Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Ένα από τα πολύ αναμενόμενα και από τις συναυλίες-θύματα του Covid, που άλλαξε πολλές φορές ημερομηνία, ήταν αυτό της Πέμπτης που μας πέρασε και τους Russian Circles. Οι Αμερικανοί είχαν να έρθουν 6 χρόνια στην χώρα μας, με το φρέσκο τότε “Guidance”, και η προσέλευση του κόσμου έδειξε ακριβώς πόσο το περιμέναμε. Ασφυκτικά γεμάτο Gagarin λοιπόν, θυμίζοντας τις παλιές, καλές μέρες και χαρούμενος κόσμος περίμενε το opening της βραδιάς και τους Mass Culture.
Η sludge/post metal πεντάδα από την Αθήνα ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα της, δείχνοντας μας πόσο πολύ τους έχει λείψει η σκηνή. Με πολύ ενέργεια, τα ουρλιαχτά - και τα δεύτερα ουρλιαχτά - γέμισαν αμέσως όλο το χώρο, με τις κιθάρες να είναι πολύ heavy και ταυτόχρονα ξεκάθαρες, το μπάσο πολύ σωστά τεράστιο και πολύ δεμένο με τα επιθετικά τύμπανα, μας έπαιξαν γύρω στη μισή ώρα με πολύ ωραίο και προσεγμένο ήχο. Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει αρκετά, αλλά μετά από αυτή την εμφάνιση τους, κέρδισαν εμένα και σίγουρα πολύ κόσμο που τους άκουσε με προσοχή και δεν σταμάτησε να χτυπιέται στο groove τους, κάτι που κατάφερε να μας ετοιμάσει πολύ καλά για αυτό που ερχόταν.
Στις 22:06 ακριβώς λοιπόν, ακούστηκαν οι πρώτες νότες του “Hunter Moon”, του πρώτου track του “Blood Year”, και όλοι μπήκαμε μέσα στη δίνη της μουσικής τους και δεν βγήκαμε ποτέ. Τα τύμπανα στην αρχή του “Arluck” μας έδειξαν ακριβώς τι έχει να γίνει. Η τεράστια αλλά σωστή ένταση και η ενέργεια που παίζει τύμπανα ο Dave Turncrantz έκανε τον κόσμο να παραμιλάει και όταν μπήκε μαζί του ο Brian Cook με το γιγάντιο μπάσο του, μαζί με τις μελωδίες της κιθάρας του Mike Sullivan, το wall of sound μας συνεπήρε πραγματικά. Έπαιξαν πολύ ωραία με την ισορροπία σε tension και release σε όλο τους το setlist, κάτι που ανέδειξαν με το “Afrika” που ακολούθησε. Το groove και το δέσιμο τους είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, ειδικά αν έχουμε υπόψιν ότι κάνουν loop μελωδίες την μία πάνω στην άλλη live και σε πραγματικό χρόνο, χωρίς προ-ηχογραφημένα. Τα φώτα τους ήταν σχετικά minimal αλλά πολύ σωστά σχεδιασμένα να δημιουργούν tension και release μαζί με τη μουσική τους, κάτι που έκανε τον κόσμο να ξεκινάει να ουρλιάζει αυθόρμητα, με λαμπρό παράδειγμα την παύση του “Harper Lewis” από το “Station”.
Το σκοτάδι ξαναήρθε με την μελωδία της βαρύτονης κιθάρας του Brian στο “Deficit” από το “Memorial”, δίνοντας την σειρά του στο ασταμάτητο χτύπημα της ταχύτητας του “309” από το “Empros” και τα ρυθμικά παλαμάκια μας. Στις συνεντεύξεις τους μας ανέφεραν ότι είχαν έτοιμο νέο album, που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022, δίνοντας μας μία γεύση με το επιθετικό “Conduit”, ηρεμώντας μας αμέσως με το πολύ όμορφο intro του “Sinaia” που ακολούθησε. Η προσωπικά αγαπημένη στιγμή ήρθε με το “Vorel” και το breakdown του, καθώς είδα από τον εξώστη που καθόμουνα μία θάλασσα κεφαλιών να χτυπιέται σε έξαλλη κατάσταση, κάτι που πραγματικά δεν βλέπεις κάθε μέρα. Δυστυχώς όμως ήρθε το τέλος, αλλά αυτό άκουγε στο όνομα “Youngblood”. Οι πρώτες νότες έκαναν το κοινό να φτάσει σε εκκωφαντικές εντάσεις, ακολουθούμενες από ένα τελευταίο, ακόμα πιο έξαλλο χορό, ίσως και κάποια μικρά mosh pits. Έτσι μας άφησαν, να φωνάζουμε για παραπάνω, αλλά όλοι ξέραμε ότι ήταν ακριβώς όσο έπρεπε.
Αυτή η συναυλία ήταν για εμένα, και σίγουρα για τους περισσότερους που βρέθηκαν εκεί, η πιο έντονη ανάμνηση της εποχής των συναυλιών προ-Covid. Ασφυκτικά γεμάτο Gagarin, με χαρούμενο, ιδρωμένο κόσμο να χορεύει και να χτυπιέται ασταμάτητα, σε μία γεμάτη ενέργεια εμφάνιση των Mass Culture, που μας ζέστανε για τα καλά για μία εμφάνιση των Russian Circles που θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια στη μνήμη. Η απόλυτη περιγραφή είναι μια φράση που άκουσα από κάπου βγαίνοντας : “Τι είδαμε Παναγία μου?”. Σίγουρα μία από τις πιο ωραίες μουσικές βραδιές του 2022, μαζί με μία πολύ όμορφη αίσθηση ελπίδας ότι όλα γίνονται πάλι κανονικά.
