Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Μία βραδιά που περιμέναμε όλοι. Και εμείς και η μπάντα. Μεγάλη ανυπομονησία, και η ημέρα έφτασε, με το Καλλιμάρμαρο έτοιμο να υποδεχτεί το αγαπημένο νορβηγικό συγκρότημα, ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες και τον κόσμο, που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του από νωρίς στο χώρο. Οι πόρτες άνοιξαν στις 18:30 και ως τις 20:30 και το opening act της Amanda Tenfjord, είχαν ήδη φτάσει χιλιάδες άτομα για τη συναυλία που ανέμεναν τα τελευταία τρία χρόνια τουλάχιστον!
► Amanda Tenfjord
Amanda Tenfjord Και όντας συνεπής στον προγραμματισμό – σε μία βραδιά άψογη από θέμα παραγωγής για το κοινό και χωρίς ευτράπελα, η ελληνονορβηγή μουσικός μαζί με την μπάντα της, μας καλωσόρισε με ένα μεγάλο χαμόγελο. Αέρινη και με όπλο τη φωνή της, μας έβαλε στον "κόσμο" της και μας σύστησε σε νέα κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο της, αλλά μας θύμησε και ήδη γνώριμες μελωδίες, όπως αυτή του Die Together από τη φετινή συμμετοχή της στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, και της πιο πρόσφατης κυκλοφορίας της, με τίτλο Aman, το οποίο ερμήνευσε και χόρεψε μαζί με την Evangelia.
► Madrugada
Madrugada Λίγα λεπτά μετά τις 21:15, με το κοινό να συνεχίζει να φτάνει με αμείωτους ρυθμούς, oι Μadrugada ανέβηκαν στη σκηνή!
Τα πρώτα δευτερόλεπτα, όπως και τα δύο πρώτα κομμάτια, ήταν αφιερωμένα στον τελευταίο τους δίσκο, με τίτλο, Chimes At Midnight, προετοιμάζοντάς μας ιδανικά για τη συνέχεια. Η μπάντα δεμένη και έτοιμη να πραγματοποιήσει μία μοναδική συναυλία μπροστά σε περισσότερους από 20 χιλιάδες ανθρώπους και σε ένα από τα ιστορικότερα σημεία της Αθήνας.
Γρήγορα "περάσαμε" σε παλιότερα και πολύ αγαπημένα τραγούδια, όπως το Higher και το Electric, με τις φωνές μας να ενώνονται με αυτήν του Sivert Høyem και να γίνονται ένα με το ρυθμό των Frode Jacobsen, Jon Lauvland Pettersen και των υπολοίπων μουσικών. Το πάθος και ο ενθουσιασμός τους έκδηλος σε κάθε στιγμή, με την ώρα να περνάει και μόνο άγχος μας να μην τελειώσει σύντομα αυτό που ζούσαμε.
Black Mambo και Salt εκτόξευσαν την μπάντα επί σκηνής, που έδινε τον καλύτερό της εαυτό, συνοδευόμενη από φώτα και βίντεο ανάλογα του χώρου και της ατμόσφαιρας κάθε στίχου και όλους εμάς εκστασιασμένους. Ακόμα και στις κατάμεστες κερκίδες, η αίσθηση ήταν θερμή και παθιασμένη σε όλη τη διάρκεια. O frontman των νορβηγών μας ευχαριστούσε σε κάθε ευκαιρία για το βράδυ αυτό και μας το έδειχνε έμπρακτα τις στιγμές που γινόταν ένα με όσα ερμήνευε. Majesty και Strange Colour Blue ακολούθησαν, το Παναθηναϊκό Στάδιο σείστηκε στο γεμάτο μυστήριο ρυθμό παλιών και νέων τραγουδιών και η μπάντα κατέβηκε από τη σκηνή για λίγο.
Όλοι ξέραμε και ανυπομονούσαμε για την επιστροφή τους. Και όχι άδικα. Vocal και Honey Bee έδωσαν τη δυναμική συνέχεια που άξιζε, για να ανέβει και η Αne Brun στη σκηνή και να τραγουδήσει μαζί με τον Hoyem το Lift Me. Με ζεστασιά στη φωνή και στην παρουσία της έδεσε απόλυτα με το σκηνικό. Πήρε το πιο δυνατό μας χειροκρότημα και ήταν η στιγμή να δώσουμε όλη την εναπομείνασα ενέργειά μας στα επόμενα – δυστυχώς μόνο – τέσσερα κομμάτια πριν το φινάλε.
Only when you’re gone με τη σκοτεινιά της χροιάς του Hoyem. Look away Lucifer γεμάτο νοσταλγία και οικειότητα. Τhe kids are on high street για να ξεσηκωθούμε με το ρυθμό και τους στίχους, ενώ ο γεμάτος ενέργεια ερμηνευτής επιχείρησε να κάνει και crowd surfing ανεπιτυχώς, χωρίς να πτοηθεί. Και κάπου εκεί, έχοντας ήδη συμπληρώσει σχεδόν δυόμιση ώρες επάνω στην σκηνή, τα φώτα χαμήλωσαν και οι Madrugada ετοιμάστηκαν να κλείσουν τη βραδιά με ένα ανελέητο Valley of deception.
Και το έκαναν. Με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Για τον οποίο, το ελληνικό κοινό ήταν εκεί και τους αποθέωσε. Και δεν είναι τυχαίο ότι το βράδυ του Σαββάτου, έβλεπες παντού γύρω σου ανθρώπους από 15 έως 75 ετών, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Όλοι είχαμε τον ίδιο σκοπό. Να δούμε, να ακούσουμε, να τραγουδήσουμε και να ζήσουμε αυτό το live που όλοι μάλλον περιμέναμε πολύ, χωρίς να το ξέρουμε!
Και θα το θυμόμαστε για καιρό! Ή μέχρι την επόμενη φορά, που θα είναι σύντομα, όπως υποσχέθηκαν!