Φωτογραφίες: Αννα Γκανιάτσα
Ακόμα ένα βράδυ Σαββάτου στο Gagarin, ακόμα άλλη μια σύμπραξη και συνύπαρξη διαφορετικών indie/εναλλακτικών καλλιτεχνών, υπό το «banner» της Αισθηματικής Αγωγής Vol.2. Ο δεύτερος «τόμος» απαρτίζεται από Τα Παιδιά της Παλαιότητας, τους Tango with Lions, την Melentini και τους Λάμδα. Είμαι πολύ γνώριμος με την μουσική των 2 τελευταίων, ωστόσο είχα χάσει κάθε ευκαιρία να παραστώ σε live εμφάνιση τους και ως fan της μουσικής τους ανυπομονούσα αρκετά για το συγκεκριμένο event.
Γνωρίζοντας επίσης την επίδραση που είχαν/έχουν Τα Παιδιά της Παλαιότητας και λόγω του προηγούμενου σχήματος Κόρε Ύδρο, το οποίο είχε διαγράψει μια αρκετά σημαντική πορεία στον ελληνικό εναλλακτικό ήχο, προσδοκούσα να ανακαλύψω περαιτέρω την μουσική τους, καθώς δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος με το πιο πρόσφατο τους υλικό. Ταυτόχρονα το project Tango with Lions της Κατερίνας Παπαχρήστου, θεωρώ πως ήταν η κατάλληλη προσθήκη για να «δέσει» το lineup.
Τα Παιδιά Της Παλαιότητας, Melentini, Tango With Lions, Λάμδα | The Photostory
Πριν να πω οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να σταθώ και να σχολιάσω για λίγο το κοινό, η μάλλον την συμπεριφορά του. Η εισροή του κόσμου ήταν πάρα πολύ ικανοποιητική, η αγωγή του ωστόσο κάθε άλλο πέρα από ικανοποιητική ήταν. Θεωρώ ασύλληπτο το να επικρατεί τέτοια οχλαγωγία και ένας συνεχόμενος θόρυβος (πάρα τις κάποιες πολύ ευγενικές παρακλήσεις), ένα σημάδι απόλυτης έλλειψης σεβασμού προς τους καλλιτέχνες πάνω στην σκηνή, αλλά και προς τους υπόλοιπους ακροατές που βρίσκονται στον ίδιο χώρο, οι οποίοι έχουν πληρώσει και έχουν έρθει για να απολαύσουν τους ανθρώπους που παρουσιάζουν την τέχνη τους επί σκηνής.
Συμβάν που παρατηρώ να συμβαίνει όλο και περισσότερο τελευταία, π.χ στο live των Cult of Luna το 2016 το κοινό ήταν εκεί για την μουσική και όχι για να μιλήσει μεταξύ του, ωστόσο στο πιο πρόσφατο live τους υπήρχαν πολλά παραδείγματα αδιαφορίας για το τί γινόταν στην σκηνή, ακόμα και στα πιο ambient, μελωδικά κομμάτια. Όποι@ επιθυμεί να μιλήσει και να πιάσει κουβέντα, θα ήταν ορθό και δίκαιο να το κάνει ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΥΛΙΑΚΟΥ ΧΩΡΟΥ. Υπάρχουν τόσα μπαρ και τόσα μέρη στα οποία μπορούν να γίνουν ΟΛΕΣ αυτές οι συζητήσεις. Έχω διάφορες εικασίες για τους λόγους που μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά δεν θα τις αναλύσω εδώ.
►Λάμδα
Σαν πρώτο act υποδεχόμαστε στην σκηνή τους Λάμδα. Μπορώ να πω ότι είναι μια από τις αγαπημένες μου ελληνικές μπάντες. Οι δισκογραφικές τους δουλειές είναι απίστευτα ολοκληρωμένες, βρίσκω πολύ συχνά τον εαυτό μου να επιστρέφει σε αυτές, κυρίως το πιο πρόσφατο Τρία και λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τις συνθέσεις και εννοείται τους στίχους τους. Όπως συμβαίνει και στους δίσκους τους, άλλοτε σφυρηλατούν και άλλοτε υφαίνουν.
Ο ήχος ήταν αρκετά μέτριος, δεν μπορούσες να διακρίνεις με ευκρίνεια τα όργανα και όλες τις στρώσεις που υπήρχαν, παρόλα αυτά η εκτέλεση των κομματιών ήταν απίστευτα άρτια, η μπάντα ήταν «δεμένη». Οι κιθάρες, τα synth (που κάποια στιγμή μέχρι και 3 μέλη ήταν από πάνω τους), τα ντραμς και τα φωνητικά ήταν όλα μια καλοδουλεμένη και προβαρισμένη μηχανή.
Στο προσωπικό αγαπημένο 'Ανοιξη, μπορούσες να διακρίνεις (ως ένα σημείο) τις όμορφες υφές στα synth μαζί με τα groovy drums να λειτουργούν σαν καταπέλτης ωθώντας το κομμάτι εμπρός, μαζί με τις κιθάρες να συνοδεύουν με ονειρικές μελωδίες, ενώ τα φωνητικά με τον νοσταλγικό η και πιο υποτονικό τους χαρακτήρα καταφέρουν να τιθασεύουν το όλο αποτέλεσμα. Το setlist περιείχε κομμάτια κυρίως από το Τρία, όμως οι άλλοι δίσκοι δεν παραμελήθηκαν, δίνοντας μας έτσι μια ολιστική εικόνα της δισκογραφίας τους. Χωρίς καμία αμφιβολία, ήταν μια υπέροχη live εμφάνιση, θα ήταν ακόμα καλύτερη εάν το κοινό και εν μέρει ο ήχος το επέτρεπαν δυστυχώς.
►Tango with Lions
Επόμενο act: Το stage name Tango with Lions της Κατερίνας Παπαχρήστου μαζί με την Nalyssa Green στα πλήκτρα, με μία αρκετά indie pop και new wave διάθεση. Η γενικότερη αίσθηση της μουσικής ήταν πιο θερμή και η ενέργεια που διαχέονταν ήταν αρκετά γαλήνια, τόσο που έβαλε το κοινό σε μια αιθέρια διάθεση με αρκετό συναισθηματισμό. Παρουσίασαν κομμάτια από όλους τους δίσκος, με τον πιο πρόσφατο you.me να έχει τα περισσότερα, χωρίς όμως να λείπουν τα Απόψε θέλω παρέα, το OST της ταινίας Αισθηματίες και ίσως το πιο γνωστό κομμάτι τους In a Bar.
Το performance της μπάντας ήταν άψογο, τα backing vocals έδιναν την επιπλέον ομορφιά στις συνθέσεις και το γκρουπ, όπως το κοινό, φαινόταν να απολαμβάνει και να είναι πολύ ευχαριστημένο με ο,τι διαδραματιζόταν γύρω του. Ήταν μια πολύ όμορφη και μειλίχια εμφάνιση πιστεύω, που ταίριαζε με όλη την ατμόσφαιρα της βραδιάς.
►Melentini
Με συνοπτικές διαδικασίες ήρθε η ώρα να ανέβει στην σκηνή η Melentini. Προσωπικά θεωρώ πως μιλάμε για μία από τις πιο ιδιαίτερες και μοναδικές μουσικούς που έχει να προσφέρει η μουσική σκηνή στην χώρα μας. Το setlist επικεντρώθηκε κυρίως στα πιο retro sounding και ελληνόφωνα κομμάτια, με μία έντονη ρυθμικότητα και το μπάσο να «καλπάζει», κάνοντας όλα τα κορμιά να κουνηθούν με όποιον τρόπο αυτά μπορούν. Τα ιδιαίτερα φωνητικά της και η παρουσία της στην σκηνή σε έκαναν να μην μπορείς να κοιτάξεις αλλού και κομμάτια όπως το Asana σε μαγνήτιζαν στην παρουσία της.
Η μπάντα της την πλαισίωνε άρτια, ενώ τα synth και η κιθάρα χρωμάτιζαν με τον πιο γλυκό τρόπο τη φωνή της, αλλά και την ερμηνεία της. Θα ήθελα να είχα ακούσει παραπάνω τραγούδια από το Zrsha; Fundus Uterus, αν και δεν έχει καμία σημασία, αφού η εμφάνιση της ήταν υπέροχη και σίγουρα κέρδισε μέρος του κοινού που δεν την γνώριζε.
►Τα Παιδιά της Παλαιότητας
Για το κλείσιμο της βραδιάς υπεύθυνα ήταν Τα Παιδιά της Παλαιότητας, η «συνέχεια» των Κόρε.Ύδρο δηλαδή, με τον Παντελή Δημητριάδη να παίρνει τον απόλυτο ρόλο του frontman, σε ένα δυναμικό performance, που μέχρι και stage diving περιείχε. Το κοινό όλως περιέργως ξαφνικά ησύχασε αισθητά, ενώ η μουσική έγινε πιο noisy/rock και παρέα με τα 2 τσέλo και το σαξόφωνο είχαμε έναν μεγάλο αριθμό μουσικών στην σκήνη. Ήταν μια πολύ έντονη εμφάνιση, με μεγαλύτερη έμφαση στην νέα κυκλοφορία Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών και μπορεί να μας υπενθύμιζε συχνά ο Παντελής Δημητριάδης ότι κάπως «ξεμένει» από αντοχές, αλλά μόνο το αντίθετο φάνηκε.
Ο κόσμος τραγουδούσε δυνατά, φαινόταν να είναι απολύτως ενθουσιασμένος και προσηλωμένος σε μεγάλο βαθμό και θεωρώ πως εισέπραξε πίσω το 100% της ενέργειας και δυνατότητας των μουσικών. Το μοναδικό αρνητικό το οποίο παρέμεινε ήταν ο ήχος του Gagarin, ωστόσο μπορούμε να το προσπεράσουμε και να εστιάσουμε σε αυτά που έχουν σημασία.
Αυτά που έχουν σημασία είναι ότι η βραδιά έδωσε χώρο και χρόνο σε καλλιτέχνες να παρουσιάσουν το έργο τους και το ότι είναι εμφανές πλέον το πόσο μεγάλη προσέλευση κόσμου έχουν οι indie/ελληνόφωνες συναυλίες. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις την υποστήριξη του κοινού για όλα αυτά τα σχήματα όπως είπα και στην αρχή, όμως η αγωγή του δεν ήταν και η καλύτερη. Αυτό είναι ένα μελανό σημείο και θεωρώ πως πρέπει να βελτιωθεί. Εύχομαι στην επόμενη Αισθηματική Αγωγή να υπάρχει και η κατάλληλη συναυλιακή αγωγή, έτσι ώστε να μπορούμε να απολαύσουμε όλοι αυτή την εμπειρία στον ίδιο βαθμό.
