Τον Karl Sanders το ευρύ κοινό θα τον θυμάται ως βασικό μέλος των Nile, της μπάντας που μπόρεσε να αφουγκραστεί το αρχαϊκό σκοτάδι της Αιγύπτου και να το μεταφράσει σε death metal τεχνικό αλλά ταυτόχρονα ατμοσφαιρικό και αναντίλεκτα καταστροφικό. Η αλήθεια είναι, όμως, πως οι μουσικές του ανησυχίες οι οποίες αφορούν τον αιγυπτιακό πολιτισμό δεν τελειώνουν εκεί, επεκτείνονται και στις προσωπικές του αναζητήσεις, τις οποίες μεταφράζει σε δίσκους που εξερευνούν «εξωμεταλλικά» τις πτυχές αυτές. Από το Saurian Meditations του 2004, το οποίο ουσιαστικά αποτελούσε μια σειρά από απορριφθέν υλικό που προοριζόταν για τους Nile, εξακολούθησε το εγχείρημά του με το Saurian Exorcisms του 2009 για να κλείσει (έστω προσωρινά) μια άτυπη τριλογία φέτος, με το τελεολογικό Saurian Apocalypse. Ένα δίσκο που στη μια ώρα του βυθίζεται για μια ακόμα φορά στα άδυτα των πυραμίδων και των δοξασιών που λαμβάνουν χώρα σε αυτές, με το βλέμμα στραμμένο στο Τέλος Των Ημερών.
Η αλήθεια είναι πως, αν και φαίνεται πως η ψυχούλα του Sanders τις αγαπά αυτές τις αρχαϊκές παραστάσεις και θέλει να κάνει το κοινό να αισθανθεί πως μυρίζει λιβάνι που αργοκαίγεται σε κάποια τελετή, δεν ξεχνά πως είναι κιθαρίστας. Και θέλει να εξερευνήσει κάπως τα έγχορδα με τη ματιά του πειραματιστή. Ως εκ τούτου, συχνά το μονότονο μυστήριο σπάει από κάποιες φράσεις που παραπέμπουν στο φλαμένκο, μπολιάζοντας κάπως την ambient αισθητική με μια fusion νοοτροπία που σε άλλους θα λειτουργήσει και σε άλλους όχι. Θα επιστρατεύσει επιπλέον τα φωνητικά του Mike Breazeale, ο οποίος άλλοτε θα ψέλνει σαν ιερέας, άλλοτε θα χρησιμοποιήσει επιφωνήματα για να δώσει πιο ξεκάθαρα το αφηγηματικό πλαίσιο μιας σύνθεσης και άλλοτε θα αφηγηθεί σχεδόν θεατρικά. Το οποίο για εμένα είναι κάτι περιττό, κυρίως επειδή θέλω σε τέτοιες περιπτώσεις η μουσική να μου επιβάλλεται από μόνη της χωρίς βοηθήματα. Να μπορώ να δω τον ουρανό να μαυρίζει χωρίς να μου το αφηγείται κάποιος. Να λειτουργήσει η δική μου συναισθησία, η οποία είναι και το απαιτούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η ροή του, ωστόσο, κυλά με τον πλέον οργανικό τρόπο. Η μια σύνθεση διαδέχεται την άλλη αβίαστα και το σύνολο «δένει» ως κάτι συνολικό. Αυτό το σύνολο είναι όμως κάπως άνισο, με τους προαναφερθείς πειραματισμούς να απομακρύνουν από την ατμόσφαιρα, ενώ ένα κομμάτι σαν το προτελευταίο Mask Of Immulate Self Delusion να ξενίζει καθώς μοιάζει με ένα σχεδόν country σχεδίασμα. Σίγουρα όχι ο καλύτερος folk ambient δίσκος που άκουσα τώρα τελευταία, καθόλου αμελητέα ποσότητα βέβαια. Ωστόσο ως οπαδός του minimal ήχου, λογικό είναι να τσινάω και ενδεχομένως αυτή να είναι δική μου παραξενιά. Γι’ αυτό και έχω μια μικρή αδυναμία στο Nihil Emplexus. Αλίμονο, όμως, κι αν δεν μπορώ να δω το μεράκι του, ακόμα και μέσα στην αμμοθύελλα.
Rating:
Band: Karl Sanders
Album: Saurian Apocalypse
Karl Sanders are: Karl Sanders (κιθάρα, μπάσο, ντραμς, κρουστά, πλήκτρα, μπαγλαμάς, Sistrum, Dumbek, Glissentar, Gongs), Mike Breazeale (φωνητικά, ψαλμοί
Εταιρεία: Napalm Records
Genre: Ambient, Folk
Παραγωγός: Karl Sanders
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 22/07/2022
Band Links: Facebook | Instagram | Spotify | Bandcamp
