Πέντε χρόνια πέρασαν από τον άδοξο χαμό του θεμέλιου λίθου των ACDC, το συνθετικό foundation της δισκογραφίας ίσως της πιο γνωστής μπάντας στον πλανήτη. Πιο γνωστής και από τον εφευρέτη του ηλεκτρισμού (συγγνώμη κύριε Τέσλα) από όπου υιοθέτησαν το όνομά τους. Ο άνθρωπος που σα μουσικός, όχι μόνο σα κιθαρίστας, θέλεις να τον έχεις πίσω σου να «προσέχει τα νώτα» σου. Κι’ αυτό ήταν ο Malcolm Young, τοποθετημένος στην οπισθοφυλακή και το rhythm section, αφήνοντας τον αδερφό του Angus και τους Bon Scott και Brian Johnson μετέπειτα, να αλωνίζουν πάνω κάτω τη σκηνή.
Αν στο κοινό μάτι φαίνονταν σα κομπάρσος, στο στούντιο ήταν ο πρωταγωνιστής. Μαζί με τον αδερφό του Angus και ενίοτε σαν τρίτο τροχό τον Bon Scott όσο βρίσκονταν στα εγκόσμια, έγραψαν τους ύμνους που κάθε rock ψυχή εκεί έξω έχει «βασανίσει» το κορμάκι της. Για τη μαύρη επέτειο προσπάθησα και μετά από τρελό ζόρι επέλεξα μέσα από δεκάδες αγαπημένα, οκτώ ACDC τραγούδια που φωνάζουν από γαλαξίες μακριά Malcolm Young. Η ένταση να σπάει τζάμια και ξεκινάμε!
It’s a Long Way To The Top (If You Wanna Rock & Roll) (1975)
Ο δρόμος προς την κορυφή είναι μακρύς και θα ήταν και για τούτο δω το αφιέρωμα αν γίνονταν καταμέτρηση των συνθετικών επιτευγμάτων του Μάγιστρου του Ρυθμού και των Riff. Ευτυχώς που το Lucky 8 για τον Malcolm Young μας περιορίζει αριθμητικά γιατί θα τελειώνουμε το Δεκέμβρη… του 2023!! Με το «It’s a long way to the top…» οι ACDC εξιστορούν το αίμα, τα δάκρυα και τον ιδρώτα που έχυσαν στο δικό τους δρόμο προς τα σύννεφα.
Δεν ήταν ένας δρόμος αγγελικά πλασμένος και λίγο πολύ ο καθένας γνωρίζει την ιστορία της πιο αναγνωρίσιμης ίσως μπάντας της μουσικής μας. Το 1975 οι ACDC ήταν μεν ανερχόμενοι αλλά ούτε με τα ακροδάχτυλά τους δεν χάιδευαν την επιτυχία. Το κομμάτι που γράφτηκε από το Malcolm μαζί με τον αδερφό του και τον Bon Scott, άνοιξε αυτή την πόρτα, εισβάλλοντας στα αυστραλιανά chart. Οκ, το κομμάτι είναι ύμνος. Κάτι όμως το κάνει να ξεχωρίζει και αυτό είναι η γκάιντα που φωνάζει Bon Scott. Είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος για να τιμήσει τις σκωτσέζικες ρίζες του. Πλημμυρίζεις από ενέργεια βλέποντας τα τυπάκια πάνω σε φορτηγό να τριγυρνάνε στην πόλη παίζοντας με όλο τους το είναι το κομμάτι όπως στο βίντεοκλιπ.
Dirty Deeds (Done Dirt Cheap) (1976)
Όπως και στο προηγούμενο, έτσι και στο «Dirty Deeds…» αντιλαμβάνεσαι τη συμβολή του Malcolm και την συνθετική δεινότητά του να γράφει κάτι απίστευτα πωρωτικό και την ίδια στιγμή υπερβολικά απλοϊκό. Ένα riff οδηγός και η αμαξοστοιχία ξεκινάει και ξεχνάει να σταματήσει, χωρίς στάσεις, χωρίς τίποτα. Έδωσε στα «αληταριά» την ευκαιρία να το παρουσιάσουν live σε εθνικό επίπεδο και μπροστά σε ένα ανυποψίαστο κοινό που το παρομοιάζεις σαν ένα αφελές παιδί που κολυμπάει σε μια πισίνα με καρχαρίες.
Το τηλέφωνο που σου συλλαβίζει ο Scott κατά τη διάρκεια του «Dirty Deeds…” δεν ήταν αυτό που νόμιζε ο κόσμος που είχε σπάσει τα τηλέφωνα στο υπαρκτό νούμερο δυστυχώς για τους κατόχους. Αντίθετα περιγράφει τις αναλογίες μιας καλλίγραμμής καλλονής. Περίμενες κάτι άλλο από τούτα δω τα «βρώμικα» μυαλά και σε ένα τέτοιο «γλιτσιασμένο» άσμα;; Το έχουν δοξάσει ουκ ολίγοι καλλιτέχνες (Joan Jett, Exodus κτλ.) ακόμα και άνθρωποι πέραν πάσης υποψίας (π.χ. η Lesley Gore, ναι η κυρία που έβγαλε κάτι χιτάκια στα 60’s).
Whole Lotta Rosie (1977)
Καλλίγραμμων καλλονών συνέχεια, μόνο που η συγκεκριμένη λαίδη του τραγουδιού απευθύνεται στους μερακλήδες της παρέας. Η Rosie ήταν υπαρκτό πρόσωπο αν και δεν ονομάζονταν έτσι. Προερχόμενη από την Τασμανία δεν ήταν ακριβώς «pretty», ούτε και «small» εξηγεί ο τραγουδιστής των ACDC με το γνωστό γλαφυρό του τρόπο. Βασισμένο ρυθμικά σε τραγούδι μιας από τις κύριες επιρροές τους, του Chuck Berry (No Money Down), τα αδέρφια Young με τον Bon Scott του έδωσαν το απαραίτητο boostαρισμα. Το τελικό δημιούργημα είναι σα να παίρνεις ένα rock & roll κομμάτι και να το ταΐζεις επί δέκα χρόνια μεθαμφεταμίνες και σπηντάκια. Η live έκδοση του «If you want blood…» κερδίζει κατά κράτος την αντίστοιχη του studio με τον κόσμο στην αρχή να κραυγάζει το όνομα της πρωταγωνίστριας στις παύσεις. Ακούστε το και θα με νιώσετε.
Ride On (1977)
Θα ήταν αμαρτία να μη συμπεριλάβω το «Ride On» που βγάζει τους ACDC από τη νόρμα τους και τη boogie rock βολή τους. Αποδεικνύει πως ο Malcolm Young με το γνωστό δίδυμο συνθετών του σχήματος, όποτε ήθελαν μπορούσαν να γράψουν blues κομμάτια. Στο «Ride On» μπλουζάρισαν με τέτοιο συναίσθημα και στίχο που δύσκολα έχουν ακούσει κάτι παρόμοιο τα αυτάκια μας. Bluesy, ατμοσφαιρικό με το γνωστό σκληρό στίχο σε αφήνει να περπατάς στη μέση ενός σκοτεινού δρόμου μιας άγνωστης και αφιλόξενης πόλης. Μέχρι και ο Bon Scott υπόσχεται να αλλάξει επιτέλους τους πονηρούς και διαβολικούς του σκοπούς. Δε τον πιστέψαμε ποτέ. Μπορεί να το εννοούσε αλλά δε πρόλαβε να το κάνει πράξη.
Back in Black (1980)
Το εντυπωσιακό με το δεύτερο πιο γνωστό riff στην ιστορία της rock μουσικής (για το πρώτο το credit παίρνει ο Ritchie Blackmore με το «Smoke on the Water» βεβαίως) είναι πως ο Malcolm Young το είχε στην riffοκασέλα του από παλιά. ?κουσον, άκουσαν, τον ορισμό της διαχρονικότητας σε riff τον χρησιμοποιούσε για να κάνει προθέρμανση. Έλα όμως που ήρθε ο καιρός για να αναβαθμιστεί και να γίνει η βάση του Back in Black, τραγουδιού (και κατ’ επέκταση δίσκου που σε κάνει να τρέμεις στην ιδέα και μόνο αναφοράς του). Αν γνωρίζεις την ιστορία των ACDC τότε θα μπεις εύκολα στο νόημα ποιος ήταν ο λόγος που το πρώτο άλμπουμ μετά το θάνατο του Bon Scott είναι μαύρο και έχει αυτό τον τίτλο. Δε μένει στα χρώματα και τους τίτλους. Πολλά τραγούδια και κυρίως στο ομώνυμο γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται για φόρο τιμής στο rock είδωλο που έφυγε άδοξα και νωρίτερα απ’ ότι θα έπρεπε.
Shoot to Thrill (1980)
Οι νέες γενιές το γνώρισαν μέσω του Iron Man 2, ταίριαξε άψογα με την έκκριση αδρεναλίνης της action ταινίας της Marvel και τη λάμψη ενός blockbuster φιλμ όπως αυτό. Το ίδιο το τραγούδι βέβαια αποτελείται από blockbuster υλικό και ήδη από τα πρώτα live για το «Back in Black» αγαπήθηκε αμέσως από τους οπαδούς. Συνεχίζει τη στιχουργική παράδοση που άφησε ο Scott με τους γνωστούς αντιήρωες που μπλέκουν «with too many women and too many pills» στην προκειμένη. Δε θα το περίμενε κανείς ότι είναι εμπνευσμένο από την τελική μάχη στο «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος». Μετά το πρώτο σόλο γίνεται ένα breakdown, μία ηρεμία πριν την καταιγίδα του δεύτερου σόλο η οποία χορογραφικά συμπίπτει με την σκηνή του θρυλικού γουέστερν.
Thunderstruck (1990)
Κάτι έλεγα πιο πάνω για τον ομώνυμο ύμνο του «Back in Black». Ε, το άκουσμα του «Thunderstruck» με κάνει να θέλω να τα πάρω όλα πίσω. Καθαρά κιθαριστικός οργασμός άρα και οικογενειακή υπόθεση των αδερφών Young. Ο Malcolm «πάρκαρε» το ρυθμικό μέρος για να έχει βάση το μελωδικό τρικ του Angus που δε χορταίνουμε να ακούμε στο σπίτι μας, στο αυτοκίνητο, στα μπαρ, παντού και πάντοτε. Για την τελειοποίηση του ήχου έρχεται να συμβάλλει και ο μεγάλος αδελφός, ο George που δεν ήταν καθόλου ξένος αφού είχε βοηθήσει στην παραγωγή της 70’s rock εποποιΐας τους. Από το ’90 που κυκλοφόρησε ίσως και να μην το έχουν αφαιρέσει ποτέ από το συναυλιακό setlist τους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε;;;
Big Gun (1993)
Οκ στη δεκαετία του ’90 τα παιδιά από τη «land down under» ξάπλωσαν την αρίδα τους στουντιακά, κυκλοφορώντας δίσκους ανά πενταετία. Αυτό δε σημαίνει πως ξέχασαν την τέχνη του να προσφέρουν ηχητικά διαμάντια στο κοινό τους. Το έκαναν από δω και από κεί. Φωτεινό παράδειγμα το «Big Gun» που δυστυχώς γλίστρησε από την αντίληψη του rock κόσμου ίσως διότι δεν είχαν την ευκαιρία να το ακούσουν σε επίσημο δίσκο τους. Το «Big Gun» πυροβολεί σε soundtrack κι ας είναι αυτό του γνωστού στα 90’s “Last Action Hero». Βασικά είναι το τραγούδι που ανοίγει και κλείνει την ταινία, με εντυπωσιακό βίντεοκλιπ που σε κάνει να αναρωτιέσαι «τι άλλο χρειάζεται για να πιάσει κορυφή». Δεν έπιασε ίσως και λόγω ανακατατάξεων στη μουσική βιομηχανία (grunge, nu metal). Κι όμως ούτε οι φανς των ACDC δε το έχουν στα υπόψιν τους. Ένα τραγούδι με την υπογραφή του riffmaster, μέρος μιας τεράστιας παρακαταθήκης.
