Το καλοκαίρι του 2020 είναι ένα από τα πιο περίεργα καλοκαίρια που έχουμε περάσει τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως εξαιτιας της πανδημίας και όλων όσων ακολούθησαν, μα και ακολουθούν. Πάντα όμως όταν ο Ήλιος κλείνει ραντεβού με τον ουρανό ανελλιπώς για 3-4 μήνες, τα πνεύματα αλλάζουν. Η διάθεση μεταμορφώνεται, και η μουσική παίζει καταλυτικό ρόλο σε αυτό. Σε μια εποχή κατά την οποία η μουσική -και όλες οι Τέχνες- μας βοηθούν να κρατάμε τας... φρένας σώα, τα τραγούδια που μας θυμίζουν καλοκαίρι ήταν ό,τι πρέπει να βγούμε από το mood του εγκλεισμού, και να μπούμε σε διάθεση για λίγο πιο "έξω καρδιά καταστάσεις".
Χωρίς να το παλέψουμε πολύ, μιας και βγήκε έμφυτα και αβίαστα, μαζευτήκαμε όλοι παρέα (εξ αποστάσεως, μην ανησυχείτε, μένουμε ασφαλείς), τα βάλαμε κάτω, και αποφασίσαμε ο καθένας το τραγούδι που του θυμίζει πιο πολύ καλοκαίρι από κάθε άλλο. Είμαστε αρκετοί, οπότε αφού απολαύσετε το παρόν, ετοιμαστείτε για το δεύτερο μέρος!
Survivor – Too hot to sleep
"Sun sinkin' but the fire's still burnin'"
Το 3ο κομμάτι από τον ομώνυμο δίσκο των Survivor, ο οποίος αποτελεί τον προτελευταίο της μπάντας – όχι τόσο μεγάλης εμπορικής επιτυχίας όσο οι προγενέστεροί του, εν έτει 1988, λίγο πριν την μεγάλη τους παύση, με την επιστροφή τους και πάλι το 2006 δισκογραφικά.
Too hot to sleep – κομμάτι που μόλις αισθανθώ την ανάγκη να ακούσω, ξέρω πως έφτασε το καλοκαίρι. Σύνθεση που σε κάνει να νιώθεις νοσταλγία για εποχές που δεν έζησες, που σε μεταφέρει σε δύσεις ηλίου δίπλα σε αχανείς αμμώδεις παραλίες και μπαρ με τεράστιες επιγραφές neon, με ντροπαλά βλέμματα να συναντιούνται και δειλές πρώτες κουβέντες, με πρώτα φιλιά και ατελείωτες νυχτερινές βόλτες με το αυτοκίνητο δίπλα από τη θάλασσα, υπό τον ήχο των άψογων φωνητικών του Jamison – φωνής που θέλοντας και μη λόγω του ost του Baywatch, λίγο πολύ, όλοι έχουμε συνδέσει με τα καλοκαίρια μας.
Armin van Buuren feat. Sharon den Adel - In And Out Of Love
Αράζεις στην παραλία, έχει αρχίσει να δύει ο ήλιος και έχεις παραγγείλει το 4ο cocktail – αφού έχει προηγηθεί μία εξάδα μπύρες – και θες σαν άνθρωπος να ακούσεις και τη μουσικούλα σου, τι επιλέγεις; Δηλαδή θέλετε να μου πείτε, με το χέρι στην καρδιά, ότι ο Eric Adams είναι ο πρώτος που σας έρχεται στο μυαλό;
Ενώ πόσο πιο όμορφα γίνονται όλα όταν ακούς την υπέροχη φωνή της Sharon να τη συνοδεύει μία απλή μεν, ευφυέστατη δε σύνθεση του van Buuren. O Ολλανδός παραγωγός αποδεικνύεται «αλεπού» για άλλη μία φορά, αφού γνωρίζει ότι έχει στα χέρια του μία φωνή τεραστίων δυνατοτήτων και την εκμεταλλεύεται στο έπακρο αναδεικνύοντας κάθε της δυνατό σημείο και φτιάχνει ένα κομμάτι που κυριολεκτικά δε γίνεται να μη σου αρέσει. Ίσως να το αγαπάς όσο εγώ, ίσως να το έχεις βαρεθεί, παραδέξου όμως, και το ξέρεις σχεδόν όλο απ’ έξω και ποτέ σου δε θα πεις άλλαξε το, γιατί ναι, τόσο ικανός ο van Buuren.
Υγ: Έχετε ένα λεπτό να μιλήσουμε για τον κύριο Θεό μας Armin van Buuren;
Allah Las - Raspberry Jam
Οι Allah Las ανέκαθεν θύμιζαν καλοκαίρι. Η νοσταλγία για το σούρουπο, όταν φεύγεις από την παραλία και είσαι σχεδόν έτοιμος να σε πάρει ο ύπνος, ενώ ο αέρας από τα ανοιχτά παράθυρα σε δροσίζει ή η ώρα για το πρώτο κοκτέιλ, για'μενα από πέρυσι και για πάντα θα έχει για soundtrack το Raspberry Jam. 60s trip, νωχελική ψυχεδέλεια, παιχνιδιάρικο μπάσσο για μετρημένη δόση ενέργειας και surf vibes από τα κιθαριστικά riffs.Από το soundtrack της ταινίας Self Discovery for Social Survival, γυρισμένη στο Μεξικό, τις Μαλδίβες και την Ισλανδία, με θέμα το surf, αποτυπώνει πίστα την καλοκαιρινή ξεγνοιασιά!
Από το λεωφορείο, ελπίζοντας για καλύτερες μέρες.
Salento - René Aubry
Όταν είναι καλοκαίρι ένα κομμάτι παίζει σχεδόν κάθε μέρα ανεξαρτήτως ώρας -είμαι εμμονικός. Το Salento από Rene Aubry μου κόλλησε χωρίς να ξέρω τον καλλιτέχνη, χωρίς να ψάχνω καν για μουσική. Είχα αποκοιμηθεί το βράδυ με το youtube να παίζει και ξυπνώντας το πρωί, έφτιαξα έναν καφέ για άραγμα στο μπαλκόνι χαζεύοντας τον Κούλε απέναντι (θαλάσσιο ενετικό φρούριο στο Ηράκλειο Κρήτης) και απλά “έσκασε” στα ηχεία μου. Προφανώς και ήταν καλοκαίρι -αρχές-, ήμουν και φοιτητής είμαι και ρομαντικόςž οπότε το έστησα στο μυαλό μου σίγουρα πιο super απ’ ό,τι πραγματικά είναι.
Είτε αρχή καλοκαιριού, είτε μέση είτε τέλος μου φτιάχνει τη διάθεση. Κατα κάποιον τρόπο δένει τα προηγούμενα μου καλοκαίρια με τα επόμενα που θα έρθουν. Είναι σαν ένας παπούς ή μια γιαγιάκα που σε παίρνει από το χέρι και σου διηγείται ιστορίες ενώ εσύ είσαι μικρός και όσο το καλοκαίρι περνάει εσύ μεγαλώνεις και φτάνεις να ενηλικιώνεσαι και διηγείσαι εσύ την ιστορία σου σε αυτούς μέχρι να τα πάρεις την επόμενη χρονιά όλα από την αρχή. Δεν περιγράφω το κομμάτι, ακούστε το!
The Valley - Earthbound
Το τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαίρι, δεν είναι κάποιο dancing anthem. Δεν έχει fancy groove, δεν συνοδεύεται καν από κοκτέιλ με ομπρελίτσες. Δεν είναι για soundtrack παραλίας, δεν μπαίνει ποτέ σε κανένα πάρτυ.
Το τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαίρι, ακούγοντάς το μεταφέρομαι αυτομάτως στο μικρό Παρίσι γνωστού νησιού του Ιονίου, το πρώτο ζεστό μεσημεράκι του Μαΐου. Κάτω από μια λεύκα, έχω απλωμένα πόδια στη καρέκλα και απολαμβάνω την σκιά του δέντρου που με λυτρώνει από τη ζέστη. Έχει αργόσυρτο ρυθμό και συνοδεύεται αποκλειστικά από κρύα μπύρα μετά τις 12 το μεσημέρι.
Το τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαίρι, τις υπόλοιπες εποχές μαραίνεται. Έχει την αποκλειστική ιδιότητα να μην το ακούω καμία άλλη εποχή, παρά μόνο όταν φτάνει ο καιρός για θάλασσα. Για την ακρίβεια, αυτό το ίδιο είναι το πρώτο ζεστό πρωινό του καλοκαιριού, κηρύσσει την έναρξη του.
Το τραγούδι αυτό, είναι το The Valley των Earthbound.
"Na na, na na".
Duke Dumont – Ocean Drive
Μέσα σε όλες τις οσμές που θυμίζουν καλοκαίρι (καλές και κακές) υπάρχουν και τραγούδια που επίσης αποπνέουν μια καλοκαιρινή εσάνς. Ένα τέτοιο είναι και το "Ocean Drive" του Βρετανού DJ και παραγωγού Duke Dumont. Θες ότι κυκλοφόρησε ντάλα καλοκαίρι (31 Ιουλίου 2015); Θες ότι το βίντεο κλιπ του είναι γυρισμένο στο φημισμένο προάστιο του Melrose; (Ναι, εκεί που ο Dr. Mancini κατέστρωνε τα πανούργα σχέδιά του και η Heather Locklear εμφανιζόταν ως special guest για επτά σεζόν)! Το θέμα είναι ότι η πρώτη λέξη που ακούγεται καθαρά στο τραγούδι είναι "boulevard" και αμέσως γίνεται ο συνειρμός με "Sunset Boulevard", "Hollywood Boulevard", "Ποσειδώνος" και τα ρέστα. Ηλιόλουστα μέρη με θάλασσα και φοίνικες. Το οξύμωρο βέβαια είναι ότι το τραγούδι αυτό έγινε #1 στην Ουγγαρία και στην Πολωνία. Δηλαδή, δύο κατεξοχήν χώρες με αυτά τα χαρακτηριστικά. Καλά μπορεί και όχι.
E-Rotic - Help Me Dr.Dick
Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολύ πιο γνωστά καλοκαιρινά άσματα από αυτή την επιλογή. Όμως στα καταπονημένα αυτάκια μου μόλις μπαίνει αυτό το τραγούδι, κυριολεκτικά οι πρώτες του νότες, αρχίζω και μυρίζω την άμμο από τα παράλια της Κατερίνης που τότε νουμπάς έφηβος συνήθιζα να επισκέπτομαι στα μέσα των 90's. Προσπεράστε το σεξουαλικό περιεχόμενο των στίχων ή του βίντεοκλιπ με αυτά τα πολύχρωμα και προκλητικώς αστεία καρτουνάκια.
Το άλμπουμ των E-rotic στο οποίο βρίσκεται το "Help me Dr. Dick" ονομάζεται "The power of sex". Η δύναμη του σεξ, όσο πιο ξεκάθαρο είναι, άλλο τόσο πιο κοινότυπο μου κάνει. Η δύναμη όμως που ασκεί αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι πάνω μου είναι τέτοια που ακόμα και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γκούλαγκ κάπου στα απάτητα της Σιβηρίας να με είχαν χώσει, μόλις έπαιζε η ανεμελιά του "Help me Dr. Dick" όλα θα μεταμορφώνονταν σε καλοκαίρι. Έχει μέχρι και δική του σελίδα στο wikipedia, χαχαχα.
Jo Manji - Beyond The Sunset
2003. Σεζόν για δουλειά στην Πάρο.Κοριτσάκι ακόμα. Ωράια χρόνια.....
Να δουλεύω σαν την τρελή το λιγότερο 10 ώρες την ημέρα,χωρίς ρεπό. Πτώμα κάθε μέρα αλλά οκ.Αντέχαμε.
Μια ακόμα μέρα πανικού στη δουλειά είχε περάσει ένας φίλος μου δίνει ένα cd κ μου λέει “άκουσέ το,θα σε χαλαρώσει”. Βλέπω το εξώφυλλο κι έγραφε Cafe Del Mar vol 9. Οκ λέω θα το ακούσω όταν θα πάω σπίτι.
Βάζω το Σιντί και περιμένω να παίξει. Το πρώτο που ακούω ειναι κύματα. Ώπα λέω φυσάει κ ακούγεται η θάλασσα απο το λιμανάκι και καπάκι μπαίνει το σαξόφωνο. Κάθομαι στο κρεβάτι κι απλά κλείνω τα μάτια. Δεν κατάλαβα για πότε έφυγε το μυαλό. Δεν με ενοχούσε η φασαρία έξω απο το παράθυρο. Δεν με ενοχλούσε η κούραση που ένιωθα. Μαγεύτηκα. Ρε λέω αυτό είναι καλό. Repeat! Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη φορά το ίδιο και καλύτερο.
Μπορείς να το πεις ψιλο ambient, μπορείς να το πεις chill out ή απλά μπορείς να μη βάλεις καθόλου ταμπέλα κι απλά να το ακούσεις για να σε μαγέψει.
Ανεξάρτητα απο τί είδος ακούει ο καθένας, και πιστέψτε με ΑΥΤΟ δεν είναι για τα δικά μου γούστα αλλά το συγκεκριμμένο ρε παιδί μου κάθε φορά που το ακούω με κάνει να ταξιδεύω. Όπως τότε στην Πάρο. Αυτή η μουσική είναι συνδεδεμένη με μία φάση της ζωής μου που οι νότες του με στέλνουν στο τότε. Στο καλοκαίρι του '03.
Στιγμές που είμαι στην τσίτα κ για να μην τα σπάσω όλα βάζω αυτό το κομμάτι κ έστω για περίπου 6 λεπτά που διαρκεί ξεφεύγω λίγο απο την πραγματικότητα... πάω στο καλοκαίρι μου, πάω στο safe place του μυαλού μου κ απλώς ζω εκεί για λίγες στιγμές...