Οι Τεράστιοι Iron Maiden επισκέπτονται και πάλι την χώρα μας και όλοι μετράμε αντίστροφα τις ημέρες! Δεν θα μπορούσε το αγαπημένο μας Lucky 8 να απέχει από το κλίμα των ημερών! Δυναμώστε τα ηχεία πατήστε play και κάντε ένα ελαφρύ ζέσταμα γιατί το Σάββατο 16/7 στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να έχετε καλή φυσική κατάσταση! UP THE IRONS! Επιμέλεια: Χρήστος Καραγιάννης
►When the Wild Wind Blows (΄Αρης Θανάσουλας)
Το πρώτο cd που αγόρασα ever (ένα δημόσιο συγγνώμη στην μαμά μου που της είχα κλέψει 10 ευρώ για να το πάρω από το περίπτερο της γειτονιάς). Κάπου εκεί ξεκίνησε η κατρακύλα μου. Αν και το intro του ομώνυμου κομματιού αποτελεί το πρώτο σοκ, μόλις ξεκίνησε να φυσάει ο άγριος άνεμος ένιωσα το πρώτο δέος μπροστά σε αυτό που άκουγα. Μου άλλαξε την ζωή.
►The Loneliness of the Long Distance Runner (Νίκος Ιωαννίδης)
Ο πρώτος (νέος, τότε) δίσκος τους που αγόρασα. Στην πρώτη πλευρά απλώς άκουγα και έτρεμα. Μόλις άρχισε η δεύτερη και μπήκε αυτό, νομίζω πως έκλαιγα. Και δεν βρήκα ποτέ κάτι να ξεπεράσει αυτό το απόλυτο riff, την απόλυτη μοναξιά, αν και υπήρξαν δεκάδες τεράστια τραγούδια τους, πριν και μετά, που με απογείωσαν και με συντροφεύουν ακόμα, κάθε τόσο.
►The Trooper (Κώστας Παπανικολάου)
Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά για το πως ο Steve Harris εμπνεύστηκε το "The Trooper". Ή για το μάδημα που έγινε με τη Sharon Osbourne για αυτό το κομμάτι. Δεν θα ασχοληθώ όμως, γιατί το "The Trooper" έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για προσωπικό λόγο. Ποιον; Πολύ απλός. Ήταν το πρώτο ever τραγούδι Iron Maiden που άκουσα, πιτσιρικάς τότε (11-12 χρονών), και ήταν μεταξύ πολλών άλλων κομματιών, ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να ακούω heavy metal. Γιατί; Επειδή απλά… ΤΑ ΣΠΑΕΙ ΟΛΑ.-
►The Evil That Men Do (Φοίβος Κρομμυδάς)
"Μόλις το ξεκίνησαν σκέφτηκα ότι ο Φοίβος θα έχει λιώσει". Ο συμμαθητής μου ο Νίκος το 2007 που πήγαμε μαζί να τους δούμε και χωριστήκαμε στο χάος με είχε ακούσει να λέω πόσο θέλω να το παίξουν. Και σε μια συναυλία που είχε ξύλο, μια ματωμένη μύτη που δε με σταμάτησε από το headbanging, ύμνους που περίμενα χρόνια να ακούσω και μια εφηβεία πλήρως αφοσιωμένη στη μουσική, αυτή η στιγμή ήταν το προσωπικό μου highlight της. Πολλοί οι λόγοι που αγαπώ το λυρισμό του από το δημοτικό, πολλοί οι λόγοι που δέθηκα μαζί του μέσα στα χρόνια, αλλά όταν το σκέφτομαι, με εκείνη τη στιγμή το ταυτίζω.
►Afraid to Shoot Strangers (Γιώργος Ξιφαράς)
Όλα καλά ρε 'σεις, Iron Maiden είναι αυτοί, ουσιαστικά δεν έχουν γράψει ποτέ τους κακό κομμάτι. Υπάρχουν όμως κάποια ξεχωρίζουν, κάποια riffs που ακόμα και αν πέσει μετεωρίτης αύριο το πρωί, αυτά θα συνεχίσουν να ηχούν. Ένα από αυτά, όταν το σύμπαν μας διασταλεί πλήρως και αρχίσει να καταστρέφεται, ένα θα συνεχίσει να ακούγεται και στο απόλυτο κενό καταρρίπτοντας κάθε φυσικό νόμο.
►Women In Uniform (Λύσανδρος Λυσανδρόπουλος)
Women In uniform…Και το μαγικό ταξίδι στη μουσική μόλις ξεκίνησε…500 δραχμές από το happening στην Χαριλάου τρικούπη και το 45αρι με το θρυλικό εξώφυλλο ήταν δικό μου…Η μουσική των iron maiden ευτυχώς για πάντα για όλους… Up the Irons!
►Dance of Death (΄Αννα Βασιλικοπούλου)
Λοιπόν παιδιά. Όσοι με ξέρουν καλά, ξέρουν πως έχω μια σχέση ιδιαίτερη με τους Iron Maiden, καθώς τους απεχθάνομαι σε βαθμό αλλεργίας, αλλά πολλές φορές επίσης μου αρέσουν και η απέχθεια μου δε με αφήνει να το αποδεχτώ. Η αλήθεια είναι ότι τους έχω ακούσει τόσο - χωρίς να το επιλέγω τις περισσότερες φορές - λόγω νυχτερινής εργασίας σε γνωστό μεταλλαδικο, που κάπως τους έχω συνδυάσει με αυτό και κατέληξα να τους ακούω τόσο υπό συνθήκες πίεσης, που απλώς βαρέθηκα. ΩΣΤΌΣΟ! Είναι ένα από τα κάτωθι κομμάτια τους που κρατάει χρόνια και χρόνια στη μουσική μου ατζέντα, που κάθε φορά που το ακούω, είναι σαν την πρώτη. Και πιστεύω θα συνεχίσει έτσι. Μην το παίρνετε και πάνω σας, εξακολουθώ να μην τους αντέχω, θα μείνει μεταξύ μας αυτό.
►Wrathchild (Γιώργος Γαζής)
Εφηβικά χρόνια, ο λίγο μεγαλύτερος γείτονας προσπαθούσε να με μυήσει μουσικά για πολύ καιρό, "καίγοντας" μου CD από την πρώτη μέρα που έμαθε ότι μου πήραν δώρο Discman. Ξεκίνησε από τα classics. Killers, τύπωνε κ τα covers κ ο μοχθηρός Eddie με το τσεκούρι μου τράβηξε την προσοχή αμέσως. Μετά την πρώτη σφαλιάρα του Ides Of March, μπαίνει αυτό το intro και τα άλλαξε όλα. Από τις μεγαλύτερες μου επιρροές ως μπασίστας και μάλιστα αποτυπωμένος στο υποσυνείδητο ακόμα κ τώρα, πολλά πολλά χρόνια μετά από όταν σταμάτησα να παρακολουθώ/μελετάω Maiden. ΜΟΝΟ STEVE HARRIS!
