Όταν την παρατάει ο πατέρας της, η Maren ξεκινά ένα ταξίδι στην Αμερική με σκοπό να φωτίσει μυστικά του παρελθόντος και να μαζέψει τα θραύσματα του εαυτού της. Στο δρόμο της εμφανίζεται ο νεαρός Lee ο οποίος θα την οδηγήσει στο να επαναχαρτογραφήσει το ταξίδι της και τον ίδιο της τον εαυτό. Όμως το παρελθόν τους, το τραύμα τους, οι ανάγκες και τα θέλω τους μπλέκονται σε μια δίνη που επανέρχεται συνεχώς και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της, άλλοτε για να παγιδεύσει τους ήρωες υπό την ορμητικότητα της και άλλοτε για να τους απελευθερώσει.
Ο Guadagnino εξελίσσει και παντρεύει με επιτυχία την κινηματογραφική γλώσσα των δυο προηγούμενων εγχειρημάτων του (Call me by your name, Suspiria) σε ένα road movie ενηλικίωσης γεμάτο τρόμο και ρομάντζο με φόντο τους ερημωμένους δρόμους της βόρειας Αμερικής. Μελαγχολικό, ορμητικό και βίαιο το bones and all προτείνει μια αρκετά φρέσκια εικονογραφία για την αποτύπωση της ενηλικίωσης και της σεξουαλικής αφύπνισης δύο τραυματισμένων νέων στην pre grunge Αμερική των 80s και κάπως τελικά καταφέρνει να αποτυπώσει τις συνθήκες στις οποίες γεννιέται το φαινόμενο της Gen X όπως και την περιρρέουσα αίσθηση της εποχής χωρίς ποτέ να έρχεται σε ολοκληρωτική ρήξη με το παρόν.
Είναι συναρπαστικό όταν ένα καλλιτεχνικό κατασκεύασμα σμιλεύεται από ένα υλικό που είναι τόσο σκληρό και ταυτόχρονα τόσο μαλακό. Κινηματογραφικά όλα φαινομενικά κινούνται συνεχώς, ωστόσο η γραμμή είναι σαν να έχει άπειρο πλάτος έτσι ώστε συνεχώς όλα να μοιάζουν ακίνητα. Ο νεανικός έρωτας, ο εφήμερος, ο διαχρονικός που φλέγεται με ένταση ικανή να φωτίσει τα πηχτότερα σκοτάδια και να ρουφήξει όλο το διαθέσιμο οξυγόνο καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα του, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Η συνύπαρξη του τρόμου της κατασπάραξης του εαυτού και του άλλου, με την ειλικρινή ανθρώπινη σύνδεση δίνουν χώρο στην δημιουργία μιας ποιητικής της εικόνας που εξυψώνει και συνθλίβει το να δίνεις και το να δίνεσαι πέρα από κάθε λογική και όριο
Η Taylor Russell πραγματοποιεί μια ερμηνεία ήσυχη, εντυπωσιακά ώριμη, άμεση και διαπεραστική, μια ερμηνεία σε πλήρη αρμονία με τον τόνο και το νοηματικό άξονα του έργου που απογειώνει ένα σύνολο που ξεκάθαρα είχε την εν δυνάμει ενέργεια αλλά χρειαζόταν έναν καταλύτη να την απελευθερώσει. Η Russell κάνει την ταινία να μοιάζει αδύνατη χωρίς την παρουσία της και χωρίς την αδιαμφισβήτητη χημεία που αποκτά με τον Chalamet κατά την διάρκεια του ταξιδιού της.
Το σενάριο ανά στιγμές μοιάζει απλοϊκό, αρχετυπικό, στα όρια του σκελετού σεναρίου, ωστόσο ως κινηματογραφικό κατασκεύασμα παραδίνεται πλήρως στην μαγεία της κινούμενης εικόνας και στο ψυχοερωτικό στοιχείο που μπορεί αυτή να αναπτύξει, με αποτέλεσμα να μετατρέπει αυτό που αρχικά φαντάζει ως αδυναμία σε αναφαίρετο στοιχείο του έργου. Μια ταινία άλλωστε μπορεί να γίνει κάτι πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο των συστατικών (ή και πολύ λιγότερο σε άλλες περιπτώσεις) και η επίτευξη αυτού είναι που κάνει τον Guadagnino έναν πολύ ενδιαφέροντα σκηνοθέτη σε ένα πολύ αξιοζήλευτο σερί αγνών κινηματογραφικών εμπειριών (Call me by you name, Suspiria, Bones and all) Τι κι αν το σεναριακό βάθος πάει περίπατο, το bones and all σε κρατάει ακριβώς γιατί είναι μια ταινία που το βάθος της κρύβεται στην ίδια την κινηματογραφική γλώσσα, γλώσσα αμετάφραστη σε αυτές που γράφονται τα σενάρια.
Ο Guadagnino τελικά καταφέρνει να φτιάξει μια ταινία που μένει μαζί σου για μέρες και μεγαλώνει όταν την ξαναεπισκέπτεσαι νοητά ή ακόμα και όταν την αφήνεις να κάθεται. Μια ταινία που αν την αγαπήσεις θα είναι για το υπερβατικό και όχι για το story telling, για το υπερβατικό και όχι για το γραμμικά πολύπλοκο, για το υπερβατικό και όχι για τον βιρτουοζισμό, πρωτίστως τουλάχιστον.
Rating:
Xώρα: : Ιταλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο
Έτος: 2022/Έγχρωμο
Σκηνοθέτης: Luca Guadagnino
Πρωταγωνιστούν: Taylor Russell, Timothée Chalamet, Mark Rylance
Διάρκεια: 130’
