθαρα στροφή στην καριέρα του αφού η διάσταση της μουσικής του παίρνει μια απότιμη στροφή στο noise στοιχείο. Ο Luis Vasquez ξεκάθαρα δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία καλλιτεχνών που φοβούνται, εφόσον ο προσωπικός του δίσκος, A Body Of Errors, πάει τη μουσική του ένα βήμα παρακάτω.
Κατέφθασα πολύ νωρίς στο Temple, δεν ξέρω αν είδα λάθος το πρόγραμμα ή αν άργησε τελικά να ξεκινήσει το event, βρήκα το χώρο όμως σχεδόν άδειο. Ευκαιρία βρήκα ωστόσο να στρογγυλοκαθίσω στο μπαρ γιατί τόσες συναυλίες στις οποίες με χαρά τρέχω ρε πουλάκι μου, η μέση μου όμως ορισμένες μέρες δεν περνάει καλά. Πράγμα που αποδείχτηκε κομβικό για τη συνέχεια.
Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να προσέρχεται στο χώρο αν και η προσέλευση ομολογουμένως ήταν πολύ χαμηλότερη απ’ ότι περίμενα, ίσως επειδή λίγο παρα πέρα γινόταν σημαντικό εγχώριο live που απ’ όσο γνωρίζω πολύς κόσμος προτίμησε. Πρώτος στη σκηνή βγαίνει ο Αθηναίος Morah. Κι εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου βίωσα το εξής παράξενο: το opening act να παίζει πολλή περισσότερη ώρα από το main. Μη βιαστείτε όμως, θα εξηγήσω.
Πίσω στον Morah, όσοι μας διαβάζουν και έρχονται από rock/metal/darkwave backround μπορεί να μην τον έχουν ακουστά, ωστόσο όσοι ασχολούνται με τον ηλεκτρονικό ήχο γνωρίζουν καλά ότι ο Morah είναι ένα από τα σημαντικά ατού της εγχώριας ηλεκτρονικής σκηνής (θα τολμούσα να πω και όχι μόνο εγχώριας) . Με τα Phormix parties που διοργανώνει αλλά και την ήδη πλούσια σε κυκλοφορίες δισκογραφία του, ακροβατεί μεταξύ techno και ατμοσφαιρικού ήχου που αγγίζει και στοιχεία power electronics, πιθανόν και άλλα είδη ηλεκτρονικής μουσικής που εγώ δεν ακούω/ γνωρίζω τόσο βαθειά για να τα υποδείξω.
Ο Morah μας ετοίμασε ένα performance το οποίο ταξίδευε σε όλους τους ήχους με τους οποίους καταπιάνεται και κράτησε περίπου μιάμιση ώρα. Γνωρίζοντας ότι ο Luis Vasquez θα παίξει set κατ αποκλειστικότητα με τα κομμάτια από το A Body Of Errors, δηλαδή μάξιμουμ διάρκεια περίπου στα 40 λεπτά, είναι λογικό ότι κάπως έπρεπε να γεμίσει ο χρόνος του event. Μη με παρεξηγήσετε εδώ, αλλά θα πω ότι η μιάμιση ώρα set του Morah ήταν λίγο too much. Ο άνθρωπος φοβερά έπαιξε, είχε ωραίο ήχο, ιδέες, αλλά θεωρώ ότι λίγο η συνθήκη της αναμονής για main act, συνέβαλε στο να μου φανεί κάπως κουραστικό το set μετά την πρώτη ώρα.
Τι να κάνει όμως θα μου πεις, να κόψει στη μέση ένα set που έχει προετοιμάσει για να παιχτεί από την αρχή μέχρι το τέλος γιατί έτσι είναι η φύση αυτής της μουσικής και αυτών των performance; Όχι βέβαια θα πω γιατί πάντα σέβομαι το όραμα του καλλιτέχνη, αυτό που είδα όμως με έκανε να είμαι σίγουρη ότι σε dj sets σε πάρτυ και όχι συναυλίες θα είναι καταιγιστικός. Δεν τον έχω δει γιατί προσωπικά δεν επιλέγω εύκολα αυτό το είδος διασκέδασης, αλλά σίγουρα μου προξένεψε την περιέργεια να τον δω και σε τέτοια συνθήκη.
.jpg)
Το σίγουρο είναι πως κατά τη διάρκεια του set του Morah, ο κόσμος άρχισε να πληθαίνει – όχι σε επίπεδα που να με ικανοποιούν όμως – και να μπαίνουν οι πρώτες νότες χορού εδώ κι εκεί. Ο Vasquez με το χαμόγελο στα χείλη γενικά, κόβει βόλτες στο κοινό και απολαμβάνει το set του Morah, ωστόσο πλέον ήρθε και η δική του η σειρά. Ομολογώ ότι δεν πολυέψαξα το γιατί αποφάσισε να δισκογραφήσει για πρώτη φορά με το κανονικό του όνομα, όπως έγραψα όμως και στην αρχή το A Body Of Errors απέχει τρομακτικά από τις προηγούμενες δουλειές του Vasquez ως The Soft Moon.
Ολομόναχος κι αυτός πάνω στο stage, όχι πίσω από το booth του όπως ο Morah, αλλά μπροστά με ένα ταμπούρο, τα pads του, τα samples του και τον πιο παράδοξο πρωταγωνιστή της βραδιάς, ένα αλουμινένιο καπάκι κάδου σκουπιδιών (από αυτούς τους κυλινδρικούς με το χερουλάκι). Η εμπειρία της θέασης του Vasquez να παίζει ζωντανά, είναι ωμή και ταυτόχρονα χορευτική, πρωτόγονη μέσα στον τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό της – παντοδύναμη, με μία λέξη.
Το A Body Of Errors είναι ξεκάθαρα η λιγότερο μελωδική, πιο βίαιη και πιο noise δουλειά του Vasquez, και τη δικαιώνει απερίγραπτα το παίξιμο του. Κομμάτια όπως τα This Guilt, Under My Teeth και No Longer Human, είναι ενδεικτικά αυτής της εσωτερικής δύναμης της μουσικής του. Χωρίς καμία δυσκολία, ο Vasquez μεταπηδούσε από προγραμματισμό samples σε κρουστά, κι από εκεί να δημιουργεί ήχους με το καπάκι του είτε χτυπώντας το, είτε ανεμίζοντάς το στον αέρα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα χορευτικά βίαιη, με τον κόσμο που είχε έρθει να τον απολαύσει τρομερά in synch με το όλο εγχείρημα.
Η βραδιά με λίγα λόγια, κύλησε απολαυστικά και με μένα να θέλω σίγουρα να απολαύσω σίγουρα και σύντομα, τον Morah σε άλλο πλαίσιο και τον Vasquez σε εμφάνιση με περισσότερο υλικό αλλά και κόσμο. Τέτοια events πρέπει να τα στηρίζουμε και να τα χαιρόμαστε.
