Φωτογραφίες: Μάρκος Παπαϊωάννου
Είναι τέτοια η ποιότητα που έχουν οι Κοινοί Θνητοί και μετατρέπει κάθε συναυλία σε μία πολιτική τοποθέτηση. Απέναντι στην ναρκοκουλτούρα, τις γυναικοκτονίες, τον φασισμό και κάθε αδικία, εκείνοι μέσα από την τέχη τους προτάσσουν προτάσσουν ιδανικά όπως η αλληλεγγύη, η ελευθερία και τη συνολική χειραφέτηση του ανθρώπου από τις καπιταλιστικές αλυσίδες που τον κρατούν δέσμιο εδώ και αιώνες.
Πριν επεκταθώ στα πεπραγμένα του live, ας κάνω μία πρώτη αποσαφήνιση. Είμαι από τους ανθρώπους που τοποθετούν την πολιτική ιδιότητα τους ψηλότερα από κάθε άλλη. Οι Κοινοί Θνητοί ασπάζονται αυτή τη λογική, όμως, η πολιτική μας ταύτιση δε θα ήταν ικανή από μόνη της να με μετατρέψει σε οπαδό τους.
"Oι Κοινοί Θνητοί παίρνουν την τέχνη τους εξαιρετικά σοβαρά"
Η μουσική τους, ένα κράμα ethnic, rock & rap είναι εξαιρετικά ευφυής και μάλιστα, καταφέρνει να τα «σερβίρει» τόσο δεμένα, που δημιουργούν ένα νέο ήχο, τον δικό τους. Και ίσως αυτό κάποιος να το θεωρεί εύκολο σε επίπεδο στούντιο, στην τελική με έναν καλό παραγωγό όλα είναι εφικτά - που τον έχουν - στο live όμως, κινδυνεύεις να απογυμνωθείς αν δεν είσαι προβαρισμένος.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν οι Κοινοί Θνητοί καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική, το θεωρώ σχετικά απίθανο για να είμαι ειλικρινής. Για αυτό που είμαι 100% σίγουρος είναι ότι παίρνουν την τέχνη τους εξαιρετικά σοβαρά, γιατί αυτό που έζησα την Παρασκευή ήταν ισάξιο των καλύτερων live shows που έχω δει.
Με τους δείκτες του ρολογιού να σημαδεύουν τις 9:30, ο Μήτσοφου ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων. Ραπάρει μόνος του για λίγη ώρα, μέχρι που και οι υπόλοιποι Κοινοί Θνητοί κάνουν την εμφάνισή τους.
Ας μιλήσουμε λίγο ακόμα για τον frontman τους ο οποίος εκτός από τη στιχουργική του ικανότητα, ξεχωρίζει για έναν ακόμα λόγο. Δεν είναι MC - ή πιο σωστά, δεν είναι μόνο MC, είναι ερμηνευτής.
Πάνω στη σκηνή βλέπεις έναν άνθρωπο να νιώθει κάθε στίχο που ξεστομίζει, η κίνηση του άρρηκτα δεμένη με το περιεχόμενο του κομματιού και πάνω απ’ όλα, ένας αρκετά γρήγορος MC που κάθε του λέξη αρθρώνεται ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ.
Όταν έφτασε η στιγμή για το "Του έθνους πατριώτη", η ιαχή «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους Ναζί» έκανε το θέατρο να σειστεί. Έστειλε και ένα μήνυμα, όσο και αν κάποιοι το πρασπαθούν, μία ισχυρή μερίδα κόσμου δεν πρόκειται να ξεχάσει ούτε τις δολοφονίες, ούτε τους ενόχους, μα ούτε και τους συνενόχους.
Δείτε το Photostory της υπέροχης βραδιάς που μας χάρισαν οι Κοινοί Θνητοί!
Το "Αφιερωμένο", ένα κομμάτι που αποτελείται από δύο διαφορετικά μέρη, αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να αλλάξει το σκηνικό αυτού που παρακολουθούσαμε. Πάνω στη σκηνή έμειναν ο Μήτσοφου με τον Tάσο Μεϊμάρη (ο οποίος έπαιξε λαούτο, μπαγλαμά, τρομπέτα και καμιά δεκαριά ακόμα όργανα που τώρα ξεχνάω) για να αποκτήσει το show πιο rap αισθητική το show.
Τρία κομμάτια μετά, οι Κοινοί Θνητοί εμφανίζονται ξανά πλήρεις με το "Ακροαση" και πραγματικά για δεύτερη φορά την ίδια βραδιά, ο Πάνος Μπαρόλας με άφησε άφωνο. Η πρώτη ήταν όταν είδα την μπλούζα Behemoth με την οποία είχε βγει στη σκηνή, η δεύτερη με το πόσο ωραία φωνή.
Το κλείσιμο του live φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από το "Του Κόσμου οι Λαοί" και επίσης, η αντίδραση (μας) του κοινού δεν γινόταν να είναι διαφορετική. Είναι αδύνατο να σας περιγράψv ακριβς αυτό που συνέβη. Θα ήθελα μόνο να μπορούσα να κάνω βιντεοκλήση στον Dickinson τη στιγμή που ήταν αναμένοι, συγχρόνως, 24 ΠΥΡΣΟΙ!
Υγ: Δεν ήμουν σίγουρος για τους πυρσούς αλλά τελικά ΜΟΝΟ ΠΥΡΣΟΙ.
Υγ1: Πόσο όμορφο συναίσθημα να βλέπεις δεκαπεντάχρονους μπόμπιρες να τραγουδάνε τα κομματιά των Κοινών Θνητών.
