Celestial Season : Mysterium II

19/12/2022

Αυτά παθαίνεις όταν χάνεις τα βήματα που κάνει μια μπάντα με το πέρασμα των χρόνων. Στην προκειμένη οι Celestial Season, ένα πολυμορφικό ολλανδέζικο συγκρότημα και η διάλυση που είχε βαρέσει λίγους μήνες πριν το έμπα του 21ου αιώνα. Είκοσι χρόνια μετά και αφού τους είχαμε θάψει, κλάψει, λησμονήσει, η επτάδα (!!!) από το Ναϊμέχεν (Ναϊμέγκεν για τους μύστες του στοιχήματος) ξεκίνησε να «ξύνει» με τα σαπισμένα δάκτυλά της την κάσα και να παίρνει το δρόμο προς τον πάνω κόσμο. Το The Secret Teachings έρχεται το 2020 οικοδομώντας την εικόνα ενός νεκρού που γεμίζει με αέρα τα σκουληκοφαγωμένα πνευμόνια του ύστερα από δεκαετίες στη λήθη.

Η πείνα των Celestial Season δεν σταμάτησε σε ένα μόνο δίσκο επανένωσης. Το 2022 τους έφερε και πάλι στο προσκήνιο με κάτι μεγαλεπήβολο, την επίτευξη μιας τριλογίας. Το Mysterium I κυκλοφόρησε τον Απρίλιο και εμείς βρισκόμαστε εδώ να γράψουμε μερικές αράδες για τη συνέχεια και το Part II που βγήκε στις αρχές του μήνα. Αν κάποιος κατέχει από το παρελθόν των Celestial Season, γνωρίζει επαρκώς πως ξεκίνησαν σαν doom/death σχήμα και έπειτα ενδεχομένως όπως πρόσταζε το trend, φλέξαραν ένα τίμιο ψυχεδελο-stoner για 2 δίσκους και ένα ep.

Celestial Season

Το σοκ μου είναι πως έτσι ανέμενα να τους ακούσω στο Mysterium II αγνοώντας την πρόσφατη ιστορία τους. Αναμένοντας με ανάλαφρο στυλάκι για γκρουβάτα riff, το The Divine Duty of Servants σκάει όπως ένα αμόνι στο κεφάλι σαν σε καρτούν. Η φωνή του Stefan Ruiters που είχε σταθεί πίσω από το μικρόφωνο των δυο πρώτων δίσκων πριν μετακομίσει στους συμπατριώτες Orphanage, κρύβει σαν ανταριασμένο σύννεφο ό,τι ελπίδα υπήρχε για ηλιοκαμένο heavy rock. Οι Celestial Season του Forever Scarlet Passion (1993) και του Solar Lovers (1995) δηλώνουν παρόντες με σάρκα και οστά, εμπρός σου, αναγγέλλοντας την έναρξη ενός χειμώνα δίχως τέλος, δίχως γιορτινές και χριστουγεννιάτικες ημέρες.

Οι γραμμές χαράσσονται από το πρώτο λεπτό και με την ανατριχιαστική φωνή του φρόντμαν που σε προτρέπει να "let the dead be with us". Κάγκελο η τρίχα και δεν πέφτει για τα επόμενα 40 λεπτά. Τα φωνητικά δεν είναι ο μπροστάρης, η κινητήριος δύναμη όπως συμβαίνει αλλού. Δεν αποτελούν όμως και ένα ακόμα μουσικό όργανο. Σέρνουν τα σκοτεινά μυστικά τους σαν στοιχειό στην ατμόσφαιρα ενός εγκαταλειμμένου κτίσματος κάπου στη μέση του πουθενά. Ο Ruiters αποφεύγει να βάλει περαιτέρω ένταση στα death growls και εν γένει στη φαρέτρα, αποτελούμενη εκτός του παραπάνω και από ψιθύρους και καθαρά φωνητικά. Ανώφελο θα ήταν με τον τρόπο που θέλει να περάσει το ρόλο του στη μουσική των Celestial Season. Σκεφτείτε έναν Aaron (My Dying Bride) χωρίς τη θρηνωδία. Η χρυσή εποχή της Peaceville είναι επίσης παρούσα για όλους τους ονειροπόλους των πρώτων baby steps θρύλων του είδους όπως οι My Dying Bride και Anathema. Μη περιμένετε 90’s νοσταλγία κι έτσι. Οι Celestial Season των ‘20’s διανθίζουν τα ηχητικά layers με post metal ψήγματα εξυπηρετώντας τους καλλιτεχνικούς τους σκοπούς, όχι για να ακουστούν σε νέα ηλικιακά ή πιο εναλλακτικά αυτιά.

Αν έχεις ταξιδέψει με το Mysterium I άμεσα πιάνεις τον παλμό του II που έχει το ρόλο της φυσικής συνέχειας. Σκότος, μιζέρια, μελαγχολία, η συναισθηματική παλέτα δεν αλλάζει. Σε σχέση με το πρώτο μέρος της τριλογίας, εδώ πέρα τα έγχορδα τονίζονται περισσότερο. Όχι, δεν εννοώ τις κιθάρες και το μπάσο αλλά το τσέλο και το βιολί (επτά μέλη γαρ), ένα ακόμα σημάδι της αμετάκλητης επιστροφής τους στις πρώτες ημέρες. Μεγάλη προσθήκη οι Elianne Anemaat (τσέλο), Jiska ter Bals (βιολί, σχεδόν ιδρυτικό μέλος), είναι το κάτι παραπάνω που φέρνει μια έξτρα νοστιμάδα. Πήρε το αυτί μου και πνευστά μήπως; Κλαρινέτο είναι αυτό ή σαξόφωνο στο The Divine Duty…; Ο γοτθικός ρομαντισμός πλανάται έντονα στον αέρα του Mysterium II, ωθώντας τον ακροατή να ζητάει μεγαλύτερη παρέμβαση των πνευστών. Έτσι ένιωσα όσο άκουγα για παράδειγμα το Tomorrow Mourning (με το κινηματογραφικό feeling) και το ανοιξιάτικα φωτεινό instrumental με τίτλο Our Nocturnal Love. Στα δυο τελευταία κομμάτια (The Sun, The Moon, The Truth, Pictures of Endless Beauty - Copper Sunset) συνοψίζονται όλες οι καλές στιγμές όχι μόνο του δίσκου αλλά και των Celestial Season του 2022.

Οι Ολλανδοί έκαναν επανεκκίνηση και τι επανεκκίνηση. Την παλιά την ορθόδοξή. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μπανανόφλουδα η κυκλοφορία δυο δίσκων μέσα σε διάστημα ενός εξαμήνου. Ωστόσο πως να βάλεις γκέμια στην άκρατη έμπνευση, την ατιθάσευτη δημιουργία; Οι Celestial Season επέστρεψαν και εμείς ήδη βγάλαμε τον οβολό μας, τον προσφέραμε στο βαρκάρη και ήδη ταξιδεύουμε νοερά στους γαλήνια πένθιμους ωκεανούς προς το τρίτο μέρος που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2023.

Rating:

7.0