Αναβολές, χάος, κορονοϊός, μερικές λέξεις που χαρακτήρισαν τη μοίρα του Demons Gate Festival τα τελευταία χρόνια. Τι να κάνουμε όμως, έτσι χαοτικό και αργόσυρτο είναι το doom και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους το αγαπάμε.
Μια πολύ μεγάλη μέρα βρισκόταν λοιπόν μπροστά μας, αφού από τις πέντε το απόγευμα επρόκειτο, για εμένα τουλάχιστον, να δω συγκροτήματα που αγαπώ πολύ αλλά δεν είχα την τύχη να απολαύσω ζωντανά έως και σήμερα. Δηλαδή όλα εκτός από ένα.
► Acid Mammoth
Τα μαμούθ λοιπόν τα ακολουθώ καιρό και τα έχω δει μερικές φορές επί σκηνής, με τις φορές αυτές να είναι σκορπισμένες αρκετά στο χρόνο ύπαρξής τους. Και μάλλον αυτό που θα καταλήγω να σχολιάζω κάθε φορά με τον κίνδυνο να αρχίσω να επαναλαμβάνομαι, είναι το πόσο και πως, με τον καιρό δένουν τόσο τρομακτικά πολύ και φέρνουν ένα αποτέλεσμα στη σκηνή, με κάθε τους εμφάνιση, όλο και πιο ογκώδες.
Με τους Acid Mammoth λοιπόν να ξεκινούν την πρώτη μέρα του Demons Gate Festival, η προσέλευση νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής ήταν ικανοποιητική για την ώρα, απόδειξη του πόσο γρήγορα και σταθερά το συγκρότημα κερδίζει το δικό του κοινό αλλά και την αποδοχή της σκηνής γενικότερα. Σε κέφια και χαλαρότητα που δεν τους έχω ξαναδεί, φαινόταν ότι οι Acid Mammoth χαιρόντουσαν που βρίσκονται πάνω σε αυτή τη σκηνή μαζί και με μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς τους ήρωες όπως είπαν και από μόνοι τους.
Διαβάστε επίσης: Acid Mammoth – Caravan | Album Review
Έχω αναπτύξει ιδιαίτερα την αδυναμία μου στις δουλειές των Acid Mammoth και πιστεύω θα σας βοηθήσει ένα ανάγνωσμα εκεί αρκετά, αν δε γνωρίζετε ακριβώς που κινούνται μουσικά. Για να μη μακρηγορώ όμως, κάθε φορά που θα βλέπω τους Acid Mammoth με άλλο ένα παράδειγμα την αποψινή τους εμφάνιση, θα είναι περισσότερο δεμένοι και καλύτεροι. Ο ήχος τους έχει αγριέψει, το ίδιο και το θάρρος τους πάνω στη σκηνή, ενώ κομμάτια τους ξεχωρίζουν ήδη στην καρδιά μου – και πολλών άλλων – για παράδειγμα Berserker, Conan, They Live (πόση αγάπη στο epic και στον John Carpenter αυτοί οι άνθρωποι). Δε τους χορταίνουμε και ανυπομονούμε να ακούσουμε τη νέα τους δουλειά.
► Moaning Silence
Μένουμε στην ελληνική σκηνή και ακολουθεί η εμφάνιση των Moaning Silence, οι οποίοι κινούνται στην goth/ ατμοσφιαρική μουσική πλευρά και αισθητική του doom metal, ήχος δηλαδή που τους τοποθετεί ιδιαίτερα κοντά ηχητικά στους headliners της βραδιάς, Draconian. Η αλήθεια είναι πως είμαι κάπως αυστηρός κριτής στο συγκεκριμένο ήχο μιας που είχα αφιερώσει αρκετά χρόνια της ζωής μου παλαιότερα στο συγκεκριμένο ιδίωμα οπότε παρακολούθησα το set των Moaning Silence με ενδιαφέρον.
Σίγουρα είχα εντοπίσει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και σημεία ιδιαίτερα στην τελευταία τους δουλειά, A Waltz Into Darkness, οπότε αυτή η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά θα είχε αρκετά να μου πει. Βρήκα ένα ενδιαφέρον στον τρόπο που τα παιδιά προσπαθούν να στηθούν σκηνικά και να δέσουν, θεωρώ ότι χρειάζονται λίγο περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της άνεσης πάνω στο σανίδι αλλά σίγουρα έχουν χρόνο και μέλλον σε αυτό. Σε θέμα απόδοσης των κομματιών τους ήταν όλοι αξιοπρεπέστατοι αλλά ένα άγχος για το που βρίσκονται το διέκρινα. Θα ήθελα να τους δω να χτίζουν περισσότερη ατμόσφαιρα και να αφήνονται εντελώς σκηνικά γιατί έχουν αυτή τη δυναμική και ως καλλιτέχνες αλλά και με το μουσικό ιδίωμα που έχουν επιλέξει. Ο χρόνος τους βέβαια στη σκηνή ήταν σχετικά λίγος για να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά έβαλε το σπόρο της περιέργειας για μία συναυλία που θα είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές.
► Fvneral Fvkk
Η απόλυτη επικοινωνία με το θείο μέσω της μουσικής, είναι ζήτημα που απασχολεί τη θρησκευτική λατρεία και τους τρόπους της σε κάθε γνωστή ανθρωπολογικά πτυχή της. Ιερό και ανίερο, ένα δίπολο πάντα στην καρδιά της νοηματικής αναζήτησης της metal μουσικής, βρίσκει τον τρόπο του να συνυπάρχει ως ερώτημα, στην καρδιά της δημιουργίας των Fvneral Fvkk. Ένα συγκρότημα πολλά υποσχόμενο για τους λάτρεις του doom ήχου μετά το ξεκίνημά τους με το Carnal Confessions του 2019, άρα και μια εξαίρετη προσθήκη για το Demons Gate Festival. Κάπως λιγότερο επίκαιροι τώρα που κατάφερε να γίνει, αλλά σίγουρα μας έρχονται με νέα έμπνευση στα σκαριά.
Με ενδυμασίες μοναχών, σαν άλλοι Samarithans, οι Fvneral Fvkk εμφανίζονται στη σκηνή. To doom τους είναι βλάσφημο. Είναι η μετάννοια. Η μετάννοια όχι η θρησκευτική, αλλά της ίδιας της απόφασης να αφιερώσεις τη ζωή σου στο θεό. Σχήμα οξύμωρο αλλά βρίσκει χώρο εκδήλωσης στο Chapel Of Abuse. Απορίες που σου δημιουργούνται When God Is Not Watching. O Cantor, σε ένα συνεχές act (;) επικοινωνίας με τα θεία, ταυτόχρονα καλοδεχούμενο stage performance αλλά και καυστικό σχόλιο κάθε πιθανού ιερατείου που εκμεταλλεύεται τη θρηκσευτικό του κύρος, δίνει τη βάση για να κυλήσουν όλα αξιοπρεπώς αργά.
Είμαστε τόσο άγιοι όσο εσείς. Δηλαδή καθόλου. Αυτό πρέπει να κρατήσεις από μια εμφάνιση των Fvneral Fvkk και να ελπίζεις να τους ξαναδείς σύντομα γιατί μάλλον θα επιστρέψουν με κάτι εξίσου σημαντικό.
Fvneral Fvkk Setlist
► Ereb Altor
Ο επικός χαρακτήρας του φετινού Demons Gate θα μπορούσε να πει κανείς χωρίς υπερβολή ότι είναι μετουσιωμένος στο συλλογικό μουσικό πρόσωπο των Ereb Altor. Ένα συγκρότημα που λίγο δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω λόγω της αλλαγής του ήχου τους τα τελευταία χρόνια που δεν ταιριάζει τόσο στα δικά μου ακούσματα, ωστόσο που πάντα θα του αποδίδω τεράστιο σεβασμό για αυτό που καταφέρνει.
Ο ήχος των Ereb Altor σίγουρα κατεβαίνει εκ των ουρανών, και για να μην ξεφεύγουμε του θέματος, με έμπνευση που προέρχεται απευ - θείας από το σκανδηναβικό πάνθεον στο σύνολό του. Η εμφάνισή τους εκρηκτική, άξια του ονόματός τους και του following που έχουν κερδίσει στο ελληνικό (και μη) κοινό με τα χρόνια. Η φωνή του Mats ηχεί μέσα από τη Valhalla την ίδια, ολόκληρη η μπάντα αποδίδει στο μέγιστο κι εμείς χανόμαστε σε ιστορίες και θρύλους με τον τρόπο που μόνο η μουσική των Ereb Altor καταφέρνει να εξιστορήσει. Αποκορύφωμα για μένα σίγουρα το ταξίδι στο παρελθόν με το Myrding. Αλλά μιλάμε για ένα αποκορύφωμα σε μία εμφάνιση που άφησε πιστούς και άπιστους απόλυτα ικανοποιημένους. Θα έλεγα ότι ήταν η κορυφή της βραδιάς, αν δε συνέβαινε σύντομα κάτι εξωπραγματικό μπροστά στα μάτια μας.
►Ahab
Αν ο Dagon και τα πλάσματα που δημιούργησε είχαν όχημα ένα πλοίο και όχι το realm της Shadowsea στα βαθύτερα κιτάπια της αβύσσου, αυτό θα ήταν ο ήχος των Ahab. Μια μπάντα εξωπραγματικά βαριά, τόσο που νιώθεις ότι όλοι οι ωκεανοί μαζί έχουν πέσει πάνω σου και η ικανότητα αναπνοής είναι η μακριά αλλά και η τελευταία σου ανάμνηση. Η φωνή του Daniel Droste δίνει η ίδια το έναυσμα για κάθε είδους τρομακτική κατάδυση, ένα ηχητικό βάραθρο χωρίς επιστροφή. Chris Hector, Cornelius Althammer και Stephan Wandernoth πλαισιώνουν ηχητικά ένα βαρύ κι ασήκωτο πένθος, από αυτό που συνοδεύει το ναυτικό στην τελευταία του κατοικία.
Τιμώντας τη δισκογραφία τους από άκρη σε άκρη, ο ήχος αλλά και το παίξιμο των Ahab καθηλώνει και το τελευταίο άτομο στο χώρο που ενδεχομένως δε τους γνωρίζει επαρκώς και βρισκόταν στο Demon’s Gate festival για να παρακολουθήσει κάτι άλλο. Το ταξίδι της αναζήτησης του Moby-Dick αποδεικνύεται θαλασσοδαρμένο, με στιγμές γαλήνης ακριβώς όπως στο μάτι κάθε κυκλώνα, αλλά με το χάος και το αφιλόξενο κλίμα του τρομακτικού θαλάσσιου κόσμου να κυριαρχεί πάνω από τους θαλάσσιους δρόμους που επιλέγουν οι Ahab.
Αυτοί οι δρόμοι είναι δύσβατοι, ενέχουν δυσκολίες, αλλά για την Ιθάκη του καθενός το ταξίδι μετράει, και το ταξίδι του καπετάνιου Ahab σε ανταμείβει. Σε ανταμείβει με ψυχικό άδειασμα, με το βλέμμα κενό και καθαρό για την επόμενη περιπέτεια. Και πόσο ανυπομονώ για την επόμενη ιστορία που αυτό το τεράστιο συγκρότημα σκοπεύει να μας προσφέρει.
Ahab Setlist
► Draconian
Όπως με ενθουσιασμό ήδη έγραψα για τους Draconian, η επιστροφή της Lisa Johansson στα φωνητικά του συγκροτήματος μετά από πολλά χρόνια, ήταν τεράστιος λόγος για μένα να θέλω πάλι ξανά να τους δω αφού αυτή η πιο ήπια μουσικά στροφή τους τα τελευταία χρόνια δε με ικανοποιούσε απαραίτητα. Δε θα μπω στη διαδικασία να τους συγκρίνω με την προ ολίγων λεπτών γιγαντιαία εμφάνιση των Ahab, καθώς πρόκειται περί σύγκρισης αδόκιμης. Οι Draconian λοιπόν βρίσκονται πάνω στη σκηνή έτοιμοι για πολύ, πολύ περισσότερα πράγματα από όσα είχαμε τολμήσει να φανταστούμε.
Διαβάστε επίσης: Draconian: A tale of godless gothic doom romance | Feature
Με ένα set που διήρκησε πάνω από δύο ώρες και πέρασε από όλες, κυριολεκτικά, τις μεγάλες στιγμές των Draconian, πιστεύω ότι δεν έμεινε κανένας παραπονεμένος. Εγώ εντυπωσιάστηκα που παρά την ούτως ή άλλως μεγάλη διάρκεια των κομματιών τους, κατάφεραν να φέρουν εις πέρας ένα τόσο μεγάλο set. Η Lisa επιστρέφει στο συγκρότημα σαν να μην έλειψε ποτέ ενώ η φωνή της στέκει αγέρωχη, σαν να μη σταμάτησε να τραγουδάει ποτέ. Και με έναν περίεργο τρόπο, αντί οι Draconian να μοιάζουν τοξική οικογένεια, ήταν ο ορισμός αυτού που θέλουμε να βλέπουμε σε ένα τέτοιου είδους reunion.
Λίγο διαφορετική ιστορία για μένα ήταν αυτή της σκηνικής παρουσίας του Anders Jacobsson, η οποία χτύπησε το trigger του άγχους μου τα κόκκινα μιας που δεν καταλάβαινα ποτέ αν είναι εντελώς καλά ή όχι. Ήθελε λίγη παραπάνω προσοχή για να το παρατηρήσεις, αλλά φαινόταν να δυσκολεύεται με την παρουσία του πάνω στη σκηνή. Κατέβηκε μερικές φορές, ίδρωσε παρ’ όλα αυτά όμως, συνέχισε. Και όχι μόνο συνέχισε αλλά η φωνή του ήταν και εκπληκτική καθ’ όλη τη διάρκεια. Ηχητικά ακουγόντουσαν όλα σε ικανοποιητικό βαθμό, με τον Johan στα κρουστά να έχει βέβαια εντελώς άλλη βαρύτητα, μιας που αποτελεί μία από τις βασικές δυνάμεις που κρατούν την ισορροπία των Draconian.
Με αγαπημένες στιγμές μου τα Heaven Laid In Tears και Bloodflower, μιας που με τους Draconian είμαι ολίγον τι παρελθοντολάγνα, ένα πράγμα σκέφτηκα. Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε συχνότερα μπάντες του doom ιδιώματος σε τόσο μεγάλα – σε διάρκεια, αλλά και αντιπροσωπευτικά set και εμφανίσεις. Δεν είναι εύκολο να μαυρίζεις την ψυχή σου για ώρες, πόσο μάλλον στα πλαίσια ενός doom metal φεστιβάλ, αλλά είναι σίγουρα μία ανάγκη. Οπότε μουσικά καταλήγω ότι η πρώτη μέρα του Demon’s Gate Festival στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Θα ήθελα να δω, λίγο, παραπάνω κόσμο, αλλά ίσως η συγκυρία της εμφάνισης των Firewind την ίδια μέρα αλλά και της προτίμησης πολλών για τους Tiamat που θα εμφανίζονταν στο Demon’s Gate την επόμενη μέρα, να ανάγκασε αρκετό κόσμο να πάρει δύσκολες αποφάσεις.
