Οι The Steams στο μυαλό μου έχουν καταφέρει να καθιερωθούν ως συνώνυμο της μυσταγωγίας και του μυστηριακού. Είναι λες και προσπαθούν (ή και δεν προσπαθούν) να δημιουργήσουν ένα διονυσιακό κλίμα μέσω της μουσική τους, πράγμα το οποίο καταφέρνουν άψογα. Μπορεί πάλι απλά να είναι διονυσιακοί τύποι, οπότε δεν θα μπορούσαν να παράξουν και κάτι πέρα από αυτό το μοναδικό ψυχεδελικό ροκ τους που γεμίζει τα social media τους με εικόνες από lives όπου το κοινό γίνεται ένα με τη μπάντα και χορεύει αλλοπαρμένο. Stuff we like, δηλαδή.
Μιλάμε για το δεύτερο album τους: ένα πολύ καλογραμμένο, μεστό album, με συμπαγή αισθητική και μουσικές ιδέες που αναπτύχθηκαν αρμονικά μαζί και ενώθηκαν σε συνθέσεις που «στέκονται» και μεμονωμένα και ως σύνολο. Νιώθω πως ακόμα κι αν ακούσεις κάποιο από τα τραγούδια του album ξεχωριστά, σε άσχετο χρόνο, πάλι με κάποιο τρόπο είναι σα να ακούς το Mild Conquest ολόκληρο κι αυτό δεν είναι κάτι που κάνουν για πρώτη φορά και ούτε κάτι που είναι μικρής σημασίας. Το να επιτύχεις συνοχή, ενώ χρησιμοποιείς πολλά στοιχεία και είδη, και να καταφέρεις να μην ακούγεσαι σαν ένα patchwork μουσικών αναφορών απαιτεί μια κάποια αντίληψη και συνθετική ικανότητα, που οι The Steams φαίνεται ότι κατέχουν και αξιοποιούν με μαεστρία.
To Mild Conquest είναι η δημιουργία μιας τραγωδίας, γι’ αυτό εξάλλου απαγγέλλεται και ο ορισμός της (more on this παρακάτω). Μια τραγωδία με σύγχρονες αστικές αναφορές, που όμως τοποθετείται με τέτοιο τρόπο μουσικά που μας παραπέμπει στην εξοχή και στα διονυσιακά γλέντια που λέγαμε παραπάνω. To storytelling των The Steams για ακόμη μια φορά εξαιρετικό: beatnik και hippies’ εικονοπλασία με στίχους που αφήνουν πολύ έντονα την επίγευση του ρομαντικού κινήματος της αγγλικής ποίησης και δημιουργούν άτυπες σκαλέτες για ταινίες μικρού μήκους όπου οι αδελφοί Coen θα συναντούσαν τον Francis Ford Coppola του Αποκάλυψη Τώρα! Υπάρχει κάτι το «στρατιωτικό», ελαφρώς εμβατηριακό feeling σε όλο το Mild Conquest -ξεκάθαρα οφείλεται στις μελωδικές γραμμές της φωνής και την πανταχού παρούσα διφωνία, που σε υπνωτίζουν με καθόλου «διακριτικό» τρόπο, αντιθέτως σου επιβάλλονται για να σε καταστήσουν κοινωνό στην μυστηριακή αφήγηση στην οποία επιδίδονται.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη συμμετοχή του Γιώργου Μαζωνάκη στο album, όπου στην εισαγωγή του Lament απαγγέλει τον ορισμό της τραγωδίας του Αριστοτέλη, όχι τόσο γιατί ξεχώρισα κάτι από αυτή, αλλά επειδή είναι ένα “hot” fact του album. Ένιωσα ότι ήταν περισσότερο μια κίνηση για το hype, δε μου προσθέτει κάτι ούτε μου αφαιρεί. Πχ, για τη συμμετοχή του Ψαραντώνη στο πρώτο τους album, μπορούσα να νιώσω το αποτύπωμα μέσα στο Perfect Storms from Afar, εδώ όμως δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα πράγματι να παίρνω κάτι από αυτό. Δεν έχει καθόλου να κάνει με «βαθμό καλλιτεχνικότητας», αν υπάρχει αυτή τη έννοια, ο Γιώργος Μαζωνάκης είναι ΜΟΡΦΗ (αποψάρα μου), απλά δεν ένιωσα το «point» του πράγματος. Γιατί ο Γιώργος Μαζωνάκης και όχι κάποιος άλλος; Αν και, γιατί κάποιος άλλος και όχι ο Μαζωνάκης; Ε, δε θα μπω σε ανάλυση-παράλυση!
Eικονοπλασία με στίχους που δημιουργούν άτυπες σκαλέτες για ταινίες μικρού μήκους όπου οι αδελφοί Coen θα συναντούσαν τον Francis Ford Coppola του Αποκάλυψη Τώρα!
All in all, παρακολουθώ τους The Steams με πολύ ενδιαφέρον και πλέον με έχουν διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουν ένα album που δεν θα αποτελεί μια σαφή «παρέμβαση», με την έννοια της απόσπασης της προσοχής, και που δεν θα είναι μια πολύ προσεγμένη δουλειά πρωτίστως σε μουσικό επίπεδο. Αυτό δηλαδή που είναι το ουσιώδες και το πρωτεύον για κάποιον που γράφει μουσική. Μετά το «wild» και το «mild» αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το επόμενο state των The Steams και εύχομαι απλά να συνεχίσουν να γράφουν με τον ίδιο σεβασμό και μουσική ηθική που επιδεικνύουν έως τώρα.
Rating:
The Steams - Mild Conquest - Tracklist
1. Entrance
2. The Lament ft. Giorgos Mazonakis
3. Ladies in the North
4. The Union
5. Algerian Eyes
6. The Horror!
7. Binding Circles
8. Little Empire 9. The Crown
Band: The Steams
Album: Mild Conquest
The Steams are: Panos Dimitropoulos (Vocals, Guitars), Andreas Kokovikas (Guitars), Alex Bolpasis (Bass, Percussion), Gustav Penka (Drums - not in current band lineup)
Εταιρεία : Self - Released
Genre : Rock n’ Roll, Psychedelic rock, Indie rock, Progressive rock
Παραγωγός : Alex Bolpasis, The Steams
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 10/06/2022
Band Links : Facebook | Instagram | Bandcamp |Spotify | YouTube
