Λίγες μέρες πριν την μεγάλη συναυλία των Στίχοιμα στο Fuzz Live Music Club για τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του σπουδαίου άλμπουμ "Μηχανές" (το οποίο μάλιστα έγινε Sold Out με αποτέλεσμα να προστεθεί και δεύτερη ημερομηνία) η ομάδα του Depart.gr επιλέγει τα 8 αγαπημένα της τραγούδια από την τεράστια καριέρα τους. Επιμέλεια: Χρήστος Καραγιάννης
► Κακές Συνήθειες (΄Αγγελος Κοντός)
Η Πτώση των Αγγέλων θα έπρεπε να είναι αντικείμενο έρευνας από (όχι απαραίτητα) διακεκριμένους επιστήμονες. Βγήκε σε μία εποχή που το ελληνόφωνο hip hop βρισκόταν σε πλήρη ωριμότητα, οι καλές μπάντες έφτιαχναν σπουδαία πράγματα και οι Στίχοιμα μπήκαν σε αυτό το πεδίο όρθιοι, με ψηλά το κεφάλι κι ανοίγοντας δρόμους. Πολιτικοποιημένοι καιροί σε (αντι)πολεμικό κλίμα, σε τέτοιο βαθμό που αν πόνταρες στο απολιτίκ σε "έδειχναν με το δάχτυλο", το αντίστροφο δηλαδή από αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Οι στίχοι σαν καλοακονισμένο ξυράφι, "έκοβαν" οτιδήποτε χωρίς δισταγμό και η μουσική συνόδευε το "έγκλημα", μαθαίνοντας στην καινούρια γενιά τι σημαίνει old school. Στην αρχή επέλεξα το "Κυρ Λοχαγέ μου" που έχει και Βέβηλο αφηνιασμένο. Μετά το "Εμένα οι Φίλοι μου", αλλά πολύ προβλεπέ. Ούτε το "Πες Μου Δασκάλα", η δικιά μου ήταν καλή από ότι θυμάμαι. Μάλλον όχι το ομώνυμο, το "Βαλκάνια" παραλίγο να κερδίσει, ας το σκεφτώ λίγο ακόμα. Μα είναι προφανές. Κυρίες και κύριοι ενώπιον σας οι κακές συνήθειες.
► O Τοίχος (Τζώρτζια Λαζανά)
΄Αλλο ένα κομμάτι στο οποίο οι Στίχοιμα μας βομβαρδίζουν με δόση αλήθειας που μόνο μια ανθεκτική, στη μαυρίλα της πραγματικότητας, ψυχή μπορεί να αντέξει. Κάθε στροφή, τροφή για σκέψη και αμφισβήτηση περί εγκυρότητας της ζωής όπως παρουσιάζεται από τη σκοπιά του συμφέροντος. Κάθε στίχος αποτελεί μια προσπάθεια αφύπνισης συνειδήσεων και κοινωνικής απεύθυνσης. Όπως και να έχει, τα συνθήματα στους τοίχους, μετά από την ακρόαση και την παρατήρηση και συνειδητοποίηση των στίχων, δεν ήταν ίδια για μένα.
Τα ένιωθα λίγο πιο έντονα, άκουγα τη «φωνή» του δημιουργού τους λίγο πιο δυνατά… Θα γίνω γραφική, μα αυτοί – και άλλοι πολλοί – είναι λόγοι για τους οποίους τρέφω βαθιά εκτίμηση για τη χιπ χοπ σκηνή, αλλά και τον τρόπο σκέψης και έκφρασης που καλλιεργείται και ενθαρρύνεται μέσω εκείνης, γενικά και για τους Στίχοιμα ειδικά. Πώς να το πω; Τέτοιες πρωτοβουλίες, με ωθούν στο να ελπίζω λίγο παραπάνω στην πρόοδο και την απελευθέρωση.
► Βαστίλη (Γιώργος Ξιφαράς)
Και που θα γείρετε όταν ολόκληρος ο κόσμος εξεγείρεται, πόσο να δείρετε…
Σε μία Ελλάδα που παρακμάζει συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια, που από όπου και να την πιάσεις, φοβάσαι μην λερωθείς. Να μιλήσουμε για πολιτισμό, εκεί που γιορτάσαμε τα 40 χρόνια ΟΑΚΑ με Αργυρό και 50 cent; Θέλετε να πούμε για ελευθερία και δημοκρατία, τότε, τι θα πούμε για τη Νέα Σμύρνη εκεί που μνήμες περασμένων δεκαετιών ήρθαν στον νου μας;
Τα παραπάνω είναι μερικές μόνο από τις πτυχές του εκτρώματος στο οποίο έχει μεταμορφωθεί η χώρα μας, όμως, πάντα θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις οι οποίες θα μας γεμίζουν ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πάρουν εκδίκηση τα αδέρφια που μας στέρησαν. Και ας είναι να σκοτωθούμε στην πύλη, αρκεί να είμαστε με το πλευρό αυτών που θέλουν να κάψουν τη Βαστίλη.
► Η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς (Φανούρης Ροδίτης)
Η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς… ένα κομμάτι των Στίχοιμα που είναι αναμφισβήτητα από τα hits τους. Ένα τραγούδι που σε ταξιδεύει τόσο με τη μουσική του όσο και με τους στίχους του.
Η Μαρίνα με το συγκεκριμένο beat δίνει άλλο αέρα στο κομμάτι και το απογειώνει, αλλά και ο Xplicit πατάει τόσο αρμονικά, που το έβαζες από τότε που πρωτοβγήκε, έως και σήμερα στο repeat.
Θα πω με σιγουριά, ότι είναι μέσα στα αγαπημένα μου ελληνικά ραπ τραγούδια και ακόμη και 6 χρόνια που έχουν περάσει από την κυκλοφορία του παραμένει στα τοπ 20 κομμάτια που ακούω σε «περίεργες» φάσεις της ζωής μου.
► Ερωτευμένος (Σπύρος Κούρκουλας)
Πόσα μπορούμε να πούμε για τον ερώτα; Δεν υπάρχει τέλος σε μια τέτοια θεματολογία, από μικρή ηλικία βιώσαμε όλοι λίγο πολύ τα βέλη του φτερωτού θεού που δεν κάνει διακρίσεις σε τίποτα και κανέναν. Λαχτάρα και επιθυμία για ένα πρόσωπο, συναισθήματα μιας επιθυμίας που γεμίζουν όλη σου την ύπαρξη. Δυο μάτια που σε μάγεψαν και μέσα τους κάνεις τα όνειρα μια ολόκληρης ζωής!
Εδώ οι Στίχοιμα μιλούν για τους δικούς τους έρωτες με στίχους που σε παίρνουν αγκαλιά και νιώθεις την δύναμη τους, beat και μελωδία που σε ξεσηκώνουν ενώ η σκέψη σου πάει κατευθείαν στο αγαπημένο σου πρόσωπο. Δεν χρειάζεται να πω άλλα, ο παρακάτω στίχος τα είπε όλα "όταν ρωτούν τα συναισθήματα οι ματιές απαντούν".
► Βια (Διαμαντής Λουδάρος)
Το Βία είναι Βία. Είναι Βία στα live κι αν το έχεις ακούσει να το παίζουν με τους Planet of Zeus σε εκείνο το live στην Τεχνόπολη, θα το θυμάσαι για καιρό. Κι όσο κι αν σιχαίνομαι να λέω για παλαιότερα κομμάτια ότι παραμένουν εύστοχα και επίκαιρα, μαντέψτε…
► Δεν Καταλαβαίνεις (Φανούρης Ροδίτης)
Δεν καταλαβαίνεις… Τι τραγουδάρα είναι αυτή Θεέ μου. Είναι ένα από τα τελευταία κομμάτια των Στίχοιμα, συγκεκριμένα βγήκε πριν από ένα χρόνο, το καλοκαίρι του 2021 και από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, απλά ήταν στο repeat. Αυτό το τραγούδι σε νούμερα δεν έχει ακουμπήσει άλλα «ιερά» κομμάτια των Στίχοιμα και έχω παραξενευτεί για αυτό.
Είναι ένα ποιοτικό τραγούδι και την εποχή που βγήκε βίωνα μια περίεργη φάση στη ζωή μου, όντας ένα «μονοπάτι» να ξεφύγω από τις σκέψεις που με βάραιναν. Για εμένα προσωπικά ήταν ένα «φως στο σκοτάδι» και το συμπεριλαμβάνω στα αγαπημένα μου κομμάτια, αλλά και τα πιο κομβικά στη ζωή μου.
► Τα Όνειρα μου (Χρήστος Καραγιάννης)
Ήταν αυτονόητο πως θα διάλεγα κάτι από το "Μηχανές" που "τυχαίνει" να είναι ο αγαπημένος μου εγχώριος Hip Hop δίσκος, αυτό ήταν εύκολο, το δύσκολο ήταν να διαλέξω τραγούδι.
Η επιλογή ξεκαθάρισε μόλις έφτασα στο νούμερο 15 του δίσκου. Τα Όνειρα μου είναι ένα υπέροχο beat και στίχοι καταπέλτης απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας. Την τηλεόραση σας μέσα…
Ναι, το ακούω τόσα χρόνια μετά την πρώτη φορά και μπορώ να καταλάβω γιατί ο μικρός Χρηστάκης είχε δεθεί τόσο πολύ μαζί του.
Στα όνειρα μου (άλλωστε) περπατώ ανάμεσα σε τάφους…
