«Μου ζητήθηκε να σκεφτώ το ενδεχόμενο να γίνω μέλος της μπάντας και έχω αυτή την ανάμνηση στο πίσω μέρος του μυαλού μου από όταν τους είδα να παίζουν σε ένα κολλέγιο στο Birmingham. Δεν υπήρχε άλλη μπάντα που να είχε τον ήχο που διέθεταν οι Priest τότε. Και ξέρεις πως είναι όταν ένα νέο συγκρότημα ξεπροβάλει – κάτι σε τραβάει προς το μέρος τους. Μπορώ να θυμηθώ ότι ήμουν πολύ ενθουσιασμένος και περίεργος για το τι θα γινόταν αυτή η μπάντα στο μέλλον, και που θα πήγαινε μουσικά. Έτσι πήγα και τους είδα, και ήταν φανταστικά. Πρώτον, ήθελα πολύ ένα gig. Έψαχνα δουλειά! Ήθελα να πειραματιστώ με ήχους. Συνήθιζαν να jam-άρουν. Μεγάλη δόση αυθορμητισμού τότε στη μουσική. Και αυτό είναι το δύσκολο, να μην γίνεις βαρετός. Αυτό με τράβηξε κοντά τους».
Γιατί να αρχίσεις ένα αφιέρωμα στους Judas Priest με μια δήλωση; Αφενός, διότι αυτή η δήλωση ανήκει στον άνθρωπο ο οποίος το 1973 έμελλε να πάρει μια απόφαση η οποία θα άλλαζε για πάντα το heavy metal. Αφετέρου, επειδή δεν υφίσταται σενάριο στο οποίο κάποιος εκτός συγκροτήματος, μπορεί να περιγράψει ένα συγκρότημα. Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Rob Halford, και την έκανε μιλώντας στο περιοδικό Metal Edge στις αρχές του 2022, απαντώντας σε ερώτηση για το πως έγινε μέλος των Priest. Βλέπετε, πέραν αυτών που το έχουν ψάξει και γνωρίζουν την ιστορία της μπάντας, λίγος κόσμος μπορεί να σκεφτεί τους Priest χωρίς τον Halford. Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, δεν υπάρχουν Judas Priest χωρίς (και) τον Rob Halford.
Αυτό δεν πηγάζει μόνο από το γεγονός ότι μιλάμε για έναν σπουδαίο vocalist/ερμηνευτή. Μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος κατά τη δεκαετία του ’70 χρησιμοποίησε την πλατφόρμα την οποία διέθετε χάρη στο γεγονός ότι αντικατέστησε τον πρώτο frontman των Priest, Al Atkins, για να διαδώσει μηνύματα τα οποία μόλις είχαν νομιμοποιηθεί. Βλέπετε, στο Ηνωμένο Βασίλειο η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται κάτι παράνομο το 1967, χάρη στο Sexual Offences Act το οποίο επέτρεπε σε άνδρες από 21 ετών και άνω να έχουν σεξουαλικές σχέσεις δίχως να κινδυνεύουν με βαριές ποινές.
Εν μέσω αυτού του βαθύτατου «μεσαίωνα» -ο οποίος συνεχίζεται σε 69 χώρες παγκοσμίως σήμερα, οι οποίες θεωρούν ακόμη παράνομο τη σεξουαλικότητα εκατομμυρίων- ο Rob Halford ανέβηκε στη σκηνή με πέτσινα outfits. Τραγούδησε στίχους που έσπασαν το σύστημα στη μέση και το έκαναν θρύψαλα ουκ ολίγες φορές, και το 1998 στο MTV, δακρυσμένος, δήλωσε: «Είναι μια θαυμάσια στιγμή το να [κάνεις coming out]. Τώρα το έχω κάνει και έχω απελευθερώσει τον εαυτό μου». Χρειάστηκε βλέπετε να περάσουν δεκαετίες μέχρι ο «θεός» του heavy metal να βρει τη δική του στιγμή για να πει δημόσια αυτό που εκατομμύρια fans των Judas Priest παγκοσμίως έβλεπαν, θεωρούσαν φυσιολογικό -όσοι δεν είχαν το κεφάλι τους χωμένο στο έδαφος- και εξυμνούσαν τη μουσική του συγκροτήματος.
Όλα αυτά, ο Halford τα κατόρθωσε όχι μόνο εν μέσω μιας κοινωνίας -τοπικής και ευρύτερης- η οποία αγνοούσε τα στοιχειώδη (π.χ. ότι γεννιέσαι με τη σεξουαλικότητά σου και δεν την επιλέγεις), αλλά και μέσα σε ένα μουσικό ιδίωμα το οποίο δεν το έλεγες και αχτίδα ελπίδας για ισότητα μέσα στο σκοτάδι. Το heavy metal -όπως τα περισσότερα πράγματα- βρίθει τοξικής αρρενωπότητας, και οι Judas Priest με τον Halford μπροστάρη κατόρθωσαν να σπάσουν και αυτά τα στεγανά. Πώς; Μερικά -λίγα- παραδείγματα, είναι τα παρακάτω.
► Birmingham: Blessed city of Heavy Metal
Για να αναλύσει κανείς το φαινόμενο «Judas Priest», οφείλει να ξεκινήσει από τις ρίζες. Αυτές εντοπίζονται σε έναν τόπο ευλογημένο με τον σπόρο του σκληρού ήχου. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ηνωμένου Βασιλείου είναι η πρωτεύουσα των West Midlands και θεωρείται «η πρώτη βιομηχανική πόλη στον κόσμο». Ενδεχομένως να έπρεπε να θεωρείται και μια από τις μουσικές πρωτεύουσες του κόσμου, αφού εκτός από τους Judas Priest, μας έχει χαρίσει -μεταξύ άλλων- τους τιτάνες Black Sabbath, τους σπουδαίους UB40, τους Duran Duran, τους The Move, τους Electric Light Orchestra, τους Moody Blues,και τους Napalm Death, Godflesh, και Anaal Nathrakh.
Σε ένα προάστιο του Birmingham λοιπόν, το Sutton Coldfield, γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου του 1951 (σ.σ. ναι, φέτος γίνεται 71 ετών) ένας άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει για πάντα το heavy metal. Έμελλε να το κάνει πιο inclusive, πιο… πέτσινο, πιο flashy, και εν τέλει, πιο HEAVY. Τα high screams του καθόρισαν ένα μουσικό ιδίωμα το οποίο μετρά εκατομμύρια οπαδούς παγκοσμίως, αμέτρητα συγκροτήματα τα οποία το εκπροσωπούν επάξια, και κυρίως, η ερμηνευτική του δεινότητα ενέπνευσε μετέπειτα γίγαντες του heavy metal να ανέβουν στη σκηνή και να προσθέσουν το δικό τους κομμάτι ηχοχρώματος στη heavy metal σκηνή.
Η λίστα με τα συγκροτήματα που επηρεάστηκαν από τους Priest είναι γιγάντια, και περιλαμβάνει Metallica, Slipknot, Van Halen, Riot, Helloween, Accept, και δεκάδες (πολλές δεκάδες) άλλες. Όπως ένας τύπος έγραψε σε σχετικό διαδικτυακό forum: «Are there really any bands that have NOT been influenced by Judas Priest?».
► Better by You, Better than Me: Το heavy metal σε αίθουσα δικαστηρίου
Κάντε μια έρευνα. Ρωτήστε όσα άτομα γνωρίζετε αν τα ίδια ή γνωστά τους άτομα έχουν βρεθεί ποτέ στη θέση του να πατήσουν Play σε κασετόφωνο με κασέτα Judas Priest, εντός αίθουσας δικαστηρίου. Ακραίο ε; Οι πιθανότητες να απαντήσει κανείς «ναι» σε αυτή την ερώτηση, είναι μικρότερες του 1%. Σε αυτό το 1% βρίσκεται ο Rob Halford. Και ο λόγος είναι το «Better by You, Better than Me», τραγούδι το οποίο αρχικά έγραψε το συγκρότημα Spooky Tooth το 1969 και αργότερα, το ’78, οι Priest το διασκεύασαν.
Το 1990 λοιπόν, οι Priest κλήθηκαν να απολογηθούν σε μια δίκη η οποία χαρακτηρίστηκε ως «subliminal message trial». Κατηγορήθηκαν πως υπήρχαν κρυμμένα μηνύματα εντός του τραγουδιού τα οποία οδήγησαν δυο νεαρούς στο Sparks της Nevada να κάνουν συμφωνία αυτοκτονίας το 1985. Ο ένας εκ των δυο έχασε τη ζωή του, ενώ ο άλλος επιβίωσε. Ο Halford ήταν αυτός ο οποίος έπειτα από μέρες στην αίθουσα του δικαστηρίου, παρουσίασε το τραγούδι στίχο-στίχο, πατώντας Play σε κασετόφωνο, γράφοντας ιστορία με το τραγούδι να είναι ένα από τα ελάχιστα heavy metal κομμάτια που έχουν ακουστεί ποτέ στο πλαίσιο δίκης.
Οι Judas Priest αθωώθηκαν πανηγυρικά, και οι ατάκες -αλλά και το ύφος- του Βρετανού frontman τους έχουν περάσει στην αιωνιότητα. Ψυχρός, κάθετος, και εμφανώς ειρωνικός, ο Halford κατέρριπτε τη μια κατηγορία μετά την άλλη, σε μια εποχή κατά την οποία το heavy metal -όπως και τα παιχνίδια φαντασίας και ρόλων για παράδειγμα- κατηγορούταν καθημερινά πως ωθεί τη νεολαία στον σατανισμό και σε άλλες «κακές πράξεις».
► Breaking the Law: Υποσυνείδητο coming out κόντρα στο σάπιο σύστημα
Τα lyrics των τραγουδιών που γράφονται, δεν υπάγονται σε κάποιο συμβόλαιο το οποίο ορίζει ότι «πρέπει να έχουν κοινωνικό χαρακτήρα». Αυτά που έχουν όμως, σαφώς και «αντηχούν» για μεγαλύτερο διάστημα. Όταν ο Halford και οι Priest παρουσίασαν στον κόσμο το «Breaking the Law», στις 23 Μαΐου του 1980, κανείς δεν σκέφτηκε να ρωτήσει για τα lyrics του. Ο τίτλος άλλωστε ήταν ξεκάθαρος και οι στίχοι μιλούσαν για την αντίδραση απέναντι στο σάπιο σύστημα.
Χρόνια αργότερα, ο Halford μίλησε στον Guardian για το σημείο που κραυγάζει «You don’t know what it’s like» αλλά και για τον στίχο «Never straight and narrow… Been inclined to wander off the beaten path». Αποκάλυψε πως δεν του είχαν κάνει έως τότε αυτή την ερώτηση, και απάντησε: «Θα ήταν υποσυνείδητο. Αλλά πιθανότατα, ναι. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση, και ναι, υποσυνείδητα, ίσως ήταν [ένα μήνυμα για τη σεξουαλικότητά μου]. Σίγουρα αισθανόμουν πως ήταν το σωστό μήνυμα. Για ποιον άλλον λόγο θα έλεγα “Never straight and narrow”;».
► Release Athens Festival: Ο «Metal God» στην Αθήνα
Όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να περιγράψουν επαρκώς το μεγαλείο του Rob Halford. Αποτελούν όμως στιγμές-κλειδιά σε μια μακρά ιστορία η οποία σκιαγραφεί το heavy metal και έχει ορίσει πεπατημένες στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Είναι ελάχιστες ενδείξεις από μια θάλασσα αποδεικτικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν πως πράγματι, ο Halford, αξίζει 100% το προσωνύμιο «Metal God» το οποίο κουβαλάει. Με τον Covid-19 να έχει βάλει στον πάγο τον εορτασμό 50 ετών από την ίδρυση των Judas Priest δυο φορές, η μεγάλη στιγμή έχει φτάσει.
Αύριο το βράδυ στην Πλατεία Νερού, το Release Athens Festival θα χαρίσει στις χιλιάδες κόσμου που θα βρεθούν στο Φάληρο, κάτι το ανεπανάληπτο. Ο θεός του metal, ένας από τους πλέον εμβληματικούς ανθρώπους στην ιστορία της μουσικής, και ένα σύμβολο του αγώνα για ισότητα, θα ανέβει στη σκηνή. Η σκέψη και μόνο ότι ο Halford θα μιλήσει και θα τραγουδήσει σε μικρόφωνο στην Ελλάδα, σε stage, προκαλεί ανατριχίλα. Το έχουν πράξει ήδη ο Nick Cave, ο Iggy Pop και ο Eric Adams, μεταξύ άλλων. Αύριο, Παρασκευή 15 Ιουλίου, είναι η ώρα του απόλυτου θεού του heavy metal. Όσα θα είστε εκεί, απολαύστε το στο 100%. Θα είναι ιστορικό βράδυ.
Υ.Γ. Πριν φύγω και σας αφήσω ήσυχα, να θυμίσω ότι ο Halford δείχνει τον δρόμο και στο πως να ξεφύγεις από το τοξικό gatekeeping που περιλαμβάνει ελιτιστές οι οποίοι «μπλοκάρουν» κόσμο από το να ακούει heavy metal επειδή αυτοί το ανακάλυψαν πρώτοι. Πώς δείχνει τον δρόμο; Πάρε λίγο BABYMETAL με Halford να παίζουν Painkiller και Breaking the Law και τα ξαναλέμε.
