Πότε φτάσαμε ρε παιδιά τις δέκα μέρες Release; Απίστευτο! Ίσως συνολικά, η αγαπημένη μου μέρα μιας που αγαπώ πάρα πολύ όλα τα συγκροτήματα που εμφανίζονται στο line-up. Πριν πάμε να δούμε για μια τελευταία φορά τι γίνεται στη μουσική της δέκατης μέρας του Release Festival, ας συγκεντρώσουμε όλα τα απαραίτητα για σήμερα.
Τα βασικά
Ήδη φυσάει πολύ δροσερά σε όλες τις περιοχές της Αθήνας, πράγμα ιδιαίτερα ευχάριστο για όσους εμφανιστούμε στην Πλατεία Νερού από νωρίς μιας που δε θα σκάσουμε – λογικά – από τη ζέστη του καλοκαιριού. Ωστόσο ένα καλό πάστωμα με αντηλιακό καλό θα ήταν να μην αμεληθεί εξ αιτίας του μελτεμιού γιατί εγώ το πρωί για μια δουλειά βγήκα και ψιλοκάηκα. Αλλά ας μη βγούμε με καμιά ψύξη από σήμερα. Κατά τα άλλα, απαραίτητο αξεσουάρ σήμερα είναι λεφτά για μπύρες. Τις σηκώνουν ανεξαιρέτως όλοι οι συμμετέχοντες και οφείλουμε να τους τιμήσουμε. Για όποιον δεν πίνει, καλά κάνει αν νομίατε ότι θα πω κάτι άλλο, ας εξοπλιστεί με όλη του την καλή διάθεση για το μεγαλύτερο τουλάχιστον σε διάθεση της μουσικής συνολικά, ροκ πάρτυ του καλοκαιριού!
ΛΔΛΜ
Το περίεργο εδώ με τους, θα τους λέω Adam για να συνεννοηθούμε καθώς το word μου αρνείται να αναγνωρίσει το στυλιζάρισμα που έχουν δώσει στο όνομά τους ως κανονική λέξη, είναι πως παρ’ ότι το πρώτο όνομα που εμφανίζεται, είναι μάλλον το συγκρότημα με τον πιο “σκληρό” ήχο της βραδιάς. Ψυχεδελικό ροκ με φανερές doom επιρροές που είναι ίσως από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο απογευματινός ήλιος τους ταιριάζει, αφού το τελευταίο τους πόνημα του 2020, τιτλοφορείται SUN. Και είναι φοβερό. Από νωρίς εκεί λοιπόν.
Deaf Radio
Αγαπημένη μπάντα στις συναυλιακές δραστηριότητες του Depart είναι και οι Deaf Radio, αφού στο νεαρό της ηλικίας μας τους έχουμε δει ήδη αρκετές φορές οι οποίες ήταν και όλες αξιομνημόνευτες. Το Modern Panic έχει καταλήξει ένας από τους πλέον αγαπημένους δίσκους του ελληνικού κοινού, το οποίο δε διστάζει να το κρύψει σε καμία ζωντανή τους εμφάνιση. Rock and Roll διάθεση που θα ανάψει το πάρτυ “από το πρωί”. Ζητάμε και λίγο Alarm εμείς οι παράξενοι βέβαια, για να δούμε.
Blues Pills
Η ομορφιά των τρίτων (από πάνω προς τα κάτω) ονομάτων στα line-ups του Release Festival συνεχίζεται αυτή τη φορά με τους Blues Pills να απασχολούν ολοκληρωτικά τα μάτια και τα αυτιά μας. Το blues – ψυχεδελικό – rock and roll τους και η ξεχωριστή φωνή αλλά και η γοητευτικότατη παρουσία της Elin Larsson η αλήθεια είναι πως σε αφφήνουν να χάσκεις με ανοοιχτό το στόμα με το πόσο γλυκιά και προσιτή είναι μουσικά αλλά και σκηνικά. Επιβεβαιώνω αφού είχα την τύχη να τους δω το μακρινό 2014.
Η αλήθεια είναι πως είχα λατρέψει μέχρι δακρύων το ντεμπούτο τους της, ίδιας χρονιάς με την προαναφαερθείσα συναυλιάρα, ωστόσο λίγο αργότερα με έχασαν δισκογραφικά. Σκηνικά όμως, παραμένουν τα χρυσά παιδιά, πιστοί στη χρυσή δεκαετία των 70s που με θέρμη αναβιώνουν.
The Hellacopters
Φαντάσου να σου έλεγαν ότι οι μεγαλύτεροι με την καλή έννοια αλήτες που έχει γνωρίσει κανείς στην μουσική του ζωή είναι από τη Σουηδία. Αφού γελούσες με την ψυχή σου, θα εμφανιζόντουσαν από κάποια γωνία οι Hellacopters να σου μάθουν πως γίνεται και να βρεθείς εντελώς μα εντελώς εκτεθειμένος. Με τη βοήθεια του θεού λοιπόν – ποιού θεού, θα μου πεις, οι περισσότεροι όμως καταλάβατε – οι Hellacopters κατακτούν τον κόσμο με μία sleaze αισθητική, αλλά μουσική που μπορεί να κερδίσει την καρδιά κάθε ρομαντικού ροκά, κάθε συναισθηματικού ξενύχτη, μουσική που οφείλει σε ένα δίκαιο κόσμο να ακούγεται σε κάθε rock bar της πόλης και κάθε μουσική σκηνή της υφηλίου.
Φέτος θα έχουμε τη χαρά να τους απολαύσουμε για πρώτη φορά στη χώρα μας, σε μία ζωντανή εμφάνιση για την οποία αδημονούσαν πολλοί. Η Σουηδία φέτος μας προικίζει με τα καλύτερα παιδιά της, αφού μετά τους Viagra Boys, σειρά έχουν τόσο οι προηγούμενοι Blues Pills όσο και οι Hellacopters να μας ισοπεδώσουν ήδη από την προτελευταία εμφάνιση της βραδιάς. Κρατήστε δυνάμεις όμως γιατί…
Clutch
...Έρχονται οι Clutch! Είναι διαίτερα γνωστή η αδυναμία που τρέφω στο συγκεκριμένο συγκρότημα. Μπορεί να ακούω με τις ώρες περίπλοκες αηδίες που σε πολούς φαίνονται θόρυβος, ωστόσο η ψυχή μου είναι κατά βάθος αγνή και πέφτει με την καθαρή, ατόφια ουσία του ροκ. Αυτή την ουσία, διαθέτουν σε απεριόριστες ποσότητες οι Clutch. Κάθε τους δίσκος πνέει παράλληλα με το rock της εποχής του αλλά και την εκάστοτε ηλικία του συγκροτήματος, κάθε τους συναυλία είναι μια ατελειώτη μάζα από ανθρώπους που τραγουδάνε στίχους χωρίς να χάσουν κόμμα.
Η εθιστικότατη φωνή αλλά και σκηνική παρουσία του Fallon είναι αδύνατο να σε αφήσει ασυγκίνητο ακόμη και αν δε τους γουστάρεις καθόλου μουσικά, ενώ η διάθεση του για πάρτυ και αστεία μοιάζει να μη χαλάει ποτέ. Δε ξέρω πως, μα σας εγγυώμαι ότι θα τα καταφέρουν να μας ξαναζωντανέψουν πλήρως μετά από έναν ήδη τεράστιο μαραθώνιο χορού και τραγουδιού.
