Ξέρεις ότι ένα death metal album θα σου κλονίσει την ψυχή και τον αυχένα όταν στο εξώφυλλό του εμπεριέχεται τουλάχιστον μια φιγούρα που παραπέμπει στον κάτω (αν υποθέσουμε πως υπάρχει) κόσμο. Στο εξώφυλλο του δίσκου Okkult III, των Γερμανών Atrocity, οι οποίοι έχουν δώσει το παρόν στη μουσική σκηνή από το 1988, υπάρχουν όχι ένας αλλά τέσσερις προάγγελοι (ειρωνικό θα’ λεγε κανείς…) του χάους που υποθετικά μιλώντας, παραμονεύει στο εσωτερικό του δίσκου διψώντας για ένα πάτημα κουμπιού ώστε να απελευθερωθεί και να σπείρει πανικό… Αφού έφτιαξα ατμόσφαιρα, νιώθω πιο έτοιμη από ποτέ για το φοβερό και τρομερό αυτό «κλικ» !
Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το Desecration of God, υποψιάζομαι πως πρόκειται για κλασικό και αγνό – όσο αγνό μπορεί να είναι τέλος πάντων – death metal το οποίο ξετυλίγεται μέσα από τις μελωδίες που έχουν γράψει οι Atrocity. Συγκεκριμένα, τα επιθετικά drums, τα riffs σχεδόν σε ταχύτητα φωτός και τα φωνητικά του Krull, μου δημιούργησαν μια θετική προδιάθεση για τη συνέχεια του Okkult III. Ακόμη, τα χορωδιακά – συμφωνικά φωνητικά προσδίδουν έξτρα σκοτεινότητα και άνετα θα μπορούσα να το φανταστώ σε κάποια ταινία αφιερωμένη σε κάποιο πλάσμα που κυριαρχεί σε κάποιον παράλληλο κόσμο «του κακού» (αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να ανταγωνιστεί αυτόν στον οποίο υπάρχουμε…).
Με τον ίδιο δυναμισμό, οι Atrocity, περνούν στο Fire Ignites, το οποίο ακροβατεί ανάμεσα στο death και το thrash – για τα δικά μου αυτιά – με τον Nijenhuis να έχει μια εμφανή λατρεία στα διπέταλα (από μένα είναι «ΝΑΙ»). Ο τρόπος, μάλιστα, με τον οποίο «τραγουδά» ο Alexander Krull τη φράση “Fire Ignites”, την κάνει να μοιάζει με κάποιο ξόρκι το οποίο απελευθερώνει δυνάμεις του κακού ή κάποια αιώνια κατάρα. Συνεχίζοντας, το catchy riff, το οποίο επαναλαμβάνεται στην πλειοψηφία του Born To Kill, είναι από εκείνα τα riffs, τα οποία με έναν εύκολο – φαινομενικά – τρόπο κολλάνε στο μυαλό και σε παρασύρουν στο ρυθμό. ?λλο ένα στοιχείο το οποίο μου άρεσε στο Born To Kill, είναι ο διάλογος μεταξύ κιθαρών και drums. Έχουν ταιριάξει τόσο ομαλά οι μελωδίες που έχουν επιλέξει οι Atrocity, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν τα όργανα να συζητούν – σε λίγο πιο υψηλούς τόνους βέβαια… – μεταξύ τους.
Από το πρώτο κιόλας κομμάτι του Okkult III, οι Atrocity, μας πλημυρίζουν με death metal στοιχείο τοποθετώντας υψηλά τον πήχη για το συνολικό αποτέλεσμα.
Το Bleeding for Blasphemy με τη δραματική και αναπαραστατική του εισαγωγή μοιάζει με κάποια προειδοποίηση για κάποια τιμωρία που έπεται (όνομα και πράγμα σαν να λέμε…). Κιθάρες που θα παρομοίαζα ανά διαστήματα με κομπρεσέρ, ξεσπάσματα στα drums και τα φωνητικά και breakdowns που σκάνε σαν βόμβες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που διέκρινα εγώ στο Bleeding for Blasphemy. Το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε, νομίζω, άνετα να είχε γραφτεί από τους Machine Head – aka μια επιρροή ξεδιπλώθηκε, χωρίς να είμαι σίγουρη για το ποιος έχει επηρεαστεί από ποιον. Έχοντας φτάσει στη μέση του δίσκου, παρατηρούμε πως η ενέργεια παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Από το πρώτο κιόλας λεπτό καταλαβαίνω πως μου αρέσει υπερβολικά το Priest of Plague. Θέλετε το βασικό riff της κιθάρας που πάλι συνειρμικά με παρέπεμψε στους Machine Head ; Θέλετε οι συγχορδίες που χρησιμοποιούν οι Atrocity οι οποίες προσδίδουν στο Priest of Plague έναν πιο symphonic, gothic χαρακτήρα ; Θέλετε που εμπεριέχει τη λέξη Priest (όποιο ξέρει, ξέρει) ; Όπως και να το δούμε, είναι ένα κομμάτι που ξεχώρισα από το Okkult III.
Εισαγωγικά στοιχεία του Malicious Sukkubus είναι οι καμπάνες, τα δραματικά και με έξτρα εσάνς θεατρικότητας βγαλμένη από τραγωδία και μυστήριο πλήκτρα και τα – σαν βγαλμένα από το υπερπέραν ή κάποια άλλη διάσταση – φωνητικά. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι τα φωνητικά που αναφέρθηκε προηγουμένως ότι δίνουν την αίσθηση του εξωπραγματικού, τα οποία συναντάμε και στην εισαγωγή αλλά και στο τελευταίο μέρος του κομματιού, ανήκουν στις Elina Siirala και Zoe Federoff, οι οποίες συμμετέχουν στο κομμάτι. Τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν, για’ μένα στο Malicious Sukkubus, είναι τα χορωδιακά φωνητικά που ανά διαστήματα ακούγονται στο προσκήνιο τα οποία προσφέρουν απλόχερα δραματικότητα στο κομμάτι, τα βασικά riffs στις κιθάρες τα οποία θα παρομοίαζα με πριόνια και τα εμβόλιμα hi – hats τα οποία δένουν ομοιόμορφα τη σύνθεση. Συνεχίζοντας με το λουτρό death metal το οποίο ακούει στο όνομα Lycanthropia, το Okkult III πλησιάζει αργά και σταθερά προς το τέλος του χωρίς βέβαια οι ενέργεια των Atrocity να μας δίνει τέτοιου είδους εντύπωση μιας και παραμένει στα ύψη. Αγαπημένο μου σημείο του κομματιού είναι το breakdown που συμβαίνει στο λεπτό ‘2:09’ του Lycanthropia, το οποίο μοιάζει – σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Krull – με στιγμιαίο λυτρωτικό ξέσπασμα.
Το Okkult III πλησιάζει προς το τέλος του, το οποίο οι Atrocity με τις μελωδίες τους, παρουσιάζουν σαν μια νέα αρχή…
Δραματική εισαγωγή με αργά ξεσπάσματα στα Hi – Hats και το Faces From Beyond φαίνεται πως κηρύττει με βραδείς ρυθμούς το τέλος του Okkult III. Όπως ανέφερα όμως, μόνο φαινομενικά ισχύει κάτι τέτοιο διότι οι Atrocity με την εκρηκτικότητα που έχουν και σε αυτό το κομμάτι, έχουν άλλα σχέδια. Και στο Faces From Beayond διακρίνω μεταξύ της σύνθεσης το σημείο προς το τέλος του κομματιού στο οποίο γίνεται το breakdown και συνοδεύεται από ένα σκοτεινό σόλο στην κιθάρα. Προχωρώντας στο προ-τελευταίο κομμάτι, ήδη από την αρχή του Cypka κατάλαβα πως πρόκειται για ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του Okkult III. Κριτήρια που με οδήγησαν στο συμπέρασμα αυτό είναι, το riff που κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού, στο οποίο οι νότες συνδυάζονται με έναν αρμονικό τρόπο, οι εξισορροπημένες εναλλαγές στους ρυθμούς – στοιχείο που εκτιμώ ιδιαιτέρως σε αυτό το είδος μουσικής – και το εντελώς και απολύτως αιφνίδιο και βίαιο breakdown το οποίο άνετα οδηγεί στα όρια της παράνοιας (aka, ‘Atrocity, ΤΡΕΛΑΝΕΤΕΜΑΣΡΕ !!!’).
Τελευταίο κομμάτι της σαραντατετράλεπτης (και κάτι ψιλά) παράνοιας το Teufelsmarsch και ακούγοντας την εισαγωγή είχα την εντύπωση ότι εμφάνισε κάποια διαφήμιση το youtube. Δεύτερη μου σκέψη ήταν πως οι Atrocity δε θα μπορούσαν να κλείσουν το δίσκο με καλύτερο τρόπο. Επένδυσαν αν όχι όλη, έστω την πλειοψηφία της έμπνευσης που είχαν στα riffs και τα solo που οργιάζουν στο μεγαλύτερο μέρος του Teufelsmarsch. Ένωσαν τις δυνάμεις και το μεράκι τους με τους μουσικούς Robse Dahn και Misstiq που κάνουν guest εμφάνιση στο Okkult III. Και φυσικά ό,τι απόθεμα ενέργειας έχει μείνει από όσα προηγήθηκαν στο δίσκο, τη διοχετεύουν στο Teufelsmarsch. Με λίγα λόγια, αυτό το κομμάτι για τη δική μου αντίληψη, ήταν μια υπόσχεση δυναμικής συνέχειας από τους Atrocity.
Μπορεί οι Atrocity, με το Okkult III, να μην έφεραν κάτι φρέσκο και πρωτοποριακό στη metal μουσική σκηνή. Μπορεί οι μελωδίες τους να στηρίζονται σε γνώριμα μουσικά ηχοχρώματα τα οποία με παρόμοιους τρόπους και μοτίβα σύνθεσης έχουν ακουστεί ξανά στο παρελθόν από μπάντες του είδους. Ωστόσο κάθε κομμάτι στο Okkult III είναι αφενός μια νέα πρό(σ)κληση για pit και “try not to headbang” και αφετέρου αποτελεί δήλωση της δυναμικής επαναφοράς από την τελευταία τους κυκλοφορία (Okkult II, 2018). Αλλωστε μπορούμε άνετα να διακρίνουμε την πρόοδο στην ποιότητα του ήχου και των συνθέσεών τους. Με λίγα λόγια επέστρεψαν και η εξέλιξή τους είναι φανερή – λαμβάνοντας υπόψιν το ειλικρινέστατο εννιαράκι !
Rating:
Atrocity - Okkult III -Tracklist:
1. Desecration of God
2. Fire Ignites
3. Born to Kill
4. Bleeding for Blasphemy
5. Priest of Plague
6. Malicious Sukkubus
7. Lycanthropia
8. Faces from Beyond
9. Cypka
10. Teufelsmarsch
Band: Atrocity
Album: Okkult III
Atrocity are: Alexander Krull (vocals, keyboards, samples), Micki Richter (guitars), Luc Gebhardt (guitars), Andre Nasso (bass), Joris Nijenhuis (drums, backing/choir vocals)
Label: Massacre Records
Genre: Death Metal, Black Metal, Symphonic Metal
Παραγωγός: Alex Krull
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20/01/2023
Band Links: Official Website | Facebook | Instagram | Spotify | Bandcamp |