Είναι 1992, και οι Dream Theater κάνουν ουσιαστικά ένα νέο ξεκίνημα, αφού αποφασίζουν να αντικαταστήσουν τον Charlie Dominici που αποτέλεσε τον τραγουδιστή του συγκροτήματος στον πρώτο τους δίσκο, “When dream and day unite”, με τον James LaBrie. Ακούγοντας τον στην πρώτη του glam metal μπάντα, Winter Rose, οι υπόλοιποι Theater ξεχωρίζουν τη φωνή του και αποφασίζουν ότι θα έχει να τους δώσει κάτι ξεχωριστό. Κάτι ήξεραν μάλλον.
Είναι 7 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς, και οι Dream Theater αναμένεται να γράψουν ιστορία με έναν από τους σημαντικότερους progressive metal δίσκους όλων των εποχών, στο πρόσωπο του “Images and words”. Οι μακρόσυρτες συνθέσεις του, που τότε καθόλου συνήθεια δεν ήταν στο χώρο του metal, ακούγονται ακόμη και σήμερα επίκαιρες, από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα πραγματικά ιδιαίτερα φωνητικά του James LaBrie, προσθέτουν αυτό το κάτι που οι Dream Theater χρειάζονταν για να ξεχωρίσουν. Σαν μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση όμως, η υπόλοιπη παρέα των Petrucci, Myung, Moore και Portnoy, ο καθένας στο όργανό του, παραδίδουν μαθήματα πραγματικών βιρτουόζων της τέχνης τους, με τον καθένα να διατηρεί εξίσου σημαντικό ρόλο με τον άλλο στις συνθέσεις των Dream Theater.
Από το πανέμορφο του εξώφυλλο μέχρι το κάθε κομμάτι εντός του, που όλα τους πλέον μπορούν να χαρακτηριστούν κλασσικά για τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο, το “Images and words” φαντάζει αψεγάδιαστο. Το εναρκτήριο “Pull me under” παρά τα 8 του λεπτά καταφέρνει να κερδίσει χιλιάδες ώρες ραδιοφωνικού αέρα και προβολές στο MTV. Τα “Another day”, “Under a glass moon”, “Surrounded”, “Learning to live” και “Take the time” αποτελούν σημείο αναφοράς για την τεχνική τους. To “Metropolis—Part I: 'The Miracle and the Sleeper” φτιάχνει τη δική του ιστορία, σε τέτοια έκταση που το δεύτερο μέρος του γίνεται ολόκληρη κυκλοφορία – άξια τελείως δικής της αναφοράς. Και το “Wait for sleep” πραγματικά περιμένει στα μουλωχτά, να σου προσφέρει δύο λεπτά μελωδικής μαγείας. Αν μη τι άλλο, ιστορικά τα σημερινά γενέθλια.
