Οι Parkway Drive (AU) κυκλοφόρησαν το καινούριο τους album «Darker Still» από την Epitaph Records.
Ξεκινώντας με το Ground Zero, πιστεύω πως οι Pwd θέλουν κυρίως να τους καταλάβουμε και όχι μόνο να τους ακούσουμε, πίσω από την καινούρια τους δουλειά, το νόημα είναι αυτό που κυριαρχεί. Για αρχή, μπορώ να πω ότι ήταν τίμια, με τον McCall να ψιθυρίζει τους στοίχους “The fights, the falls, the scars(…)the cracks begin to show”. «Ζούμε σε μια εποχή που το σκοτάδι (του έξω κόσμου) αντανακλά στο σκοτάδι μέσα μας». Δεν νομίζω ότι έχω να σχολιάσω κάτι από το τραγούδι όπως και από το επόμενο Like Napalm καθώς μου φαίνονται κάπως, να μην τα πω αδιάφορα, να τα πω «συνηθισμένα»; Κάτι σου θυμίζουν αλλά δεν βρίσκεις τι; Το Glitch αποτέλεσε το πρώτο single και video clip του δίσκου, στο οποίο ακούμε τον μπαμπά McCall να μας μιλά για αυτά που βιώνει ο ανθρώπινος νους όταν δεν είναι ξύπνιος. Sleeping paralysis, mind tricks, οι εφιάλτες που ξεκινάνε όταν τα μάτια κλείνουν. Το συγκεκριμένο τραγούδι, θεωρώ, ενώνει τους «πιο ώριμους» Pwd, με τα πιο παλιά τους album, τα οποία κιόλας, είναι αυτά που τους χαρακτηρίζουν καλύτερα. Το πρώτο breakdown του δίσκου, ήταν μεν σύντομο, αναπάντεχο δε. Το επόμενο single του δίσκου The Greatest Fear, είναι μια πιο heavy προσπάθεια και όχι τόσο core αλλά εξελίσσεται στην συνέχεια. Μια προσπάθεια να δούμε τον θάνατο από την οπτική ότι μας ενώνει στο τέλος και όχι ως κάτι που μας χωρίζει. Περνάμε στο τρίτο και ομότιτλο single, Darker Still.
Τα φωνητικά του McCall σου θυμίζουν τους λόγους που εκτιμάς τόσο αυτή την μπάντα. Ένας από αυτούς είναι η τόσο δυναμική φωνή του. Μια μπαλάντα με λίγα Pink Floydικά vibes που σιγά σιγά όλο και πιο γρήγορα, καθόλου στατικά, ξεσπά σε χίλια μέρη και μαζεύει τα κομμάτια της. Αυτό το έντονο συναίσθημα μου έβγαζαν πάντα και κατάφεραν να μου δημιουργήσουν ξανά. Είναι σαν να συνειδητοποιείς πως το τέλος έρχεται αλλά αν είναι να έρθει, ας έρθει με αυτόν τον τρόπο. Οι κιθάρες σου βγάζουν ένα συμφωνικό τόνο, μια βαρύτητα που ταιριάζει απόλυτα. Εεεεχ, πλέον επιβεβαιώνομαι όμως… ακούγοντας το Imperial Heretic αμέσως καταλαβαίνω με λύπη λίγο ότι τα riffs όλου του δίσκου κινούνται στο ίδιο ακριβώς μοτίβο μεταξύ τους. Παίζει και λίγο το σύνδρομο του ίδιου τραγουδιού. Με βαριά καρδία λέω πως όντως, δεν έχω ακούσει κακό τραγούδι σε αυτόν τον δίσκο. Είναι όλο πολύ δυναμικά. Αν εξαιρέσεις την μπαλάντα δηλαδή, μου ακούγονται όλα ίδια μέχρι στιγμής. If a God Can Bleed, λοιπόν και νομίζω ότι ακούω τους Rammstein σε αγγλικό στοίχο. Εντάξει ένα catchy κομματάκι, μέχρι εκεί.
.jpg)
Πριν είπα ότι αυτός ο δίσκος δεν έχει κακό τραγούδι μέσα, ε βιάστηκα απ’ ότι φαίνεται. Βαρετό και επαναλαμβανόμενο, μην πω τίποτα άλλο γιατί τους εκθείαζα πριν και θα νομίζετε ότι τα mood swings μου βαράνε ταβάνι. ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΤΟ Soul Bleach που λέτε φίίίλοι μου. Παίρνουμε μια γεύση από αυτό που λένε *το γράφω με νευριασμένα φρύδια* παλιοί Parkway. Τρελό headbanging, κιθάρες και βρώμικα φωνητικά που εξυμνούν ένα ωραιότατο nasty breakdown. Είμαστε όλοι ξένοι μεταξύ μας, ακούμε στο Stranger που είναι μόνο σαράντα δευτερόλεπτα αφήγησης των στοίχων, ίσως είναι ο προάγγελος του επόμενου τραγουδιού Land of the Lost. Μάλλον είμαστε όντως αποξενωμένοι και απομονωμένοι σε έναν σκοτεινό κόσμο. Το Land of the Lost ξεκινά με μια ρομποτική φωνή που δίνει συνέχεια στην μαυρίλα των παραπάνω. Ένα κομμάτι όπως και το Soul Bleach. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Ερχόμαστε στο τέλος του δίσκου με το From the Heart of Darkness. Μας κρατάγανε τα καλύτερα για το τέλος απ’ ότι φαίνεται! Μετά την μπαλάντα του δίσκου, αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι κατ’ εμέ. Οι Parkway Drive, λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει το Darker Still ήταν πολύ κοντά στην διάλυση τους.
Τα φωνητικά του McCall σου θυμίζουν τους λόγους που εκτιμάς τόσο τους Parkway Drive
Το album είχε μόνο ένα κακό τραγούδι, αναφέρομαι στο If a God Can Bleed. Σε γενικές γραμμές με έχει κουράσει η έκφραση «μου λείπουν οι παλιοί τάδε». Τι περιμένει ο κόσμος; Έναν καλλιτέχνη να δημιουργεί στα σαράντα του χρόνια ότι δημιουργούσε στα είκοσι και στα τριάντα του; Μπορώ να δεχθώ το «δεν μου άρεσε» η έκφραση όμως εκείνη με ενοχλεί όταν έχουμε να κάνουμε με τέχνη ειδικά με την μουσική. Το ζήτημα πιστεύω είναι, να βγαίνει κάτι αυθεντικό και όχι κάτι «παρά τραβηγμένο από τα μαλλιά» για να δημιουργηθεί. Ναι, δεν θα παίζει στο repeat αυτός ο δίσκος δεν είναι όμως κακόγουστος. Ίσα ίσα με κάνει να τους σέβομαι παραπάνω γιατί θέλει πολλά κότσια να είσαι τόσα χρόνια στον χώρο και να κάνεις αυτό που κάνεις και να μην επιδιώκεις την διάλυση και την αποδόμηση όλων όσων έχουν αποκτηθεί.
Οι Parkway Drive, λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει το Darker Still ήταν πολύ κοντά στην διάλυση τους
Λίγα λόγια από τους Parkway Drive για το Darker Still: “When Parkway originally started out, we all were trying to push ourselves to do more than we possibly could. What you hear on ‘Darker Still’ is the final fulfilment of our ability to learn and grow, catching up with the imagination that we have always had. There are compositions and songs that we’d never attempted before -or to be more accurate, which we have attempted in the past, but not had the courage, time or understanding to pull off.” “To understand that growth is to understand Darker Still, both musically and thematically. Those who thought they had Parkway Drive figured out – the unrivalled energy, the high-octane breakdowns, McCall’s trademark bark – need reconsider everything they know about Australia’s masters of heavy. Darker Still stands as the culmination of a transformative time that has seen Parkway reach new heights of creativity and success by eschewing the restrictive, safe conventions of genre and abandoning their own self-imposed rules in favour of a wide-eyed appreciation of bold new horizons.This is the Parkway Drive the band have been striving to be for two decades. Emerging from the darkness of the past few years, this is the true face of Parkway: redefined and resolute, focused in mind and defiant in spirit.”
Rating:
Parkway Drive - Darker Still - Tracklist
1. Ground Zero
2. Like Napalm
3. Glitch
4. The Greatest Fear
5. Darker Still
6. Imperial Heretic
7. If a God Can Bleed
8. Soul Bleach
9. Stranger
10. Land of the Lost
11. From the Heart of the Darkness
Band: Parkway Drive
Album: Darker Still
Parkway Drive are: Winston McCall(vocals), Jeff Ling(lead guitars), Luke "Pig" Kilpatrick(rhythm guitars), Jia "Pie" O'Connor(bass), Ben "Gaz" Gordon(drums)
Εταιρεία: Epitaph Records
Genre: Metalcore
Παραγωγός: George Hadjichristou
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 09/09/2022
Band Links: Parkway Drive | Facebook | Instagram | Twitter | Spotify |
