Όπως και να το δει κανείς η ζωή΄μας χρειάζεται λίγη μαγεία για να γίνει ομορφότερη. Δεν τα λέω εγώ τα έχουν πει τόσοι Influencers και άλλοι τόσοι Life Coaches πολύ πριν από εμένα. Βέβαια ανάμεσα τους υπάρχει και η Γλυκερία που πήγε σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες να δει που χάνεται το boyfriend όλες τις νύχτες, ενώ την αλήθεια την γνώριζε. Μιλάμε για μέγιστη σπάταλη μαγείας, αλλά τότε δεν είχαν κινητά, την νιώθω. Θα μπορούσε βέβαια να πάρει ένα ντέντεκτιβ, αλλά θα χαλούσε η ρίμα στο ρεφρέν. Στο θέμα μας τώρα, κοντοζυγώνει η spooky season και είπαμε να σας προτείνουμε 8 ταινίες που έχουν μέσα μάγους, μαγισσες, ξόρκια, μαγεία και όλα τα παράγωγα της, ετσι για το καλό. "Lights, Camera… Fireball" λοιπόν! Επιμέλεια: Χρήστος Καραγιάννης
►The Craft (Ειρήνη Τάτση)
Είναι το the craft πραγματικά καλή ταινία; Μεταξύ μας τώρα, όχι, είναι ένα teen movie με πολλά λίτρα οκαλτ το οποίο κατά κόρον χρησιμοποιείται για να λυθούν εφηβικές έριδες και τερτιπια. Είναι όμως μια από τις πιο cult classic και iconic ταινίες των 90s; Σίγουρα. Η ταινία που έχτισε φωλιά για τις απανταχού γκοθουδες των 90s και 00s, που έστρωσε το έδαφος για να γίνει το charmed που κυκλοφόρησε λίγο αργότερα, μια από τις πιο αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές παγκοσμιως και έδωσε στο girl power άλλο νόημα. Και στο ρόλο του κακού, η εμβληματική Fairuza Bulk που βέβαια κάπως στιγματίστηκε και λίγο πολύ για τέτοιους ρόλους την έπαιρναν από κει και μετά. Δε θα τη βαρεθούμε ποτέ. We are the weirdos sir.
►The Wailing (Φοίβος Κρομμυδάς)
Μετά το αριστουργηματικό The Chaser και το The Yellow Sea, ο Na Hong-Jin επιστρέφει με το magnum opus του, μια ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στο μεταφυσικό και την κοινωνική κριτική. Το The Wailing μπορεί να μοιάζει με μια τυπική ταινία τρόμου στην περιγραφή της αλλά ξεφεύγει με ευκολία από τα στεγανά του ιδιώματος. Ένα χωριό στη Νότια Κορέα πλήττεται από μια επιδημία που μετατρέπει τους κατοίκους σε αιμοδιψή πλάσματα και οι υποψίες για την αιτία περιστρέφονται γύρω από έναν Ιάπωνα ερημίτη. Είναι, όμως, αυτός η ρίζα του κακού; Η μαύρη μαγεία όχι ως αναπαράσταση ενός μεσαιωνικού φαντασιακού αλλά ως σημαινόμενο μιας σύγχρονης, ξενοφοβικής κοινωνίας. Και ένα τέλος τόσο ανοιχτό σε ερμηνείες που όλα τα συμπεράσματα ενδέχεται να είναι σωστά (ακόμα διαφωνούμε με τη Βασιλικοπούλου για το τι πραγματικά συνέβη).
►Encounter of the Spooky Kind (Κώστας Χανδρινός)
Το Encounter of the Spooky Kind (1980) είναι ένα πραγματικό διαμάντι, από αυτά που βρίσκεις τυχαία. Προϊόν της σπουδαίας συνεργασίας του κλασικού παραγωγού Raymond Chow με τον υπερβολικά ταλαντούχο Sammo Hung (γνωστού κασκαντέρ της εποχής και μετέπειτα πρωταγωνιστή/σκηνοθέτη, τον μάθαμε ύστερα κι από τις φοβερές χορογραφίες στα Ip Man). Εκτός όλων των άλλων, ο Hung σκηνοθετεί με ωραίο ρυθμό και κάδρα στο συγκεκριμένο φιλμ. Εδώ όμως αποθεώνει ένα ιδιόμορφο υποείδος, αυτό των jiangshi ταινιών, κράμα κινεζικού φολκλόρ, βαμπιρικών κινηματογραφικών συμβάσεων μαζί με την παράδοση των ταινιών πολεμικών τεχνών από το Χονγκ Κονγκ. Και τι κράμα, μείγμα κωμωδίας, εκπληκτικών σκηνών δράσης και Ταοϊστικής μαύρης μαγείας - αλχημείας. Αν μη τι άλλο, η σκηνή της μάχης των δύο μάγων θα σας μείνει αξέχαστη (επίσης μεγάλη επιρροή μαζί με τον Tsui Hark στο υπερτεράστιο Big Trouble in Little China του John Carpenter).
►The Blair Witch Project (Χρήστος Καραγιάννης)
Η πρώτη αντίδραση σας μπορεί να είναι ένα "Ρε Χρηστάρα μας κοροϊδεύεις;" αλλά κάνετε τεράστιο λάθος. Το The Blair Witch Project είναι μια φοβερή ταινία τρόμου οπού στην ουσία ο Villain είναι μια μάγισσα την οποία δεν βλέπουμε ποτέ. Νιώθουμε την παρουσία της και τα ξόρκια της σε ολόκληρη την διάρκεια τη ταινίας και στο κλείσιμο αντιλαμβανόμαστε την παρουσία της και επίσημα. Είναι η απόλυτη ταινία με ξόρκια; Σίγουρα όχι. Αλλά είναι μια ταινία που μπαίνεις μέσα της και δεν σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από αυτή. Μια ταινία που κόστισε σχεδόν τίποτα και έβγαλε πάρα πολλά εκατομμύρια γιατί είναι πανέξυπνη, άμεση και ασύλληπτα τρομακτική. Όποτε ναι, όταν ακούω για ταινίες με ξόρκια, είναι από τις πρώτες που μου έρχεται στο μυαλό.
►The Lord of the Rings: The Two Towers (Κώστας Παπανικολάου)
Νομίζατε ότι θα μείνω μακριά από το mainstream; Ότι θα πάω στο horror; Όταν υπάρχει αφορμή να γράψεις για τον Gandalf, γράφεις για τον Gandalf! Παρά το γεγονός πως από τα Valar και τον Eru Iluvatar, οι εντολές ήταν ρητές για τα Maiar όπως ο Gandalf (Mithrandir το όνομά του): δεν παρεμβένετε άμεσα στην εξέλιξη της ιστορίας. Ντάξει, δεν έκανε και πολλά πράγματα ο wizard who is never late. Πάλεψε το Balrog στη Μόρια (σ.σ. για να πάρει XP, ναι, τι θέλετε; Όλοι το έχετε κάνει), κατέβηκε την πλαγιά στην πιο καυλ- ανατριχιαστική σκηνή της ταινίας, με επικό sunlight spell τυφλώνοντας τα Uruk-hai, εμπιστεύθηκε σε ένα απλό hobbit το μέλλον του κόσμου, έδειξε στον Aragorn ότι οφείλει να γίνει βασιλιάς γιατί κανείς άλλος δεν θα γίνει, και αντιστάθηκε στον πανίσχυρο Saruman. Τι άλλο θέτε δηλαδή; ΜΟΝΟ LORD OF THE RINGS.-
►Witchfinder General (Κώστας Χανδρινός)
Κανονικά θα έπρεπε να γράψω απλά Witchfinder General και Vincent Price. Θα ήταν αρκετό για να σας πείσει. Ωστόσο, αυτό το υπέροχο φιλμ του Michael Reeves από το 1968 καταπιάνεται με την ιστορική προσωπικότητα του πουριτανού Μάθιου Χόπκινς, ο οποίος την περίοδο του Βρετανικού Εμφυλίου (1642–51) είχε αναλάβει το ρόλο του κυνηγού μαγισσών. Ο Vincent Price είναι ιδανικός στο ρόλο του διεφθαρμένου πουριτανού, η ταινία θυμίζει περισσότερο βρετανικό "γουέστερν" παρά σινεμά τρόμου, ωστόσο η αγριότητα και η σκληράδα των διώξεων σίγουρα θα το κάνει. Α, και ενέπνευσε τη "σαμπαθικού ήχου" μπάντα με το ίδιο όνομα.
►Doctor Strange (Γιώργος Γαζής)
The most mainstream of all, αλλά για μένα μία από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές χαρακτήρα, τουλάχιστον στο MCU. Benedict Cumberbatch (πείτε το γρήγορα 3 φορές συνεχόμενα) ως Doctor Stephen Strange, σε μία κλασική superhero ιστορία. Τρομερά επιτυχημένος χειρουργός, με ακόμα πιο τρομερά επίπεδα εγωισμού και μεγαλομανίας, βρίσκεται σε πολύ σοβαρό ατύχημα, χάνει την χρήση των χεριών του κ όλη του η ζωή διαλύεται. Μέσα στην δίνη της καταστροφής όμως, όλα ξεκινούν. Ακούει σε μία συζήτηση για τον Ancient One, έναν ερημίτη στα Ιμαλάια που μπορεί να γιατρέψει τα πάντα. Η πάντα φανταστική Tilda Swinton τον μυεί σε ένα κόσμο μαγείας, τον χρίζει Sorcerer Supreme και του δίνει το Time Stone και ταυτόχρονα την δυνατότητα να "λυγίζει" την μεγαλύτερη δύναμη του σύμπαντος, τον χρόνο. Εντάξει, έχει μερικά fireball. Και πολλά πολλά ακόμα.
►Hocus Pocus (Κώστας Παπανικολάου)
Γίνεται αυτό το Lucky 8 με αφορμή το Hocus Pocus 2; Ναι.΄Αρα, τι λείπει; Hocus Pocus 1! Με Bette Midler στο cast, η επιτυχία ήταν δεδομένο. Η γυναίκα είναι εξαιρετική ηθοποιός, έχει φανταστική φωνή, η ενέργειά της γεμίζει τον χώρο, και σε κάθε σκηνή "καταπίνει" τους πάντες (σ.σ. όπως κάνει και στο Hocus Pocus 2, stay tuned για την κριτική, έρχεται). Όσο για το ίδιο το φιλμ, τι να πεις; Πλέον ανήκει στη σφαίρα του classic, ταινία που μπορεί να παίξει με την ίδια άνεση μεσημέρι Κυριακής και βράδυ Τετάρτης, είναι μια καλή ταινία. Σούπερ σενάριο, εμβάθυνση στην ιστορία του Salem, πανέμορφα props που ΔΕΝ ήταν φτηνιάρικα CGI.