Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Συνειδητοποιώντας ότι έχουν περάσει δέκα χρόνια που το Santacore λαμβάνει χώρα εκεί γύρω από τα Χριστούγεννα (βασικά παραπάνω, μη ξεχνάμε ότι μεσολάβησαν και οι καραντίνες), αναλογίζομαι τι έχει περάσει το metalcore αλλά και το -core γενικότερα όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα. Σκαμπανεβάσματα από τα ουράνια στο υποείδος του σκληρού ήχου με τους λιγότερους οπαδούς εντός συνόρων, σαφέστατα μπορούμε να πούμε ότι τον τελευταίο καιρό μπαίνει σε μια περίοδο αναγέννησης.
Santacore 2022 - The Photostory
Αυτό φάνηκε σαφώς και συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά. Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη, οι μπάντες που βρέθηκαν στο line-up περισσότερες και γενικά η ανυπομονησία και το χτίσιμο της προσδοκίας για το φετινό Santacore, ιδιαίτερα έντονα. Τρέχοντας φτάνω στο An Club, όχι μόνο για το Santacore αλλά και επειδή θα συναντούσα αγαπημένες φάτσες που είχα να δω κανά χρόνο και βάλε, ανάγοντας τη συνθήκη αυτή στην τέλεια ευκαιρία συνάντησης. Νόμιζα ότι άργησα αλλά τελικά μια κάποια καθυστέρηση υπήρξε στο χρόνο, αλλά ντάξει, έξι μπάντες κι έξι soundcheck, δε θα κρεμάσουμε και κανέναν για την αργοπορία.
Santacore is coming to breakdown - Meet The Maker, Warcode, Tripnote, Senserase, Exile In Utopia, 17/12/2021
► Novelty
Κατηφορίζοντας προς το εσωτερικό του An Club το οποίο έχει γεμίσει ικανοποιητικά, οι Novelty ετοιμάζονται να κάνουν την αρχή πάνω στο στη σκηνή του An Club. Παραδοσιακό metalcore με ευθείες επιρροές από Trivium και Bullet For My Valentine, οι Novelty μας αφιέρωσαν τέσσερα κομμάτια εκκινώντας με τον καλύτερο τρόπο και κλίμα το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Με αρωγό το Faceless Mass, το βασικό EP που έχουν κυκλοφορήσει, αναμένουμε και σίγουρα, σύντομα, κάποια νέα τους δουλειά.
Δε θα μπορέσω να πω ότι ο ήχος φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο στους Novelty ωστόσο τους φέρθηκε καλύτερα συγκριτικά με άλλα σχήματα. Θα προσπαθήσω να μη γκρινιάξω πολύ για αυτό το θέμα γιατί δε μπορώ να γνωρίζω τι δε πήγε καλά και με κλειστά αυτιά/ ωτοασπίδες, άκουγα άλλο live, όπως και δεν υποβαθμίζω τη δουλειά κανενός συμβαλλόμενου στον τελικό ήχο, αλλά προβληματάκια στο αποτέλεσμα του τελευταίου υπήρξαν και μάλιστα αρκετά. Οπότε θα κρίνω και με βάση τι έβλεπα να παίζεται μπροστά μου αλλά και με το τι τελικά άκουγα. Η διάθεση όμως και η προσμονή δε χαλάει.
Πίσω στους Novelty, εμφανίστηκαν πάρα πολύ ορεξάτοι και με το κοινό να τους στηρίζει, πράγμα σημαντικό για πρώτη μπάντα του line up. Σίγουρα κράτησαν το ενδιαφέρον ζωντανά πολύ πιο έντονα από ότι το είχαν καταφέρει για μένα δισκογραφικά και μακάρι να συνεχίσουν έτσι.
► Kiss me Cleopatra
Και τώρα θα σας πω μια ιστορία για το πόσο συμπαθώ μουσικούς που παίρνουν τους εαυτούς τους σοβαρά, τόσο όσο. Τόσο ώστε να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη μουσική που γράφουν και αγαπάνε, όσο και να αυτοσαρκάζονται συνεχώς και με τις ατάκες τους αλλά και τις επιλογές τους για covers. Καλά τελικά δεν ήταν ιστορία, εδώ ήθελα να καταλήξω, τους συμπαθώ. Όντας και αρκετά γριά για να ενστερνίζομαι και να καταλαβαίνω όλο το “Give us back MySpace” aesthetic της υπόθεσης, νομίζω πιάνω το vibe των Kiss Me Cleopatra 100%. Λίγο πριν τα τριάντα, παίζουμε απενοχοποιημένα τη μουσική που έχουμε συνηθίσει να αγαπάμε στην εφηβεία μας, κάποιοι μας έπεισαν ότι ήταν ανώριμη, και όταν ωριμάσαμε αρκετά καταλάβαμε ότι αυτά είναι ανοησίες και θα κάνουμε ότι θέλουμε.
Οι Kiss Me Cleopatra αν και “νεογνή” μπάντα που υπάρχει εδώ και λίγους μήνες, έχει μια αύρα άνεσης και party πάνω στη σκηνή – αυτά καταφέρνεις όταν διασκευάζεις On The Floor από Τζεη -Λο (φυσικά εμείς από κάτω τραγουδούσαμε Taco Flavored Kisses με το χέρι γιατί είμαστε μπούμερς και το South Park μας έχει στιγματίσει), αλλά και στα κανονικά σου κομμάτια φωνάζεις για guests γνωστές φάτσες – vocalists της σκηνής για να κάνεις λίγο περισσότερο μπάχαλο. Ταυτόχρονα, οι εναλλαγές φωνητικών μεταξύ των δικών τους μελών, έχει απόλυτο νόημα και προσφέρει πολύ στον ήχο τους.
Μου αρέσει πολύ η προσέγγιση των Kiss Me Cleopatra – και στο δεύτερο live τους που ήταν μόλις η εμφάνιση του Santacore, απέδειξαν ότι αρέσει και σε πολλούς άκομη – στο κέντρο του An Club γινόταν πανικούλης καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους.
► Till Silence Breaks
Από τον “απόκληρο” του Outcast μέχρι σήμερα, οι Till Silence Breaks έχουν κάνει μεγάλα βήματα προόδου και απόφασης να βγάλουν τους εαυτούς τους προς τα έξω, έχουν κάνει αλλαγές. Επίσης, όπως και οι Kiss Me Cleopatra παρότι υπάρχουν πολύ περισσότερo καιρό, το Santacore ήταν η δεύτερη φορά που εμφανιζόντουσαν ζωντανά – μάλιστα, στο πρώτο τους live έπαιζαν επίσης, μαζί (στο Release live των Mask Of Prospero).
Υπάρχει ένα βάθος στη μουσική των Till Silence Breaks που αρχικά με βρίσκει πολύ κοντά της επειδή, κακά τα ψέματα, όπου post (ό,τι post) εγώ πρώτη. Ταυτόχρονα όμως κατάφερε, ενώ αδικούνταν ηχητικά ίσως περισσότερο από όλους εκείνο το βράδυ, να με κινητοποιήσει να την αφουγκραστώ πολύ προσεκτικά – παρόλο που δεν έφτανε εντελώς καθαρά στα αυτιά μου. Και στις κιθάρες παιζόντουσαν πάρα πολύ σοβαρές μελωδικές γραμμές. Ο κόσμος επίσης που παρευρέθηκε για να τους παρακολουθήσει, ίσως με λίγο περισσότερη πυγμή από ότι τα υπόλοιπα σχήματα της βραδιάς ήταν συγκινητικά πολύς.
.jpg)
Ιδιαίτερα συναισθηματική εμφάνιση επίσης, μιας που καλά τα σκουφάκια του Αη – Βασίλη στην αρχή, ωστόσο στη μέση υπήρξε η σύνδεση της μουσικής με τα κοντινά άτομα που έφυγαν – κι αυτό δεν είναι ποτέ ελαφρύ. Γεμάτη εμφάνιση για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, αναμένουμε και δίσκο μέσα στο 2023 – ένας λόγος για να τους δώσω παραπάνω σημασία.
► TripNote
Η αργοπορία της εκκίνησης αρχίζει και δείχνει τα σημάδια της σε συγκροτήματα και κοινό, μιας που η σειρά των συγκροτημάτων αλλάζει, εμφανώς για να ικανοποιήσει τα αιτήματα και τις υποχρεώσεις των περισσοτέρων στο χώρο. Έτσι, στη σκηνή εμφανίζονται αντί των Glance Of Medusa που είναι η σειρά τους οι TripNote. Δύσκολο να μην το καταλάβεις, αφού σβήνουν τα φώτα, έρχονται οι λάμπες, μαζί με τσιρίδες και κραυγές από το υπερπέραν.
Πρόσφατα σας αποκάλυψα την αδυναμία μου στους TripNote αφού οι ίδιοι μας τα είπαν πολύ αναλυτικά για όλα στη σκηνή, ωστόσο το όμορφο είναι πως έτι μία φορά, συμμετέχουν σε κάτι που οι ίδιοι προωθούν με πάθος – συνδιοργανώσεις με πολλές ακόμη μπάντες του είδους που παλεύουν για μια ενότητα. Όπως και νωρίτερα μέσα στη χρονιά με το Silverfest (όπου συμμετείχαν φυσικά και οι Novelty), για ακόμη μια φορά – αυτή τη χρονία αλλά ακόμη μια φορά και στο θεσμό- στο Santacore εκπληρώνουν ακριβώς αυτό το οποίο πλασάρουν.
TripNote: Ας μην περιμένουμε να προσπαθεί η κάθε μπάντα από μόνη της
Δυστυχώς ο ήχος δεν έκανε χάρες ούτε στους TripNote αλλά ευτυχώς γνωρίζω τη μουσική τους πολύ καλά για να με επηρρεάσει. Έχουν κατακτήσει αυτά τα παιδιά κάτι τελείως προσωπικό τους σκηνικά, τόσο με τα φώτα που είναι το εμφανές, αλλά το melodic (post) hardcore τους έχει ξεκάθαρη ταυτότητα. Και αυτό το καταφέρνεις όταν επιμένεις να γράφεις συνέχεια μουσική και να παρακινείς τα peers σου να παίζεται με κάθε ευκαιρία – χωρίς να γίνεται βέβαια η συχνότητα κουραστική. Όχι η καλύτερη τους εμφάνιση (τους έχω δει και πολλές φορές βέβαια), αλλά αυτό ισχύει μόνο επειδή έχουν να συγκριθούν με τρομακτικού επιπέδου σκηνική παρουσία που οι ίδιοι έχουν καταφέρει στο παρελθόν.
► Furor
Με τους Furor να περιμένουν να είναι το αποκορύφωμα της βραδιάς αλλά τελικά το πρόγραμμα να τους τα χαλάει κάπως, βγαίνουν προ-τελευταίοι, με κοινό έτοιμο από κάτω να τους στηρίξει ζεστά. Οι Furor βρίσκονται για πάνω από είκοσι (!) χρόνια στο χώρο. Γνώρισαν το metalcore στα γενοφάσκια του και το έπαιξαν και αυτοί, άλλαξαν, κυκλοφόρησαν πέντε δίσκους, δρασκελίζουν σε πολύ μεγαλύτερες σκηνές – πέρισυ τέτοια εποχή τους είδαμε μαζί με τους Full House Brew Crew. Κι όμως, ακόμη, οι Furor είναι δίπλα στις μπάντες του χώρου που τώρα γεννιούνται, επέζησαν από την “κοιλιά” του ιδιώματος και στέκονται ενεργοί.
Full House Brew Crew & Furor, 10/12/2021 @Temple
Περίσσια ζωντάνια, πάθος και όρεξη είναι αυτό που διέκρινε την εμφάνισή των Furor, όπως και μια εμπειρία που προτάσσει θάρρος και θράσος πάνω σε μια σκηνή η οποία είναι απόλυτα δική τους. Η πρόσμιξη του ήχου τους ειδικά στην πιο πρόσφατη τους δουλειά και με alternative metal χαρακτηριστικά, δίνει κι έναν άλλο αέρα στη ζωντανή τους εμφάνιση.
Furor: Η Αθήνα σε ρυθμούς. . . Love και εκρηκτικότητας
Αν και οι Furor δεν είναι εντός των συνηθισμένων ακουσμάτων μου, οι ζωντανές τους εμφανίσεις πάντα έχουν κάτι να δώσουν και να απολαύσεις. Όμορφη και η στιγμή που τους συνόδευσε στη σκηνή και για το τελευταίο κομμάτι ο πρώην μπασίστας τους που βρισκοταν εκεί (και) γι’ αυτό το σκοπό.
► Glance Of Medusa
Αρχικά, να πω πάρα πολλά μπράβο στους Glance Of Medusa που παραχώρησαν τη σειρά τους ώστε να παίξουν νωρίτερα TripNote και Furor. Δε γνωρίζω ποιος αντιμετώπιζε δυσκολία και έπρεπε να συμβεί αυτή η αλλαγή, αλλά είναι μεγάλο, και φανερώνει σεβασμό κι ενότητα και μικρά εγώ – πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο μεταξύ καλλιτεχνών – και δεν πρέπει να ξεχνάμε να τα γράφουμε αυτά. Αυτό φυσικά και κόστισε στους Glance Of Medusa, αφού ήδη το An Club άρχισε να αδειάζει πριν εκκινήσουν την εμφάνισή τους, αλλά και κατά τη διάρκεια – πράγμα καθόλου παράλογο δεδομένης της ώρας και των ΜΜΜ που πλησίαζαν τη λήξη της λειτουργίας τους. Και φυσικά εντελώς άσχετο με την ποιότητα των Glance Of Medusa.
Η ώρα περασμένη λοιπόν και παρ’ όλα αυτά οι Glance Of Medusa βγαίνουν στη σκηνή απτόητοι και με έναν από τους καλύτερους ήχους της βραδιάς. Ίσως και να φταίει ότι είχαν αποχωριστεί τις ζωντανές εμφανίσεις για τέσσερα χρόνια, που είναι πολλά, και μέσα σε αυτά δεν είχαν καταφέρει ποτέ να αποδώσουν ζωντανά το καταπληκτικό Solitude του 2020. Η μουσική τους, κάτι μεταξύ post metal και metalcore (και όχι post metalcore, αλλά αλήθεια πόση σημασία έχουν οι ταμπέλες, αλλά για όσους έχουν ας ακριβολογούμε), κεντρίζει το ενδιαφέρον και είναι ιδιαίτερα απαιτητική, όμως τα κατάφεραν αξιοπρεπώς. Και κρίμα που δεν ήταν περισσότερος κόσμος μάρτυρας αυτής της κατάκτησης, αλλά όπως είπαμε, ήταν λογικό.
Και κάπως έτσι, επειδή ήδη είπα πολλά, το δέκατο Santacore στέφθηκε με επιτυχία, όπως του άρμοζε. Μακάρι να είναι ο προάγγελος μιας σκηνής που ξανανθίζει με νέους όρους.
