Πρόσφατα η Zola Jesus μας παρέδωσε το καινούριο της πόνημα. Έχουν μεσολαβήσει πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του Okovi (2017) και στο χρονικό διάστημα αυτό, πολλά έχουν αλλάξει για την τραγουδίστρια/συνθέτρια. Το Arkhon είναι το έκτο full length album της Nika Danilova. Ο δίσκος είναι μια συλλογή από μεστές συνθέσεις και διαφορετικές, συγκρουόμενες υφές που στο τέλος καταφέρνουν και δένουν. Στο πρώτο άκουσμα, το σύνολο μοιάζει κάπως ά-σχημο (σαν να μην έχει καθορισμένο σχήμα) και ίσως κάποια κομμάτια ξενίζουν. Τελικά ανακαλύπτεις ότι, ακόμα και αν διαφωνείς, η κάθε λεπτομέρεια βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται.
Το Arkhon είναι απόρροια της ανάγκης της Nika Danilova για μεγαλύτερη εξωστρέφεια, όσον αφορά τη διαδικασία της σύνθεσης. Έχει κατακρίνει συχνά τον καπιταλισμό και την πίεση που αυτός ασκεί στους καλλιτέχνες και την καλλιτεχνική έκφραση. Καταφέρεται εναντίον της ιδέας ότι κάθε μουσικός πρέπει να είναι ένα ιδιοφυές καλλιτεχνικό τέρας, πράγμα που απομακρύνει τους μουσικούς από τη δημιουργία γόνιμων συνεργασιών. Για τις ανάγκες του Arkhon, προσλαμβάνει τον Matt Chamberlain στα drums και συνεργάζεται με τον μουσικό παραγωγό Randall Dunn – γνωστός για τη συνεργασία του με μεγάλα ονόματα, όπως τους Sunn O))).
Η Nika Danilova πειραματίζεται προς νέες κατευθύνσεις, παρότι μένει πάντα πιστή στα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν – το Goth ύφος της, την αγάπη της προς τα synth, τη βαθιά φωνή της, τις μακρόσυρτες μελωδίες της. Η φωνή της είναι συνήθως καλυμμένη από πολυάριθμα φωνητικά φίλτρα και σπάνια βγαίνει στην επιφάνεια για να αναπνεύσει (π.χ. στα “Into the wild”, “Desire”). Η ηχώ είναι το ψωμοτύρι της. Στιχουργικά ο δίσκος είναι άλλοτε περισυλλογή και άλλοτε θρήνος, παραίτηση, μηδενισμός (π.χ. “Lost”, “Do that anymore”). Επεξεργάζεται την ιδέα της επιστροφής στη φύση, την ανάγκη για πιο ολιστική ζωή.
Ξεχωρίζω αρκετά κομμάτια. Το “The Fall” είναι ένα σαφώς pop κομμάτι αλλά περασμένο μέσα από το κόσκινο της Danilova. Ο ρυθμός του “Efemra” μπορεί εύκολα να σε εθίσει. Το “Desire” είναι ιδιαίτερα απλό καθότι συνίσταται από μερικές νότες στο πιάνο και την ερμηνεία της Danilova, η οποία είναι εκκρηκτική και κενώνει τα μέσα σου. Το “Do That Anymore” είναι ένα συναρπαστικό κλείσιμο για το δίσκο και η μελωδία και επεξεργασία στη φωνή είναι εξαιρετική.
Rating:
