Κασσάνδρα : Κασσάνδρα

15/11/2022

Ξεκινώ την καταρρίχηση στον ομιχλώδη και συναισθηματικά κουρελιασμένο κόσμο των Κασσάνδρα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για έναν αναγνώστη. Είμαι αν όχι ο τελευταίος, από τα τελευταία άτομα που θα του προσφέρεις ελληνόφωνο rock δίσκο όχι μόνο για να πατήσει ανέμελα το play και να νιώσει τις «ανάσες» αλλά για να του κάνει αλλεπάλληλες ακροάσεις οι οποίες θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα, μια δισκοκριτική. Και έρχεται ο Jester το 2022 και σου πασάρει το cd του για να γράψεις δυο λόγια για το project του που φέρει το βαρύ όνομα «Κασσάνδρα» και παίζει, ναι σωστά κατάλαβες, ελληνόφωνο rock. Βρήκες και συ φίλε μου άτομο που στα 40φευγα του είναι φυσικά αδύνατον να είναι ευγενικός στη συνάντησή του με κάτι ηχητικά μέτριο, αποφεύγει σαν το λεπρό να ωραιοποιήσει κάτι που δεν είναι έτσι και φυσικά έτρεξε σαν τον Φόρεστ Γκαμπ τις ελάχιστες φορές που του είπαν να χαϊδέψει αυτάκια.

Κασσάνδρα

ΑΛΛΑ. Φυσικά κάπου θα υπήρχε ένα «αλλά». Ο βασικός δημιουργός των Κασσάνδρα με έβγαλε από τη φοβερά δύσκολη θέση και εδώ είναι το plot twist που περιμένατε. Έγραψε δίσκο με δυναμική ικανή να βάλει στην πρώτη θέση ακροατές που έχουν αφήσει πίσω τους οριστικά και αμετάκλητα το τρένο που ονομάζεται ελληνικό rock. Όσο για εμένα που εδώ και 20 χρόνια νιώθω πως η σχέση μου με την ελληνική rock σκηνή είναι ένα καρουζέλ χωρίς επιστροφή, από το καλοκαίρι που κυκλοφόρησε ακόμα ακούω τον δίσκο και έχουμε Νοέμβρη μήνα. Έπεσα αχόρταγα πάνω στο ντεμπούτο των Κασσάνδρα με τη νοσταλγική 90s διάθεση της χρυσής εποχής που εμπνέει το πεντακάθαρο όραμα του Jester. Δεν είναι μόνος του όμως. Με την ενορχήστρωση ασχολήθηκε μαεστρικά ο K.C. Joe ενώ τον ρυθμό στα τύμπανα δίνει ο Κώστας Μάτης.

Οι τρεις τους με τη βοήθεια του Γιώργου Μαργαριτόπουλου στα δεύτερα φωνητικά και την παραγωγή, ολοκλήρωσαν μια οκτάδα τραγουδιών που προσπαθούν να βρουν ρηχό σημείο στα σκοτεινά νερά ιστοριών και όχι απλά όμορφων λέξεων τοποθετημένων σωστά πάνω στη μουσική όπως έχει εξηγήσει και ο ίδιος ο κύριος δημιουργός τους. Στιχουργικά λοιπόν ξεχωρίζει, είναι το δυνατό του σημείο διαλέγοντας παλέτα μουντών συναισθημάτων. Συχνά πυκνά το μουσικό κομμάτι «καπακώνεται» από την ευφράδεια και τα τόσα που έχει να σου αφηγηθεί ο Jester, ντυμένος με το χιτώνα ενός σκοτεινού παραμυθά. Στο ομώνυμο ντεμπούτο των Κασσάνδρα θα ακούσεις για αστέρια που δεν έλαμψαν ποτέ, για πεταλούδες που δεν πέταξαν επίσης ποτέ, για αιώνια χαμένους στο τσίρκο της ζωής.

Θα πατήσεις ρε Γιώργο το «play», τι θα γίνει με τον πρόλογό σου; Οι καρβουνιασμένες μηχανές του Κασσάνδρα παίρνουν μπρος και η γκριζοσύνη τους κρύβει τον ουρανό από νωρίς. Ανοίγει η αυλαία σα γκόμενα μοιραία. Δυναμικό, γκαζωμένο ξεκίνημα και η καρδιά χτυπάει όπως όταν ετοίμαζες βαλίτσα για την 5ημερη με το σχολείο σου. Το νευρώδες Πάρε Καρδιά είναι το ιδανικό άνοιγμα και το funky και παιχνιδιάρικο Το τσίρκο της ζωής είναι η συνέχεια που αναζητάς. Ξεκάθαρη προτίμησή μου τα γρήγορα και ρυθμικά τραγούδια του άλμπουμ, εναποθέτοντας στην κορυφή το λαμπερό παρά τα όσα εξιστορεί, Ένα αστέρι που δεν έλαμψε ποτέ.

Καμία προσπάθεια υποβιβασμού των πιο slow τραγουδιών. Slow στη θεωρία. Με την καμία δε θεωρούνται μπαλάντες, ένας συχνός ύφαλος στο ελληνικό rock. Τραγούδια όπως π.χ. το επικό Το Ταξίδι (με το εκστατικό spoken σημείο και τα φωνητικά της Emily K.) ή το Το φιλί της Κασσάνδρας αδικούνται αν μπουν κάτω από την ταμπέλα της δακρύβρεχτης μπαλάντας. Σχεδόν ο μισός δίσκος αποτελείται από 8λεπτα και 7λεπτα λυρικά ταξίδια, μια απόδειξη της άρνησης τους για το κυνήγι του ραδιοφωνικού χιτ. Ο Jester με τα υπόλοιπα παιδιά δείχνουν πως δε λυπούνται χρονικές διάρκειες μέχρι να νιώσουν ότι το αποτέλεσμα μιλάει για τους ίδιους, μέχρι να παραδώσουν αυτό που είχαν προσχεδιασμένο. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Σε κάθε ένα τραγούδι όλα είναι σωστά τοποθετημένα. Σε κάθε γωνιά του σε περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη, μια μελωδία, μια φωνητική γραμμή, το οτιδήποτε που θα σε κρατήσει σε εγρήγορση. Το πάθος ήταν αναμενόμενο αλλά ο επαγγελματισμός και μάλιστα από έναν άνθρωπο που η μουσική είναι το χόμπι του, είναι μια επιπλέον ευχάριστη έκπληξη. Ο Jester δε γεννήθηκε τραγουδιστής ωστόσο οι ερμηνείες του καθρεπτίζουν την ένταση του στιχουργικού περιεχομένου και δε θα μπορούσα αυτή τη δεδομένη στιγμή να ακούσω τα 8 τραγούδια με διαφορετικό ερμηνευτή.

Το μέτρημα χάθηκε από τις απανωτές ακροάσεις του, το πρώτο ελληνόφωνο rock άλμπουμ που έκανα φουσκωμένος από περηφάνια κριτική ever. Η ηχητική του παλίρροιά με ρούφηξε ολοένα πιο βαθιά στον ωκεανό του μέχρι που η στεριά του χρόνου σταμάτησε να φαίνεται. Σας προτείνω να ακολουθήσετε την ίδια πορεία, ναυαγοί με καρυδότσουφλο το ντεμπούτο των Κασσάνδρα.

Rating:

7.5