Όταν σκέφτομαι τοπ instumental post-rock/metal μπάντες, στο μυαλό μου έρχονται αυτόματα οι Russian Circles, Caspian, Pelican, Long Distance Calling. p.g Lost και μερικές άλλες. Οι Γάλλοι Lost In Kiev είναι κάπως λιγότερο γνωστοί αλλά έχουν κυκλοφόρησει πολύ δυνατούς δίσκους όλα αυτά τα χρόνια όπως, το Nuit Noire που αποτελέι ίσως ένα απ' τους καλύτερα άλμπουμ του ιδιώματος. Οι συνθέσεις των κομματιών, η ατμόσφαιρα, τα κινηματογραφικά samples με ομιλίες, είναι όλα στο υψηλότερο επίπεδο. Ακόμα και το ντεπούτο τους Motions αν και ήταν αρκετά πρώιμο, προσωπικά είναι απ' τους αγαπημένους μου δίσκους. Έχοντας ακούσει πολύ λίγοτερο τον τελευταίο τους δίσκο Persona, που δεν με ξετρέλανε και ιδιαίτερα, δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω φέτος με το Rupture το οποίο κυκλοφόρησε από την Pelagic Records, .
.jpg)
4o άλμπουμ λοιπόν για τους Παριζιάνους, και συναντάμε κάποιες σημαντικές και εμφανείς διαφορές σε σχέση με τα 3 προηγούμενα. Συγκεκριμένα το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι πλέον δεν χρησιμοποιούνται samples απο ομιλίες, αλλά για πρώτη φορά υπάρχει ένα κομμάτι με πραγματικά φωνητικά. Αυτό μπορέι να παραξενέψει κάποιους, καθότι όλο αυτό το θέμα με τα samples είχε γίνει κατά κάποιο τρόπο βασικό χαρακτηριστικό του ήχου των Lost In Kiev στην μέχρι τώρα πορεία τους.
Παρόλα αυτά οι συνθέσεις του νέου δίσκου είναι για άλλη μια φορά πολύ ατμοσφαιρικές, με ένταση, ενίοτε σκοτεινές, διαθέτουν δηλαδή όλα τα χαρακτηριστικά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε απ' την μπάντα και αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως με το που αρχίσει το πρώτο κομμάτι We Are. Με ένα σχεδόν υπτωτικό riff, σκοτεινά synths και έναν καθαρό αλλά ταυτόχρονα βαρύ ήχο, νοιώθει κανείς σαν να δημιουργείται μια δίνη που εύκολα μπορεί να σε τραβήξει μεσα της.
Το κομμάτι με τα φωνητικά που αναφέραμε παραπάνω.. είναι το αμέσως επόμενο με τίτλο Prison of Mind με τη συμμετοχή του φοβερού Loïc Rossetti απ' τους The Ocean Collective, μια επιλογή που κατά τη γνώμη μου ήταν απόλυτα ταιριαστή και πραγματικά δεν μπορούσε να πάει κάτι λάθος με αυτή. Ότι και να τραγουδήσει αυτός ο τύπος θα το κάνει άρτια και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Έτσι και έδω ο Loïc ξεδιπλώνει όλη του την γκάμα, με όμορφα καθαρά φωνητικά, φοβερές μελωδικές γραμμές αλλά και με κάποια εκρηκτικά screams. Ένας συνδυασμός δηλαδή πολύ οικείος γι' αυτόν, αφού είναι κάτι που κάνει εδώ και πολλά χρόνια και με τους The Ocean.
Οι Lost In Kiev τα πάνε περίφημα και σε πιο ήπια τραγούδια, όπως το Squaring The Circle και το Another End Is Possible, τα οποία διαθέτουν μια όμορφη δυναμική και εναλλάσονται μαεστρικά από τα ήρεμα σημεία, σε πιο έντονα και δυνατά.
Που κατατάσσει όμωες κανείς το Rupture συνολικά μέσα στη δισκογραφία της μπάντας? Θα έλεγα ότι είναι ένα σκαλί κάτω απ' τα 2 φοβερά πρώτα τους άλμπουμ και ισάξιο με το Persona. Η αίσθηση που μου άφησε ήταν ότι δεν είχε μια ιστορία πίσω απ' τα κομμάτια αλλά θα μείνω πιο πολύ στο πείραμα, του να χρησιμοποιήσουν για πρώτη φορά φωνητικά, στο Prison of Mind, το οποίο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία αφού ήταν ένα απ' τα πιο δυνάτα κομμάτια του δίσκου.
Οι fans του είδους σίγουρα δεν θα απογοητευθούν, αφού το Rupture διαθέτει μια φοβερή παραγωγή, με ογκώδη και καθαρό ήχο αλλά δύσκολα θα πει κάποιος ότι είναι ένας δίσκος σταθμός για την μπάντα, τον οποίο θα βάλεις στο repeat, όπως έκανα και κάνω προσωπικά ακόμα με το Motions.
Rating:
Lost In Kiev - Rupture - Tracklist
1. We Are
2. Prison of Mind (ft. Loïc Rossetti)
3. Squaring the Circle
4. Another End is Possible
5. But You Don't Care
6. Solastalgia
7. Digital Flesh
8. Dichotomy
9. Rupture
